Ούτε να πρωτοτυπήσει δεν μπορεί ένας αστός πολιτικός στην Ελλάδα. Ολα τα πολιτικάντικα τρικ έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί. Ετσι και ο Λοβέρδος σκάρωσε μια «μπροσούρα» με τίτλο «Θέσεις για την Νέα Ελληνική Ανόρθωση» (στην πραγματικότητα έβαλε κάποιον συνεργάτη του να «απλώσει» λίγο μια παλιότερη ομιλία του) και παρουσιάζοντάς την ανακοίνωσε εμμέσως πλην σαφώς ότι προσανατολίζεται στην ίδρυση νέου πολιτικού φορέα!
Δεν υπάρχει λόγος να παραθέσουμε αποσπάσματα από τη «μπροσούρα» Λοβέρδου. Τις γνωστές αναπτυξιακές και εκσυγχρονιστικές μπούρδες αναμασά. Αλλωστε, στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας δεν έχει μείνει και τίποτα που να μην έχει ειπωθεί. Η κίνηση Λοβέρδου δεν έχει πολιτική, αλλά παραπολιτική σημασία. Ο ίδιος εξακολουθεί να είναι ορκισμένος σύμμαχος της τρόικας και λάτρης της εφαρμοζόμενης πολιτικής, στον Φλωρίδη και τον Αλ. Παπαδόπουλο κλείνει το μάτι, ενώ δηλώνει ευθαρσώς ότι θα ψηφίσει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα φέρει η συγκυβέρνηση στη Βουλή, φλυαρώντας για την έλλειψη αναπτυξιακών μέτρων (τι πρωτότυπο κι αυτό!).
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, μόλις κυκλοφόρησε η «μπροσούρα» Λοβέρδου, ο Ραγκούσης έσπευσε να αναρτήσει στην ιστοσελίδα του παρόμοιου περιεχόμενου άρθρο με τίτλο «Για μια νέα Εθνική και Ευρωπαική Αξιοπιστία» (μπαγιάτικο κι αυτό, αφού είχε πρωτοκυκλοφορήσει τον περασμένο Γενάρη). Αν υπάρχει, λοιπόν, ένα ερώτημα είναι αν όσοι απομονώθηκαν από τον Βενιζέλο (Λοβέρδος, Ραγκούσης, Μόσιαλος, Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης και σία) θα καταφέρουν να κάνουν κάτι μ’ ένα νέο φορέα που κάποιοι απ’ αυτούς ετοιμάζουν. Ποιον απασχολεί, όμως, ένα τέτοιο ερώτημα;
