Ξεσηκώθηκαν νομικοί και πολιτικοί με την αυθαιρεσία του ανακριτή Ζαγοριανού, που επειδή δεν μπόρεσε να κρατήσει εντός ελληνικών συνόρων και να προφυλακίσει (όπως απαιτούσαν οι προεκλογικές ανάγκες, έτσι όπως τις αντιλαμβανόταν ο ίδιος και όχι η κυβέρνηση, που δεν του δίνει και αναφορά για όλα) τον Καραβέλα, έσπευσε να εκδώσει εντάλματα και να διατάξει τη με θεαματικό τρόπο σύλληψη της συζύγου και των θυγατέρων του. Δεν θα μπούμε στην ουσία, γιατί κατά βάση έχουν δίκιο. Ειδικά για τις κόρες του Καραβέλα, που ήταν ανήλικες όταν ο πατέρας τους τις έβαζε συνδικαιούχους σε λογαριασμούς, χωρίς να υπάρχει πουθενά υπογραφή τους.
Πάει πολύ, όμως, να μιλούν για πρωτοφανή πρακτική. Πολύ επιλεκτική μνήμη έχουν. Οταν οι δικαστικές αρχές εξέδιδαν ένταλμα και έκλειναν στη φυλακή την Αγγελική Σωτηροπούλου, για να εκδικηθούν τον σύζυγό της Δημήτρη Κουφοντίνα, πού ήταν όλοι αυτοί που τώρα φρίττουν και αγανακτούν; Δεν ήταν η σύλληψη της Σωτηροπούλου και ο εγκλεισμός της σε απόλυτη απομόνωση (χρειάστηκε να πραγματοποιήσει απεργία πείνας για να τη βγάλουν απ’ αυτή) μια καθαρά εκδικητική πράξη, που εφάρμοζε την αρχή της συλλογικής ευθύνης; Γιατί δεν φώναζαν τότε όλοι αυτοί που σήμερα κόπτονται για την προσβολή στο «νομικό μας πολιτισμό»; Οταν οι γνωστοί τηλερουφιάνοι επιχειρούσαν να ξεσκίσουν τη συνήγορο της Σωτηροπούλου, Γιάννα Κούρτοβικ, επειδή υπερασπιζόταν τα αυτονόητα, γιατί δεν βγήκαν να την υπερασπιστούν; Οταν η Σωτηροπούλου αθωώθηκε πρωτόδικα και ο εισαγγελέας άσκησε έφεση για να την ξανακαθήσει στο σκαμνί (αθωώθηκε τελεσίδικα), γιατί δεν θυμήθηκαν το «νομικό μας πολιτισμό»;
Είναι πολύ επιλεκτική η ευαισθησία τους. Εκδηλώνεται μόνο όταν η αυθαιρεσία αφορά τις οικογένειες εξεχόντων στελεχών της άρχουσας τάξης. Οταν αφορά τις οικογένειες λαϊκών αγωνιστών, δημόσια καταπίνουν τη γλώσσα τους και ιδιωτικά λένε «καλά τους κάνουν».
