Δυο απλές αλήθειες είπε η Κατσέλη. Αλήθειες που εμείς τις γράφουμε εδώ και καιρό, ενώ σ’ ένα βαθμό τις έλεγε και το ΠΑΣΟΚ την προεκλογική περίοδο. Είπε, πρώτο, ότι «αν και η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση βρήκε τις ελληνικές τράπεζες σε προνομιακή θέση με υψηλούς δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας και ρευστότητας, και παρά την παροχή ρευστότητας προς αυτό ύψους 28 δισ. από το ελληνικό δημόσιο ως αντιστάθμισμα για την κρίση ρευστότητας στην διατραπεζική αγορά, το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα μείωσε απότομα τη διοχέτευση ρευστότητας προς επιχειρήσεις και νοικοκυριά μετακυλίοντας το βάρος της προσαρμογής στην πραγματική οικονομία». «Οι τράπεζες –είπε– χρηματοδότησαν τον τελευταίο χρόνο κυρίως ό,τι ήταν πλήρως εξασφαλισμένο». Είπε, δεύτερο, ότι «από τα 28 δις ευρώ που διατέθηκαν στις Τράπεζες είναι γνωστόν ότι αυτές χρησιμοποίησαν μόλις 12-13 δις. Από αυτά τα 4 ενίσχυσαν τον δείκτη κεφαλαιακής επάρκειάς τους, ενώ τα 9 στο σύνολό τους σχεδόν χρησιμοποιήθηκαν για την επαναχρηματοδότηση του δημοσίου μέσω της αγοράς τίτλων, στηρίζοντας με αυτόν τον τρόπο και την κερδοφορία των Τραπεζών. Αγοράζοντας τίτλους του δημοσίου με επιτόκια από 3-5,5%, οι Τράπεζες επαναχρηματοδοτήθηκαν μέσω της ΕΚΤ με 1-1,5%. Η διαφορά αποτέλεσε το κέρδος τους, μια πηγή εσόδων μη επαναλαμβανόμενη».
Κι όμως, αυτές τις απλές αλήθειες δεν τις «σήκωσε» το μέγαρο Μαξίμου, που έβαλε «πηγές» να πουν ότι ναι μεν αυτά που είπε η Κατσέλη στηρίζονται στην επιχειρηματολογία που είχε αναπτύξει το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση, όμως η κυβέρνηση σήμερα θέλει τη συναίνεση των τραπεζών. «Χωρίς να απεμπολούμε τις θέσεις μας, σε αυτή τη φάση αυτά τα επιχειρήματα δεν βολεύουν τη συναίνεση», είπαν οι «πηγές». Ετσι, η Κατσέλη υποχρεώθηκε να κάνει μια θεαματική κωλοτούμπα και το πρωί της επομένης να «μαζέψει» τα όσα είχε πει.
Θα έλεγε κανείς, ότι η κυβέρνηση, έτσι που είναι στριμωγμένη από τις ανάγκες δανεισμού του ελληνικού δημόσιου, συμπεριφέρεται οπορτουνιστικά προς τις τράπεζες, για να εξασφαλίσει καλύτερους όρους δανεισμού. Ομως, ούτε αυτό ισχύει. Την περασμένη Κυριακή έγινε στο Μαξίμου σύσκεψη του Παπανδρέου με το οικονομικό επιτελείο, στην οποία κλήθηκαν και οι διοικητές των τριών τραπεζών που ελέγχει άμεσα ή έμμεσα το δημόσιο (Εθνική, Αγροτική, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο). Ζητήθηκε από τους τραπεζίτες να κρατήσουν χαμηλά τα επιτόκια χορηγήσεων, μπας και πάρει μια μικρή ανάσα η αγορά, και η απάντηση που δόθηκε –σε συνεννόηση προφανώς με το καρτέλ της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών– ήταν πως αυτό δε μπορεί να γίνει, γιατί το κόστος δανεισμού στη διατραπεζική αγορά έχει ανέβει! Και βέβαια, Παπανδρέου και οικονομικοί υπουργοί έσκυψαν το κεφάλι και δεν έφεραν αντίλογο.
Την επομένη ο Παπανδρέου πήγε στη Βουλή και έβγαλε τη γνωστή εθνικοπατριωτική ομιλία, στην οποία χαρακτήρισε «πολυτέλεια» τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και περίπου αντεθνική πράξη «παρατεταμένα μπλόκα, απεργίες και στάσεις». Μόνο η ληστρική συμπεριφορά των τραπεζιτών και λοιπών καπιταλιστών δεν συνιστά πολυτέλεια, ούτε φυσικά αντεθνική πράξη. Οι τραπεζίτες κατακλέβουν το κράτος και η κυβέρνηση στραγγαλίζει τον ελληνικό λαό για να βγάλει τα κλεμμένα. Να γιατί κανένας δεν πρέπει να υποκύψει στον ασκούμενο κυβερνητικό εκβιασμό.
