Αν θέλετε μια εξήγηση για τις πρόσφατες επιθέσεις του Βενιζέλου και άλλων Πασόκων κατά της συγκυβέρνησης (οι οποίες, βέβαια, ουδόλως επηρεάζουν το υπέροχο κλίμα στα διαβούλια του Μαξίμου, όπου το τρίο ρεζίλι κόβει και ράβει το πακέτο των νέων αντιλαϊκών μέτρων), δεν έχετε παρά ν’ ανατρέξετε σε δημοσιεύματα του αστικού Τύπου για την πορεία της περιβόητης «ανασύστασης» του ΠΑΣΟΚ. 240.000 άνθρωποι φέρονται να ψήφισαν τον Βενιζέλο στις 18 Μάρτη. Κάτι παραπάνω από 750.000 ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ στις 17 Ιούνη. Ξέρετε πόσοι έχουν ξαναγραφτεί στο ΠΑΣΟΚ απ’ όταν ο Βενιζέλος κήρυξε την έναρξη της «ανασύστασης»; Ούτε 7.000. Αντε με το ζόρι να διπλασιαστούν, με τη διαδικασία… door to door που αποφάσισαν να εφαρμόσουν (όταν είδαν ότι κανένας δεν πάει μόνος του να γραφτεί, αποφάσισαν να πάνε να τους βρουν οι ίδιοι). Μέχρι το 10% των ψηφοφόρων (δηλαδή 75-80 χιλιάδες μέλη), που έχουν βάλει ως στόχο, η απόσταση είναι τεράστια.
Κάτι τέτοια είδε ο Λοβέρδος και αποφάσισε να την κάνει γι’ άλλες πολιτείες. Χωρίς ν’ αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ, δεν συμμετέχει σε καμιά διαδικασία και περιμένει τις εξελίξεις για να πάρει τις τελικές του αποφάσεις. Οσο για τον Βενιζέλο, ο εκνευρισμός του δεν κρύβεται. Νόμισε πως θα πάρει το ΠΑΣΟΚ και θα το αναβαπτίσει στα νάματα της αντιπολίτευσης, πήρε όμως ένα μαγαζί όχι μόνο διαλυμένο, αλλά και κυβερνητικό, χωρίς καμιά προοπτική ανακοπής της φθοράς του. Γι’ αυτό και ο Σαμαράς δεν αντιδρά ό,τι κι αν λέγεται από πλευράς ΠΑΣΟΚ. Κατανοεί τα μεγάλα ζόρια του Βενιζέλου και φοβάται πως μια ξαφνική έκρηξη στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να βάλει σε κίνδυνο τη συγκυβέρνηση της οποίας πρωθυπουργεύει.
