Δεν είναι ασφαλώς ό,τι καλύτερο το γκάλοπ της Metron Analysis, που δείχνει τη ΝΔ να προηγείται με διαφορά μόλις 1,4% του ΠΑΣΟΚ. Σ’ ένα μόλις χρόνο να κλείνει τόσο πολύ η ψαλίδα, όταν μάλιστα ενδιαμέσως έχει ανοίξει (ευρωεκλογές) δεν είναι ασφαλώς τόσο συνηθισμένο. Δεν είναι, όμως, και παράδοξο αν αναλογιστούμε δυο πράγματα. Πρώτο, ότι η ΝΔ δεν πραγματοποίησε ούτε μία από τις προεκλογικές της υποσχέσεις (αντίθετα, φόρτωσε νέα βάρη και απειλεί με σημαντικότερες ανατροπές) και δεύτερο ότι ο κόσμος, οι εργαζόμενοι, οι νέοι, έχουν συνηθίσει να αντιδρούν κοινοβουλευτικά. Στη σημερινή συγκυρία, αυτό εκφράζεται σε μια οιονεί κοινοβουλευτική διαδικασία, όπως είναι μια δημοσκόπηση που περιλαμβάνει το ερώτημα «τί θα ψηφίζατε αν οι εκλογές γίνονταν τώρα;».
Στην κυβέρνηση και στο υψηλόβαθμο στελεχικό δυναμικό της ΝΔ, που τελεί σε αναταραχή ενόψει ανασχηματισμού (ο οποίος κάποια στιγμή θα γίνει) επικράτησε ο συνήθης πανικός. Ενώ το Μαξίμου, όπως φάνηκε από τη δήλωση Ρουσόπουλου, προσπάθησε να εμφανιστεί ψύχραιμο και να μην αμφισβητήσει τη δημοσκόπηση, άλλα στελέχη (για παράδειγμα ο υπουργός Ναυτιλίας Μ. Κεφαλογιάννης) προσπάθησαν να φέρουν τη συζήτηση στη σχέση της συγκεκριμένης εταιρίας με το ΠΑΣΟΚ και στην εφημερίδα που παρήγγειλε τη δημοσκόπηση (το «Εθνος» του Μπόμπολα).
Αυτό σημαίνει ότι φοβούνται. Φοβούνται ότι μπορεί να μη βγάλουν δεύτερη τετραετία.
Αν δούμε τα πράγματα ψύχραιμα, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η ΝΔ βιώνει μια αξεπέραστη αντίφαση. Επρεπε να δώσει προεκλογικές υποσχέσεις για να νικήσει, γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να τις ικανοποιήσει ούτε οριακά, γιατί η διακυβέρνησή της θα συνέπιπτε αναγκαστικά με την περίοδο των ισχνών αγελάδων του ελληνικού καπιταλισμού (μετά τη μεγάλη αρπαχτή της Ολυμπιάδας, που στράγγισε κάθε ικμάδα κρατικών πόρων και άφησε μόνο ελλείμματα). Πώς θα ξεπεράσει αυτή την αντίφαση; Με κάποια ελάχιστα διορθωτικά μέτρα στον τελευταίο προεκλογικό χρόνο και ποντάροντας στη μη αναδιοργάνωση του ΠΑΣΟΚ. Το τελευταίο, όμως, μάλλον δεν αποτελεί πλέον ισχυρό χαρτί. Η προοπτική επανόδου στην κυβερνητική εξουσία, λόγω της γρηγορότερης από την αναμενόμενη φθορά της κυβέρνησης, επανασυσπείρωσε τον ηγετικό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ, έστω και υπό τον «ανύπαρκτο» Γιωργάκη. Κρίσιμη περίοδος θα είναι αυτή του φθινοπώρου του 2006 που θα γίνουν οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Το αποτέλεσμά τους θα αξιολογηθεί πολιτικά και θα αξιοποιηθεί προπαγανδιστικά από κάθε κόμμα. Αν οι συσχετισμοί αλλάξουν υπέρ του ΠΑΣΟΚ, η συσπείρωσή του θα γίνει πιο ισχυρή, ενώ η κυβέρνηση θα μπει σε κρίση. Το αντίστροφο θα γίνει αν ισχυροποιηθεί η ΝΔ ή αν καταφέρει να κρατήσει τις δυνάμεις της.
Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι οι αλλαγές στους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς, γιατί έχει αποδειχτεί ότι αυτοί δεν παίζουν πλέον κανένα ρόλο στις κοινωνικές διεργασίες. Το ζητούμενο είναι η ενεργοποίηση των κοινωνικών διαδικασιών, η ανάπτυξη της ταξικής πάλης, έστω στην πιο στοιχειώδη μορφή της. Μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε και για πολιτικές αλλαγές.
