«Κατανοεί» την οργή του ελληνικού λαού η Αnne Diamantopoulos, αλλά προειδοποιεί ότι «με το να κάψουμε το Σύνταγμα 2-3 φορές δεν πρόκειται να φέρουμε λύση». Ποια είναι η λύση; «Χρειαζόμαστε συγκεκριμένες δεσμεύσεις και προτάσεις στο χώρο της παραγωγής, της κοινωνικής αλληλεγγύης και των θεσμών». Και για να μην την κατηγορήσει κάποιος ότι γενικολογεί ή αερολογεί, γίνεται συγκεκριμένη: «Παραγωγή σημαίνει μαζική στροφή στην ύπαιθρο με διαφορετική προσέγγιση: γη, γνώση, τεχνολογία».
Ο Σημίτης οργάνωσε κάποτε προεκλογική φιέστα μ’ ένα ζευγάρι νέων που έστησαν μια μονάδα παραγωγής και τυποποίησης βιολογικών προϊόντων. Ενα χρόνο μετά, το συγκεκριμένο ζευγάρι χρεοκόπησε, οπότε δεν ήταν διαθέσιμο για την επόμενη προεκλογική φιέστα. Ο Σημίτης, επίσης, όταν τον ρωτούσαν τι να κάνουν οι θεσσαλοί αγρότες με τη συνεχή πτώση των τιμών στο βαμβάκι, στα στάρια και το καλαμπόκι, σύστηνε να το γυρίσουν στα… σπαράγκια. Ο Γιωργάκης προτίμησε να μιλά για τις νέες δυναμικές καλλιέργειες και το «αγροτικό καλάθι». Ηρθε τώρα ο Σκανδαλίδης, με τη βοήθεια του Ντίνου Ρουτζούνη της Καπα Research (όπως αποκάλυψε η «Κ» στο προηγού-μενο φύλλο της) και διαπιστώνει μαζική θέληση των εργαζόμενων της πόλης να επιστρέψουν στο χωριό. Το ίδιο επαναλαμβάνει η Διαμαντοπούλου, πηγαίνοντάς το ένα βήμα παραπέρα: μόνη παραγωγική διέξοδος είναι η επιστροφή στο χωριό και η ενασχόληση με την αγροτική παραγωγή.
Θυμίζουμε ότι ήδη από το 1993, σε μια συνέντευξή του στο «Βήμα», ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε ότι ο αγροτικός πληθυσμός της Ελλάδας είναι πολύ μεγάλος και πρέπει να μειωθεί. Τα ίδια έλεγε ο Σημίτης, ενώ ο Τζουμάκας, που πέρασε ένα φεγγάρι από το υπουργείο Γεωργίας, είχε προκαλέσει σάλο με κάποιες δηλώσεις στις οποίες έλεγε ότι πρέπει να μείνει μόνο ο μισός αγροτικός πληθυσμός. Τώρα, οι ίδιοι οι Πασόκοι έρχονται και προσπαθούν να πουλήσουν στον κόσμο φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Αλλες εποχές αυτό θα ήταν για γέλια. Σήμερα, όμως, αυτοί οι πολιτικοί απατεώνες παίζουν με την απόγνωση των εργαζόμενων, ιδιαίτερα των νέων, που μαστίζονται από την ανεργία.
Οπως σημειωνόταν στο προηγούμενο φύλλο της «Κ», «από τη στιγμή που έκλεισε ο κύκλος για τη φτωχή αγροτιά αλλά και σημαντικό μέρος της πλού-σιας αγροτιάς στην αγροτική οικονομία, δεν υπάρχει καμία διέξοδος ακόμη και γι’ αυτούς που τώρα ζουν στις πόλεις και έχουν στην κατοχή τους αγροτικό κλήρο (δεν μιλάμε καθόλου γι’ αυτούς που δεν έχουν τίποτα) (…) το κάλεσμα αυτό του υπουργού Γεωργίας στον εργαζόμενο κόσμο των μεγαλουπόλεων, να επιστρέψει μαζικά στην περιφέρεια, ξεπερνά τα όρια της πολιτικής αγυρτείας και, πέρα από την καλλιέργεια αυταπατών, θα οδηγήσει πολύ κόσμο στην περιθωριοποίηση, στη χρεωκοπία, ακόμη και στη φυλακή».