Ο Περισσός κόβει: «Οχι στην αποχή! Βολεύει τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, την ΕΕ. Τι θα εκφράσει η αποχή, συνειδητή ή λόγω “χαλαρότητας”; Καταρχήν είναι βέβαιο ότι η αποχή θα εκληφθεί ως αποδοχή της ΕΕ, ή, στη χειρότερη περίπτωση, ως ανοχή σε αυτή την Ενωση των μονοπωλίων. Ως ανοχή στους ιμπεριαλιστές, σε αυτούς που σφάζουν και ξεζουμίζουν ολόκληρους λαούς. Τα κόμματα της πλουτοκρατίας θα χαμογελάσουν με ανακούφιση… Εξάλλου ποτέ η αποχή, το λευκό, το άκυρο δεν εμπόδισαν τις κυβερνήσεις να πάρουν με άνεση τα πιο αντιλαϊκά και αντιδραστικά μέτρα… η αδιαφορία, η ηττοπάθεια ή η απογοήτευση που εκφράστηκε με την αποχή εμπόδισε τους μακελάρηδες των λαών να συνεχίσουν τα εγκλήματά τους;… μήπως, η «αποχή» θα οργανώσει τη λαϊκή αντεπίθεση;… Στέλνουν στην αποχή όσους δε θέλουν να τους ψηφίσουν, δεν εισπράττουν την τιμωρία που σίγουρα την αξίζουν. Δεν ταιριάζει σε κανένα νέο, εργαζόμενο, άνεργο, η αδιαφορία και η ηττοπάθεια».
Ο ΣΥΡΙΖΑ ράβει: «Υπάρχει χαμηλή συσπείρωση διότι είχε κυριαρχήσει στην ελληνική κοινωνία και κυρίως στους νέους ανθρώπους η αντίληψη ότι δεν βγαίνει και τίποτε μέσα από την εκλογική διαδικασία, τα πράγματα είναι πάρα πολύ άσχημα, ας γυρίσουμε την πλάτη συνολικά στο πολιτικό σκηνικό, ας πάμε για μπάνιο το 3ήμερο του Αγίου Πνεύματος, δεν βγαίνει τίποτε. Είναι μια αντίληψη που τεχνηέντως καλλιεργούν τα δύο μεγάλα κόμματα και βεβαίως μέρος του συστήματος των μέσων μαζικής ενημέρωσης, θα το πω ευθέως… αυτό είναι ένα μήνυμα, το οποίο θέλουμε να στείλουμε σήμερα στους νέους ανθρώπους ότι αν έχουν μια δυνατότητα να μπορέσουν να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους, είναι την οργή τους και τη δυσαρέσκειά τους να μην την εκφράσουν στις ξαπλώστρες στις 7 του Ιούνη αλλά να την εκφράσουν στην κάλπη» (Αλ. Τσίπρας).
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μαζεύει τα ξέφτια: «Η ΑΠΟΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ… Βολεύει το κεφάλαιο, την ΕΕ και τους πολιτικούς εκφραστές τους. Δεν τιμωρεί αλλά ενισχύει, τελικά τα δυο μεγάλα κόμματα. Και επειδή αμέσως μετά τις 7 Ιουνίου ετοιμάζουν νέο γύρο αντιλαϊκών μέτρων για να βγουν από την κρίση τους, θέλουν να εκτρέψουν τη διαμαρτυρία μας στις παραλίες και στα βουνά. Θέλουν να είμαστε απαθείς, να μένουμε στη γκρίνια αλλά να μην ξεσηκωνόμαστε! ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ!».
Να μην ξεχάσουμε τη ΝΔ: «Στις επερχόμενες ευρωεκλογές, αντίπαλός μας δεν είναι το ΠΑΣΟΚ. Ο αντίπαλός μας είναι η αποχή. Τους δικούς μας φίλους πρέπει να πείσουμε να προσέλθουν και να ψηφίσουν» (Αρ. Σπηλιωτόπουλος).
Και το ΠΑΣΟΚ, φυσικά: «Εγώ συμμερίζομαι μια βαθιά απογοήτευση, που αισθάνεται και ο έλληνας πολίτης, για το πού πάει η Ελλάδα σήμερα. Συμμερίζομαι το αίσθημα ότι, το πολιτικό σύστημα δεν έχει ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, όχι μόνο των καιρών, αλλά και των ίδιων των πολιτών…Λέω κάτι πολύ απλό, όμως. Μπορούμε αυτό να το αλλάξουμε. Αν παραιτηθούμε, αυτά θα συνεχίσουν και θα χειροτερεύσουν. Τότε είναι που πράγματι θα βουλιάξουμε. Τώρα είναι η στιγμή να πούμε, όχι στην παραίτηση. Να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας» (Γ. Παπανδρέου).
Αυτή είναι η μια όψη του αστικού Ιανού. Εκείνη που θέλει να πείσει τους εργαζόμενους –και ιδιαίτερα τους νέους, που οι δημοσκοπήσεις τους εμφανίζουν να στρέφονται σε μεγάλο ποσοστό στην αποχή– ότι αποχή σημαίνει παραίτηση, πολιτική και κοινωνική αδιαφορία, αντιδραστική στάση σε τελευταία ανάλυση. Η άλλη όψη του Ιανού είναι το αηδιαστικό life style, οι εκπρόσωποι του οποίου βάλθηκαν να ξεφτιλίσουν την αποχή, ταυτίζοντάς την με την αδιαφορία, αποπολιτικοποιώντας και αποκοινωνικοποιώντας την, για να την ενσωματώσουν στο σύστημα και να την καταστήσουν ακίνδυνη.
Στις ευρωεκλογές θα συγκρουστούν δυο λογικές: από τη μια, η λογική εκείνων που διαγκωνίζονται για το μοίρασμα της αστικής εξουσίας (η οποία ασκείται από τις θέσεις και της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης) και εκείνων που έχουν καταστήσει τις αστικές εκλογές σε κριτήριο για την ύπαρξη και την αναπαραγωγή τους. Από την άλλη, η λογική εκείνων που απορρίπτουν το αστικό πολιτικό παιχνίδι που γίνεται με στημένη τράπουλα, που δεν θεωρούν ότι οι πραγματικές διαθέσεις των εργαζόμενων και νεολαιίστικων μαζών, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία, μπορούν να καταγραφούν στις όποιες κάλπες, που θέλουν να συνδεθούν με τα κύματα της αυθόρμητης λαϊκής διαμαρτυρίας, που δεν θεωρούν ότι ύψιστο δικαίωμα είναι η ψήφος, αλλά πως ύψιστο δικαίωμα είναι ο αγώνας κ.λπ. κ.λπ.
Ειδικά στις εκλογές της επόμενης Κυριακής έχουμε έναν παραπάνω λόγο να κάνουμε αποχή. Θα απαντήσουμε έτσι και στον αισχρό εκβιασμό που μας ασκείται από διάφορες κατευθύνσεις και ιδιαίτερα από το παρδαλό συνονθύλευμα της κάθε είδους «αριστεράς», που θεωρεί ότι μόνο άμα ρίξουμε το μαγικό χαρτάκι στην κάλπη είμαστε συνειδητοί αγωνιστές, που λοιδορεί και προσπαθεί να απαξιώσει κάθε άλλη πολιτική τοποθέτηση, έστω κι αν αυτή ξεπερνά ως ποσοστό κατά πολύ το άθροισμα των δικών της ποσοστών.
