Το Αντιτρομοκρατικό Φεστιβάλ είναι πλέον… θεσμός. Μια πρόταση που κατατέθηκε για πρώτη φορά στο πανελλαδικό διήμερο των Κινήσεων Αλληλεγγύης, στις αρχές Δεκέμβρη και υιοθετήθηκε αμέσως, υλοποιήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα, με μεγάλη πίεση και μέσα σε συνεχείς αντιξοότητες, για να καταλήξει σ’ ένα μικρό θαύμα.
Το αμφιθέατρο «Σάκης Καράγιωργας» του Παντείου και ο περιβάλλων χώρος του αποδείχτηκαν μικροί για να χωρέσουν τον κόσμο που συνέρευσε τις δυο μέρες του Φεστιβάλ, ιδιαίτερα την πρώτη. Αν δεν πέφταμε και στις πιο κρύες μέρες του φετινού χειμώνα, πολύ μικρός θα αποδεικνυόταν και ο χώρος του αιθρίου, στον οποίο έγιναν οι δυο συναυλίες. Τα δεδομένα για την επόμενη φορά αλλάζουν. Πρέπει να βρεθούν χώροι μεγαλύτεροι και καιρικές συνθήκες πρόσφορες για να στεγάσουν τον κόσμο και τις δραστηριότητες του φεστιβάλ. Οσο για την οργανωτική επιτυχία, αφού τα καταφέραμε αυτή τη φορά, με τόση πίεση χρόνου, την επόμενη θα τα καταφέρουμε ακόμα καλύτερα.
Από το Σάββατο το πρωί κόσμος των Κινήσεων Αλληλεγγύης κατέφθασε στο Πάντειο για να κάνει τις προετοιμασίες. Στήθηκαν τα ταμπλό με τις εκθέσεις (φωτογραφίες, πολιτικές γελοιογραφίες, αφίσες, ιστορικό υλικό, έργα των πολιτικών κρατούμενων κ.λπ.), οργανώθηκε μια πρόχειρη καφετέρια (η λειτουργία της αποδείχτηκε… σωτήρια), στήθηκαν τα τραπεζάκια με το υλικό των Κινήσεων Αλληλεγγύης και των συλλογικοτήτων που στηρίζουν το έργο τους, ετοιμάστηκαν οι προβολές και στήθηκαν μικροφωνικές εγκαταστάσεις που έφερναν τον ήχο στο φουαγιέ έξω από το αμφιθέατρο.
Το τελευταίο αποδείχτηκε ιδιαίτερα χρήσιμο, γιατί αργά το απόγευμα τα καθίσματα, οι σκάλες και οι διάδρομοι του αμφιθέατρου δεν μπόρεσαν να χωρέσουν τον κόσμο. Πάρα πολλοί ήταν αυτοί που έμειναν αναγκαστικά στο φουαγιέ και στο χώρο της καφετέριας και παρακολούθησαν τη συζήτηση από τα μεγάφωνα.
Εισηγητές στην πρώτη συζήτηση, με θέμα «Πολιτικοί κρατούμενοι – ελληνικές και διεθνείς εμπειρίες αλληλεγγύης» ήταν η Μάνια Μπαρσέφσκι, ο Βαγγέλης Πισσίας, ο Κυριάκος Μαζοκόπος και οι πρώην πολιτικοί κρατούμενοι της RAF Ιργκμαρ Μέλερ και Ρολφ Αϊσλερ.
Το ενδιαφέρον, φυσικά, εστιάστηκε σ’ αυτά που είπαν οι γερμανοί σύντροφοι. Σ’ αυτούς απευθύνθηκαν σχεδόν όλες οι ερωτήσεις από το αμφιθέατρο. Οι εμπειρίες από την πολύχρονη φυλάκισή τους στα λευκά κελιά του γερμανικού κράτους ήταν συγκλονιστικές. Συγκλονιστικό, όμως, ήταν το επαναστατικό ήθος που ανέδιδαν οι απαντήσεις τους. Καμιά κλάψα, καμιά υπαναχώρηση, καμιά απογοήτευση. Απαντήσεις σαφείς και κατηγορηματικές από δυο επαναστάτες που ήξεραν πολύ καλά γιατί αγωνίστηκαν, που δεν τους «έπεσε βαριά» η φυλακή -κι ας ξόδεψαν εκεί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους- που δε στράφηκαν ποτέ εναντίον των συντρόφων τους και που δηλώνουν αμετανόητοι και τώρα. Ηταν ένα μάθημα για όλους μας η παρουσία των δυο γερμανών κομμουνιστών και η έλευσή τους στην Ελλάδα ήταν το πιο «δυνατό» γεγονός του πρώτου Αντιτρομοκρατικού Φεστιβάλ.
Τα πράγματα την Κυριακή ήταν κάπως πιο ήρεμα, αν και ο κόσμος ήταν και πάλι πολύς. Θέμα της συζήτησης η νέα δίκη για την υπόθεση του ΕΛΑ και εισηγητές ο Πέτρος Γιώτης, η Μαρίνα Δαλιάνη, ο Αρης Κωνσταντάκης και ο Χρήστος Τσιγαρίδας. Μνημονεύουμε ιδιαίτερα την εισήγηση Τσιγαρίδα, ο οποίος απομακρύνθηκε αρκετά από το πλαίσιο της δίκης και αναφέρθηκε στο κίνημα αλληλεγγύης και στις προτεραιότητες που αυτό πρέπει να θέσει, συσπειρώνοντας όλες τις υπαρκτές δυνάμεις. Τέλειωσε την ομιλία του καταχειροκροτούμενος από το κατάμεστο αμφιθέατρο.
Οπως είπαμε και στην αρχή, το ότι έγιναν τελικά οι δυο συναυλίες, το Σάββατο με χιπ-χοπ γκρουπ και την Κυριακή με Bοnus, Lost Bodies, Υπόγεια Ρεύματα και Σπυριδούλα, ήταν άθλος. Το κρύο στο αίθριο ήταν τσουχτερό και χρωστάμε πολλές ευχαριστίες στα γκρουπ που έπαιξαν μ’ αυτές τις συνθήκες, για να ευχαριστήσουν τον κόσμο που επίσης αψήφισε το κρύο.
Οι Κινήσεις Αλληλεγγύης σκοπεύουν να κυκλοφορήσουν έντυπο και οπτικοακουστικό υλικό από το διήμερο Αντιτρομοκρατικό Φεστιβάλ.
