Εκδηλη είναι η αγωνία του Καρατζαφέρη να μείνει στον αφρό, καθώς τα μαντάτα από τις τοπικές εκλογές δεν ήταν καθόλου καλά για το κόμμα του. Τα ΜΜΕ εξακολουθούν να τον φιλοξενούν σε καθημερινή βάση, όμως ξέρει καλά πως αυτό δεν αρκεί, καθώς η ΝΔ ανασυγκροτείται και του αφαιρεί το ζωτικό χώρο. Με τον γνωστό πολιτικό τυχοδιωκτισμό του, έχει κάνει πλέον βασικό σλόγκαν του την «κυβέρνηση οικουμενικής αντίληψης και εθνικής σωτηρίας», συμπληρώνοντας κουτοπόνηρα ότι μια τέτοια κυβέρνηση «δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας». Τον Σαμαρά, βέβαια, δεν τον ρώτησε αν θέλει να συμμετάσχει σε μια τέτοια κυβέρνηση, νομίζει όμως πως έτσι τον εκθέτει, ενώ ο ίδιος γίνεται αρεστός σε κεφαλαιοκρατικά συγκροτήματα που εδώ και καιρό πλασάρουν αυτή την ιδέα, βλέποντας ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα «τραβάει» για πολύ ακόμα.
Ομως, ο Καρατζαφέρης φέρει το άχθος της ψήφισης του Μνημόνιου κι αυτό δεν μπορεί να το ξεφορτωθεί όσες κωλοτούμπες και να κάνει. Μπορεί τώρα να μιλά για «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους» και να προτείνει «να μαζέψουμε όλα τα υπάρχοντα χρέη μας και να τα αντικαταστήσουμε με ένα άλλο καλύτερο ομόλογο» (λες και πρόκειται για δανειολήπτη που εφαρμόζει πρόγραμμα «μεταφοράς υπολοίπου» σε μια τράπεζα), μπορεί να επιδίδεται στον αγαπημένο του λαϊκισμό («λάθη, αμαρτίες, ανομήματα, κλεψιές, ατιμίες, λοβιτούρες και τόσα άλλα μας έφεραν στην κατάσταση αυτή. Οι κακοί πολιτικοί, οι πελατειακές σχέσεις, έφεραν τα πράγματα στο μη παρέκει»), στο τέλος, όμως, φτάνει πάλι στην υπεράσπιση του Μνημόνιου: «Εφόσον δεν μπορούμε να παράγουμε από αλλού πλούτο και να βρούμε χρηματοδότηση, δυστυχώς, είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε τις απαιτήσεις των δανειστών μας. Είμαστε πνιγμένοι και μας βαστάνε από τον λαιμό».
Μετά το ρίχνει στα… ποδοσφαιρικά («αυτή η Κυβέρνηση, δεν τραβάει», διότι δεν έχει «ιδανική σύνθεση», ούτε «το απαραίτητο ταλέντο») για να καταλήξει σε γερές δόσεις τρομοκράτησης των εργαζόμενων, αναφερόμενος στις διαπραγματεύσεις για τις επόμενες δόσεις του δανείου από την τρόικα: «Τα πράγματα θα γίνουν τραγικά δύσκολα και επώδυνα. Αυτά που θα μας ζητήσουν είναι τρομακτικά». Και για να δείξει πόσο ανήσυχος είναι για το μέλλον του συστήματος, κρατάει για το τέλος τη μεγάλη κορόνα: «Θα ζήσουμε ζοφερές κοινωνικές εκρήξεις, εντάσεις και ταραχές». Το μόνο που δεν ζητάει είναι να βγάλουν από τώρα το στρατό στους δρόμους.
