Ο συνήγορος του Α. Γιωτόπουλου συνέχισε τη μαραθώνια αγόρευσή του, πιάνοντας μία προς μία τις υποθέσεις για τις οποίες ο εντολέας του έχει καταδικαστεί για ηθική αυτουργία, αποδεικνύοντας –με βάση το αποδεικτικό υλικό που έχει δεχτεί το δικαστήριο, δηλαδή τις προανακριτικές- ότι δεν αποδεικνύεται η ηθική αυτουργία του Γιωτόπουλου. Στις περισσότερες προανακριτικές αναφέρεται ο Κουφοντίνας ως το μέλος που υπέδειξε το στόχο και κατέστρωσε την ενέργεια, ο οποίος όμως δεν έχει κατηγορηθεί για ηθική αυτουργία, όπως σημείωσε. Σε μία ενέργεια που ο Σάββας αναφέρει ότι το στόχο υπέδειξε ο Γιωτόπουλος, δεν υπάρχει καμιά άλλη ομολογία και ο Ι. Μυλωνάς επικαλέστηκε το 211Α, βάσει του οποίου δε μπορεί να καταδικαστεί ο Γιωτόπουλος.
Ο επίλογος του Ι. Μυλωνά: Από την ανάγνωση του καταστατικού και του κειμένου με τις αρχές οργάνωσης της 17Ν προέκυψε η αγωνία του συντάκτη για τη δημοκρατική λειτουργία της Οργάνωσης. Τέσσερις είναι οι πιθανές εκδοχές που μπορεί να επιλέξει το δικαστήριο. Η πρώτη περιλαμβάνει έναν τρομερό και φοβερό Γιωτόπουλο, έναν πανίσχυρο αρχηγό που αποφάσιζε και επέβαλε τα πάντα, η οποία με βάση το καταστατικό και τα όσα έχουν πει ο Τσελέντης και ο Σάββας δεν στέκει. Δεύτερη εκδοχή το ηγετικό δίδυμο, που δε στέκει βάσεων των Τσελέντη και Σάββα. Τρίτη εκδοχή η Εκτελεστική Γραμματεία, που στηρίζεται στο γράμμα του καταστατικού, το οποίο όμως –όπως έχει πει ο Τσελέντης- δεν εφαρμόστηκε. Στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει εκδοχή. Τέταρτη εκδοχή και πιο πειστική για τον συνήγορο: ισότιμα μέλη, όπως λένε ο Τσελέντης και ο Σάββας. Ανεξάρτητα από το αν ο Γιωτόπουλος ήταν ή δεν ήταν ένα παλαιό μέλος, η αίσθηση του Μυλωνά είναι ότι υπήρχαν δυο-τρεις πυρήνες, υπήρχαν αποχωρήσεις, αλλά ποτέ η 17Ν δεν έφτασε στην πλήρη ανάπτυξη που περιγράφει το καταστατικό. Τα μέλη αυτών των πυρήνων ήταν ισότιμα. Επομένως, αν το δικαστήριο καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Γιωτόπουλος ήταν μέλος και αν καταφέρει με την επιχειρηματολογία του ότι παρέμεινε μέχρι το τέλος, το μόνο που ευπροσώπως μπορεί να δεχτεί το δικαστήριο είναι πως ο Γιωτόπουλος ήταν ένα παλαιότερο μέλος, που θα μπορούσε να είναι και εκπαιδευτής των νεότερων μελών, όπως λέει ο Σάββας στον Τριανταφυλλόπουλο. Υπό τη χειρότερη εκδοχή, λοιπόν, ο Γιωτόπουλος θα μπορούσε να είναι ένα παλαιότερο μέλος, που είχε συσσωρεύσει εμπειρίες και τις μετέφερε στα νεότερα μέλη, όπως λένε ο Τσελέντης και ο Σάββας. Η καταδίκη για ηθική αυτουργία είναι το μεγάλο, το αξεπέραστο νομικό σκάνδαλο αυτής της δίκης.
Η επιλογή μου από τον κ. Γιωτόπουλο ως συνηγόρου του –κατέληξε ο Ι. Μυλωνάς- αποτελεί επιβράβευση της στάσης που είχα κρατήσει στην πρώτη δίκη (προφανώς, οι Ραχιώτης και Χρυσικόπουλος κρίθηκαν ανεπαρκείς από ένα σημείο και μετά, γιατί μ’ αυτούς ξεκίνησε ο Γιωτόπουλος και σ’ αυτή τη δίκη). Σημείωσε δε πως η εμπειρία της προσωπικής του συνεργασίας με τον Γιωτόπουλο του αποκάλυψε έναν ήπιο και μετριοπαθή άνθρωπο, ο οποίος δεχόταν όλα τα νομικά κείμενα που ο Ι. Μυλωνάς ετοίμαζε. Σημείωσε ακόμα, ότι κατανοεί απόλυτα τους λόγους που οδήγησαν τον Γιωτόπουλο σε αποχώρηση από τη διαδικασία, αν και κατά την προσωπική του άποψη ίσως θα ήταν καλύτερο ν’ αφήσει έναν συνήγορο της επιλογής του για να κρατάει την επαφή με τη διαδικασία.
Ο Ι. Μυλωνάς αναφέρθηκε ακόμα σε βιβλίο που πολύ πρόσφατα ήρθε στην κατοχή του, το οποίο αναφέρεται στην αγωγή του Ρ. Σωμερίτη κατά του Γ. Τριάντη. Ο Σωμερίτης αναφέρει ότι οι πληροφορίες ότι ο Γιωτόπουλος ήταν ο αρχηγός της 17Ν έφτασαν στα δημοσιογραφικά γραφεία την άνοιξη του 2001, ενώ την 1.6.2002 (δηλαδή, πριν την έκρηξη στον Πειραιά) σε άρθρο των «Νέων» υπό τον τίτλο «Ο χαμένος αρχηγός της 17Ν» φωτογραφίζεται ο Γιωτόπουλος ως το πρόσωπο που αναζητά η Αντιτρομοκρατική με τις ξένες μυστικές υπηρεσίες. Και στην απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου για τη συγκεκριμένη υπόθεση γίνεται δεκτό ότι ο Γιωτόπουλος αναζητούνταν ως αρχηγός της 17Ν πριν την έκρηξη του Πειραιά και την έναρξη των συλλήψεων, τουλάχιστον από το άη του 2002. Είναι μια ακόμα επιβεβαίωση –είπε ο Ι. Μυλωνάς- του ότι ο Γιωτόπουλος έχει την ιδιομορφία να έχει υποδειχτεί στο ρόλο που του επιφυλάσσει η κατηγορία πολύ πριν συμβεί το οτιδήποτε, πολύ πριν συλληφθεί οποιοσδήποτε από τους κατηγορούμενους.
Τέλος, φέρνοντας ως ακραία παραδείγματα δικαστικής στάσης τον Σαρτζετάκη (υπόθεση Λαμπράκη) και τον Κόλλια (εισαγγελέας Αρείου Πάγου που έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός της χούντας), κάλεσε τους δικαστές να κρατήσουν μια στάση σαν αυτή του Σαρτζετάκη και να μην εκτραπούν σε πολιτική Δικαιοσύνη που δικάζει πολιτικούς αντιπάλους. Η τελευταία αναφορά ενόχλησε τον πρόεδρο που σε έντονο ύφος είπε: Εμείς δεν έχουμε πολιτικούς αντιπάλους, εμείς είμαστε δικαστές και απονέμουμε δικαιοσύνη. Χαίρομαι που το ακούω, ήταν το απαντητικό σχόλιο του συνηγόρου, ο οποίος κατέληξε ότι η καταδίκη για ηθική αυτουργία σημαίνει ποδοπάτηση του νόμου. «Περιμένω την απόφασή σας».
Εμπλοκή υπήρξε όταν ο συνήγορος κατέθεσε τρία έγγραφα τα οποία είχε επικαλεστεί στην αγόρευσή του ο Αντ. Κοντ (σημαντικότερο η γραφολογική πραγματογνωμοσύνη, τη μετάφραση της οποίας υπογράφει ο Ι. Μυλωνάς). Η εισαγγελέας επιφυλάχτηκε θεωρώντας ότι δεν υπάρχει δικαίωμα κατάθεσης και ανάγνωσης εγγράφων σ’ αυτό το στάδιο της δίκης, ενώ ο Ι. Μυλωνάς υποστήριξε ότι ο κατηγορούμενος μπορεί να καταθέσει έγγραφα σε οποιοδήποτε στάδιο. Η εισαγγελέας επανήλθε στο τέλος της συνεδρίασης, υποστηρίζοντας ότι σ’ αυτό το στάδιο έγγραφο μπορεί να αναγνωστεί μόνο με εντολή του προέδρου, αν αυτός το κρίνει απαραίτητο και αν υπάρχουν εξαιρετικές περιπτώσεις. Κατά την κρίση της δεν υπάρχουν εξαιρετικές περιπτώσεις και η ανάγνωση των εγγράφων ζητείται από την υπεράσπιση για την παρέλκυση της δίκης. Τα έγγραφα αυτά ήταν γνωστά στον κατηγορούμενο και την υπεράσπισή του από παλαιότερα, διότι φέρουν ημερομηνίες. Για παράδειγμα, η γνωμοδότηση της γαλλίδας γραφολόγου έχει ημερομηνία Μάιος 2006 και θα μπορούσε να παραδοθεί από τότε, γι’ αυτό και το αίτημα ανάγνωσής του δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό.
Ο Ι. Μυλωνάς υποστήριξε ότι ο κατηγορούμενος μπορεί μέχρι την τελευταία στιγμή να προσκομίσει στοιχεία με τα οποία υπερασπίζεται την αθωότητά του. Για το ότι ο Α. Γιωτόπουλος φέρνει τώρα αυτά τα έγγραφα την ευθύνη φέρει το δικαστήριο, που δεν επέτρεψε στον Γιωτόπουλο να έχει συνηγόρους της επιλογής του. Το συγκεκριμένο έγγραφο δεν το είχε ο Μυλωνάς αλλά ο Κοντ, στον οποίο αρχικά δεν είχε επιτραπεί να παραστεί, το ανέπτυξε στην αγόρευσή του και ο Μυλωνάς το μετέφρασε και το καταθέτει. Αν δεν αναγνωστεί έγγραφο που έχει επικαλεστεί ο συνήγορός του στην αγόρευσή του, θα υπάρξει άλλη μια παραβίαση του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ, διότι δε μπορεί να απαγορευτεί σε έναν κατηγορούμενο που έχει καταδικαστεί σε 21 φορές ισόβια να προσκομίσει έγγραφα που στηρίζουν τους υπερασπιστικούς του ισχυρισμούς.
Το δικαστήριο επιφυλάχτηκε και διέκοψε για την επομένη.