Σε συνέχεια προηγούμενου άρθρου μας για το σχέδιο νόμου που αφορά την «ανάπτυξη» του Ελληνικού, επανερχόμαστε για ν’ απαντήσουμε στα ψέματα και τις λαθροχειρίες της αιτιολογικής έκθεσης του σχεδίου νόμου, όπως κατατέθηκε στη βουλή την 1η Μάρτη, αλλά και στο δελτίο Τύπου του ΥΠΕΚΑ την ίδια μέρα. Πριν περάσουμε στην ανάλυση των βασικών σημείων της έκθεσης, επισημαίνουμε το ύφος και την ουσία των επιχειρημάτων της. Ηδη από τις πρώτες γραμμές της δίνεται η εντύπωση ότι ο υπουργός ΠΕΚΑ Γ. Παπακωσταντίνου αντιμετωπίζει τον ελληνικό λαό σαν ιθαγενείς, οι οποίοι με αντάλλαγμα λίγες χάντρες και καθρεφτάκια θα δεχτούν να τσιμεντοποιηθεί ένας από τους τελευταίους εν δυνάμει πνεύμονες πρασίνου της Αθήνας.
Η αιτιολογική έκθεση ξεκινά με το επιχείρημα ότι η σχεδιαζόμενη τσιμεντοποίηση του Ελληνικού θα δημιουργήσει 26.000 νέες θέσεις εργασίας στην περιοχή. Πατώντας πάνω στα ψηλά ποσοστά ανεργίας που χτυπάνε τον ελληνικό λαό και κυρίως τη νεολαία, πετάει το τυράκι των θέσεων εργασίας, καλώντας το λαό της Αθήνας να υποταχθεί στα σχέδια τσιμεντοποίησης της περιοχής. Συνεχίζοντας, πιάνει το ζήτημα του πρασίνου και της σχέσης του με τον δομημένο χώρο. Κάνοντας μια μεγαλοπρεπή λαθροχειρία, προσπαθεί να μας πείσει ότι πράσινο δεν θα είναι μόνο το Μητροπολιτικό πάρκο των 2.000 στρεμμάτων (στην πραγματικότητα, πράσινο είναι μόνο 1.500 στρέμματα και το υπόλοιπο θα είναι δομημένος χώρος, κάτι το οποίο παραδέχεται το υπουργείο στην έκθεση του), αλλά 3.600 στρέμματα συνολικά στην έκταση των 6.200 στρεμμάτων της περιοχής.
«Ξεχνά», βέβαια, να αναφέρει ότι το υπόλοιπο των 2.100 στρεμμάτων προκύπτει από την αναλογία δομημένου-αδόμητου χώρου στις ζώνες προς «αξιοποίηση», η οποία πλησιάζει το 1:1. Η συγκεκριμένη αναλογία αποτελεί βασική παράμετρο στον πολεοδομικό σχεδιασμό μιας περιοχής. Με απλά λόγια, οι συγκεκριμένες εκτάσεις θα αποτελούν τον περιβάλλοντα χώρο στα κτίρια που θα οικοδομηθούν. Βέβαια, ο αδόμητος χώρος που θα προκύψει στην περίπτωση του Ελληνικού σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να αποτελέσει πράσινο προσβάσιμο σε όλους. Στην περίπτωση των τουριστικών χρήσεων πολύ πιθανόν αυτοί οι χώροι να περιφραχτούν και να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τους καπιταλιστές του τουρισμού και τους διακεκριμένους πελάτες τους, ενώ στα κτίρια γραφείων και στις άλλου είδους εγκαταστάσεις οι χώροι αυτοί θα είναι πιθανότατα φρουρούμενοι από εταιρίες security.
Προχωρώντας λίγο παρακάτω, κάνει σύγκριση μεταξύ του σχεδιαζόμενου Μητροπολιτικού Πάρκου και άλλων αστικών πάρκων ανά τον κόσμο. Αναφέρει, λοιπόν, ότι το πάρκο του Ελληνικού θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως, μετά το Central Park της Νέας Υόρκης και το Hyde Park-Kensington Garden του Λονδίνου, ενώ είναι μεγαλύτερο από το Parc de la Villete του Παρισιού. Παραλείπει βέβαια να μας πει ποια είναι η αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Χαρακτηριστικά, η αναλογία τετραγωνικών μέτρων πρασίνου ανά κάτοικο στη Μόσχα είναι 35 τ.μ. (κληρονομιά του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της πόλης, την εποχή του Στάλιν), στο Αμστερνταμ 27 τ.μ., στο Βερολίνο 13 τ.μ., στο Λονδίνο 9 τ.μ και στην Αθήνα μόλις 2,5 τ.μ.(πολύ κάτω από τα 8 τ.μ. τα οποία θεωρούνται τα ελάχιστα για μια πόλη).
Κλείνοντας αυτό το σημείωμα, θ’ αναφερθούμε στην προσπάθεια του υπουργείου να δικαιολογήσει τη δόμηση ακόμα και εντός του πάρκου. Στην έκθεση χαρακτηρίζεται ως «αναγκαιότητα», προκειμένου να γίνει ελκυστικός ο χώρος, η δόμηση των 500 στρεμμάτων με χρήσεις αναψυχής, λες και από μόνο του το πράσινο είναι κάτι αδιάφορο στο λαό της Αθήνας. Ντύνουν με το μανδύα του «αναγκαίου κακού» την επιδίωξή τους να τσιμεντοποιήσουν ακόμα και το πάρκο, μετατρέποντάς το σε εξάρτημα της «ανάπτυξης» τους.