Ενα ακροατήριο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του διάλεξε ο Μητσοτάκης για να κάνει «διάλεξη» περί του «επιχειρείν» ειδικά των νέων, να παρουσιάσει το «κοσμογονικό» έργο της κυβέρνησής του σε αυτόν τον τομέα, καθώς και τους σχεδιασμούς του για το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο.
Τη «γλάστρα» στην κυβερνητική προπαγάνδα διάλεξε να την κάνει ο Ιορδάνης Λαδόπουλος, πρώην καθηγητής ΑΣΟΕΕ, μέγας λάτρης και θαυμαστής του Μητσοτάκη, ο οποίος τον λιβάνισε δεόντως και έμπλεος υπερηφάνειας για τον πρωθυπουργό που διαθέτουμε ως χώρα τον κάλεσε να περιγράψει «τα βιώματα που είχατε όταν μιλήσατε στη Γερουσία και σηκωθήκαν όλοι όρθιοι, και οι Βουλευτές και οι Γερουσιαστές».
Ο εν λόγω καθηγητής, που είναι βιρτουόζος της «αλληλεπίδρασης μεταξύ των φοιτητών και των επιχειρήσεων, διατηρώντας ζωντανή τη σχέση των νέων με το ελληνικό επιχειρείν» και ιδρυτής του «Πανοράματος Επιχειρηματικότητας και Σταδιοδρομίας», επέλεξε και μια ομάδα από φοιτητές και νεαρούς εργαζόμενους σε εταιρίες τεχνολογίας, οι οποίοι συμμετέχουν στο 12ο «πολυσυνέδριο» του μαγαζιού του και μετέβη -προφανώς κατόπιν συνεννόησης- στο Μαξίμου, ώστε να κάνει ο Μητσοτάκης την προπαγάνδα του.
Στο σημείωμα αυτό θα αφήσουμε κατά μέρος την απέραντη μπουρδολογία και θα σταθούμε μόνο στα όσα είπε ο Μητσοτάκης σχετικά με τα πανεπιστήμια (η έμφαση παντού δική μας).
Ξεχάστε τη δωρεάν στέγαση για όλους τους φοιτητές
Μητσοτάκης: «Να δούμε τα ζητήματα που αφορούν τη φοιτητική στέγη. Φαίνεται αδιανόητο αυτή τη στιγμή ότι υπάρχουν πανεπιστήμια τα οποία μπορεί να έχουν δυνατότητα κι έχουν χώρο, να μην έχουν βρει τρόπο, μέσω συμπράξεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, να κατασκευάσουν φτηνή και ανταγωνιστική φοιτητική στέγη. Δεν λέω κατ’ ανάγκη να είναι δωρεάν, αλλά ξέρετε όσοι έχετε σπουδάσει εκτός Αθηνών, τι ενοίκια μπορούν να ζητάνε. Φαντάζομαι ότι θα υπήρχε πολύ μεγάλη ζήτηση με ένα πολύ πιο χαμηλό ενοίκιο να μπορεί κανείς να έχει μία αξιοπρεπή φοιτητική στέγη εντός του χώρου του πανεπιστημίου».
Το πανεπιστήμιο Α.Ε., δηλαδή, που θα αναζητά πόρους από κάθε ιδιωτική πηγή, θα πρέπει να απλώσει τη δραστηριότητά του και στο πώς διαχειρίζεται τη στέγαση των φοιτητών. Η κρατική χρηματοδότηση θεωρείται δεδομένο ότι θα είναι λειψή και σε αυτόν τον τομέα και οι φοιτητές πρέπει να ξεχάσουν το αίτημά τους για δωρεάν στέγαση για όλους.
Εννοείται ότι στη φοιτητική εστία καταφεύγουν οι φοιτητές των φτωχών και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων -στην ευτυχή περίπτωση που έχουν ακόμη τη δυνατότητα της φοίτησης μακριά από τον τόπο της οικογενειακής κατοικίας-, διότι τα παιδιά των παραλήδων έχουν έτοιμη τη λύση της ατομικής ενοικίασης ολόκληρων διαμερισμάτων.
Δεδομένης της ανάγκης επιβίωσης αυτών των φοιτητών και επειδή οι φοιτητικές εστίες δεν επαρκούν για να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες, ο Μητσοτάκης θέλει να βάλει χέρι και στην έτσι κι αλλιώς φτωχική «τσέπη» αυτών των φοιτητών.
Προχωρήστε σε Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), λέει ο Κούλης στα πανεπιστήμια, για να κατασκευάσετε νέες φοιτητικές εστίες, και βάλτε και ένα ενοίκιο που θα υπολείπεται των υψηλών ενοικίων που υπάρχουν στην αγορά, για να μαζέψετε πληθώρα «πελατών».
Κοντολογίς, η φοιτητική μέριμνα (στέγαση, σίτιση, συγγράμματα) σε λίγο θα αποτελεί παρελθόν και θα απευθύνεται μόνο στην πολύ παρακατιανή «πλέμπα».
Γι’ αυτό και το υπουργείο Παιδείας επαινεί την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), που «ενέκρινε την πρόταση χρηματοδότησης έργων ύψους 190 εκατ. ευρώ, που προωθούνται με Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και αφορούν στη μελέτη, χρηματοδότηση, κατασκευή και τεχνική διαχείριση φοιτητικών και άλλων κτιριακών εγκαταστάσεων».
Πλήρης απελευθέρωση στη σύνδεση των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις
Μητσοτάκης: «Αποδίδω πολύ μεγάλη σημασία σε αυτό (σ.σ. στη σύνδεση των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις) και το νομοσχέδιο το οποίο φέρνουμε τώρα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση απελευθερώνει τα πανεπιστήμια να μπορούν να συνδέονται πολύ πιο εύκολα με τις επιχειρήσεις, σπάει στεγανά και προκαταλήψεις του παρελθόντος, διότι ένα μεγάλο κομμάτι της πρωτογενούς δουλειάς, της πνευματικής ιδιοκτησίας που μπορεί να αποτελέσει τη μαγιά για μία επιχειρηματική δραστηριότητα, θα αναπτύσσεται στα πανεπιστήμια και στα ερευνητικά κέντρα».
Ο Κούλης έδωσε εδώ τον βασικό πυρήνα του νέου νομοσχέδιου, που θα έρθει οσονούπω στη Βουλή. Και ο πυρήνας αυτός είναι η πλήρης απελευθέρωση στη συνεργασία των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Τέρμα πια τα «στεγανά» και οι «προκαταλήψεις». Το πανεπιστήμιο του μέλλοντος, στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού, θα κάνει τα πάντα όλα.
Θα παραχωρεί τις εγκαταστάσεις του, τα εργαστήριά του, το διδακτικό και ερευνητικό του προσωπικό, τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του, ώστε οι επιχειρηματίες καπιταλιστές να διεξάγουν έρευνα ad hoc, σύμφωνα με τις ιδιαίτερες επιδιώξεις τους, για να αυξήσουν την κερδοφορία τους. Τα πανεπιστήμια, σπρωγμένα από τη μόνιμα ελλιπέστατη κρατική χρηματοδότηση, θα εγκλωβίζουν το ακαδημαϊκό και ερευνητικό τους προσωπικό σε έρευνα για τις περιστασιακές ανάγκες της αγοράς, αφήνοντας κατά μέρος την έρευνα που έχει στόχο τη βελτίωση των συνθηκών ζωής, εργασίας, υγείας της εργαζόμενης κοινωνίας γενικά.
Θα διοργανώνουν βιομηχανικά διδακτορικά απευθείας στο έδαφος των επιχειρήσεων και το έργο που θα παράγεται θα ορίζεται βάσει «πρωτοκόλλου συνεργασίας μεταξύ του ΑΕΙ, της συνεργαζόμενης επιχείρησης ή βιομηχανίας και του υποψήφιου διδάκτορα». Συνεπώς, το αποτέλεσμα της ερευνητικής δραστηριότητας του διδάκτορα δεν θα διαχέεται στην κοινωνία ενισχύοντας το γενικό καλό, αλλά θα αποτελεί αποκλειστικό εκμεταλλεύσιμο προϊόν της καπιταλιστικής επιχείρησης, ενώ ο ίδιος, ως μελλοντικός επιστήμονας, δεν θα μάθει να σκέπτεται ελεύθερα και δημιουργικά, αλλά κοντόφθαλμα και κατά παραγγελίαν περιορισμένα.
Ο καημός τους είναι ότι τα πανεπιστήμια δεν προσαρμόζονται με την ταχύτητα που απαιτείται
Μητσοτάκης: «Εγώ να πω μόνο ότι στα ελληνικά πανεπιστήμια έχουμε πολλές νησίδες αριστείας, αλλά υπάρχει ένα συστημικό πρόβλημα: ότι τα πανεπιστήμια δεν προσαρμόζονται με την ταχύτητα που απαιτείται σε ένα κόσμο που αλλάζει πάρα πολύ γρήγορα. Και αυτό πρέπει να αλλάξει. Και πρέπει να αλλάξει καταρχήν μέσα από τα ίδια τα πανεπιστήμια, μέσα από τις ηγεσίες τους, μέσα από τον τρόπο με τον οποίο κάνουν τις επιλογές τους. Μέσα από το σπάσιμο στεγανών που έβλεπαν στο παρελθόν ότι τα πανεπιστήμια και η αγορά είναι δυο έννοιες τελείως ασύμβατες. Ισως η δική σας γενιά δεν τα θυμάται αυτά, αλλά το ‘’έξω οι επιχειρήσεις από τα πανεπιστήμια’’ ήταν ο κανόνας. Αυτό αρχίζει και αλλάζει. Αλλάζει με την ταχύτητα που θέλουμε; Οχι, θέλω να είμαι ειλικρινής. Πιστεύω ότι όταν δείτε το νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, το οποίο θα παρουσιάσουμε αναλυτικά σε μια εβδομάδα, θα δείτε αρκετές καινοτόμες νέες ιδέες που πηγαίνουν σε αυτή την κατεύθυνση».
Ο άνθρωπος που δεν φοίτησε ούτε μια μέρα σε ελληνικό πανεπιστήμιο (δεν έδωσε καν εξετάσεις, όπως όλοι οι γόνοι της δυναστείας Μητσοτάκη) έχει τον καημό ότι στα πανεπιστημιακά ιδρύματα υπάρχουν ακόμη αντιστάσεις και αυτά «δεν προσαρμόζονται με την ταχύτητα που απαιτείται» στη λειτουργία τους ως επιχειρήσεις Α.Ε. Γι’ αυτό και το νέο νομοσχέδιο θα φέρει αλλαγές και στον τρόπο εκλογής των πρυτανικών αρχών.
Θα έχει Συμβούλια Διοίκησης Ιδρυμάτων, που θα αναλάβουν τη στρατηγική του πανεπιστήμιου στο επιχειρηματικό κομμάτι, μάνατζερ, διορισμένο πρύτανη και όχι εκλεγμένο από τα μέλη ΔΕΠ, κ.λπ. θα είναι δηλαδή μια παραλλαγή του νόμου Διαμαντοπούλου, που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών και δεν εφαρμόστηκε. Προφανώς, ο Κούλης ελπίζει σε καλύτερα αποτελέσματα…
«Εξορθολογισμός» του ακαδημαϊκού χάρτη
Μητσοτάκης: «Ομως ταυτόχρονα θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι όλος ο ακαδημαϊκός χάρτης της χώρας χρειάζεται πάλι δουλειά, επαναξιολόγηση. Διότι είναι λάθος για τη νέα γενιά, για τη γενιά που έρχεται και μετά από εσάς, να παράγουμε άνεργους πτυχιούχους. Και νομίζω για αυτό έχει τόσο μεγάλη σημασία και η αξιολόγηση του κάθε Τμήματος, του κάθε Προγράμματος Σπουδών. Ναι, έχει σημασία και η βάση εισαγωγής την οποία επιβάλαμε για την οποία ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση και με πολιτικό κόστος, αλλά το κάναμε γιατί ήταν απαραίτητο να υπάρχει ένας εξορθολογισμός και να μην επιτρέπουμε σε τμήματα τα οποία υπολειτουργούσαν και παρήγαγαν τελικά με πολύ κόπο -αν τελείωναν οι φοιτητές- άνεργους πτυχιούχους, να επαναξιολογήσουμε το ρόλο τους και τη σημασία τους».
Ο Μητσοτάκης προαναγγέλλει νέα προσπάθεια συρρίκνωσης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, η οποία φέτος έπεσε στο κενό, καθώς τα πανεπιστήμια ήταν στο σύνολό τους απρόθυμα. Στόχος είναι η αποφασιστική περικοπή των κρατικών δαπανών. Αντί για ενίσχυση των Ιδρυμάτων, τσεκούρι με κάθε μέσο. «Περίπατο» πάει και το περίφημο «αυτοδιοίκητο» και η «αυτοτέλεια» των πανεπιστημίων να αποφασίζουν για τα του οίκου τους.
Επιπλέον, ο Μητσοτάκης ομολογεί και το ποιος ήταν ο πραγματικός στόχος της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, ως μηχανισμού δραστικής περικοπής δαπανών και ανάσχεσης της ιστορικά διαμορφωμένης τάσης της νεολαίας της ελληνικής εργαζόμενης κοινωνίας για πανεπιστημιακές σπουδές. Τέρμα αυτά τα όνειρα, λέει ο «πορφυρογέννητος» σε αυτούς τους νέους, καιρός είναι να συνειδητοποιήσετε τη μοίρα σας (δες εδώ και εδώ).
Προγράμματα σπουδών-σούπα, «πτυχία» και πιστοποιήσεις για όλα τα βαλάντια
Μητσοτάκης: «Και βέβαια με τη σειρά μας να επενδύσουμε σε νέες δεξιότητες για τις οποίες γνωρίζουμε ότι θα υπάρχει μεγάλη ζήτηση στην αγορά εργασίας. Και αυτό βέβαια αφορά τα πανεπιστήμια αυτά καθ΄ αυτά. Εχουμε ένα μεγάλο κομμάτι μετά, το οποίο είναι οι δεξιότητες που μπορεί να αποκτήσει κάποιος συμπληρωματικά στο πανεπιστήμιο ή αφού τελειώσει το πανεπιστήμιο. Πώς εκπαιδεύουμε ας πούμε, πώς μπορούμε να εκπαιδεύσουμε, να πάρουμε κάποιον ο οποίος έχει ένα βασικό background και να του προσθέσουμε δεξιότητες που εκείνη τη στιγμή ζητά η αγορά εργασίας. Εκεί έχουμε σημαντικότατους πόρους από το Ταμείο Ανάκαμψης. Είναι προγράμματα πιο ευέλικτα, πιο σύντομα. Η πιστοποίηση είναι απολύτως απαραίτητη. Ο εργοδότης θα θέλει να ξέρει τι είναι ακριβώς αυτό το οποίο γνωρίζεις για να μπορεί να σε προσλάβει. Αλλά και οι ίδιες οι επιχειρήσεις έχουν ρόλο να παίξουν. Γιατί μπορεί οι ίδιες επιχειρήσεις να επιλέξουν να σε εκπαιδεύσουν και να αισθάνονται πιο άνετα να κάνει η επιχείρηση την εκπαίδευση και να πληρώνεις την επιχείρηση να σε εκπαιδεύει από το να πληρώνω κάποιο κέντρο κατάρτισης να κάνει μια δουλειά για την οποία μπορεί η επιχείρηση να μην αισθάνεται τελικά ότι μπορεί να έχει έναν εργαζόμενο με τις δεξιότητες και τις γνώσεις που χρειάζεται».
Προγράμματα σπουδών-σούπα με επιλογή μαθημάτων και από άλλα τμήματα ή πανεπιστήμια, ταχύρρυθμα, ευέλικτα προγράμματα σπουδών, πιστοποιήσεις κάθε είδους, κ.λπ. διαφημίζει ο Μητσοτάκης. Το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο πρέπει να δραστηριοποιηθεί και σε αυτήν την κατεύθυνση, ώστε να παράγει απόφοιτους σύμφωνα με τις περιστασιακές ανάγκες της αγοράς και ταυτόχρονα να αλιεύει δίδακτρα από τους φοιτητές-πελάτες.
Αλλά και πεδίον δόξης λαμπρόν από τις ίδιες τις επιχειρήσεις ευαγγελίζεται, που θα αποκτούν επιπλέον κέρδη από καταρτιζόμενους νέους, προσφέροντάς τους μάλιστα και φρούδες ελπίδες για επαγγελματική αποκατάσταση στους κόλπους τους. Αντί να δίνετε ένα σκασμό λεφτά σε κέντρα κατάρτισης με αμφίβολο αποτέλεσμα, λέει ο Μητσοτάκης στους νέους, πηγαίνετε απευθείας να τα «ακουμπήσετε» στους καπιταλιστές που οι επιχειρήσεις τους έχουν αντίστοιχες ειδικότητες, αποτελώντας ταυτόχρονα τσάμπα εργατικό δυναμικό για όσο διάστημα «καταρτίζεστε»!
Γιούλα Γκεσούλη