Συνέντευξη Τύπου οργάνωσε στην είσοδο Ούλoφ Πάλμε της πανεπιστημιούπολης του ΕΚΠΑ το Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Ερευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ), τη Δευτέρα 26/9, προκειμένου να διατρανωθεί από όλα τα μέρη των εργαζομένων στα ΑΕΙ η αντίθεση στην εγκατάσταση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας στα Ιδρύματα, καθώς και η αποφασιστικότητά τους να μην επιτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη.
Στη συνέντευξη υπογραμμίστηκε ότι το αφήγημα της «ανομίας και της ασφάλειας» αποτελεί το προπέτασμα καπνού για να επιβληθεί η αστυνόμευση των ΑΕΙ, που έχει στόχους να αποστερήσει τα Πανεπιστήμια από το βασικό τους χαρακτηριστικό, αυτό της ελευθερίας λόγου, της πολιτικής δράσης και έκφρασης και να προωθήσει το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, γεγονός που υλοποιείται μέσω του εκτρωματικού νόμου-πλαίσιο Κεραμέως-Μητσοτάκη.
Η καταστολή στα πανεπιστημιακά ιδρύματα συνδέθηκε με τη γενικευμένη επίθεση που δέχονται τα εργασιακά δικαιώματα, οι συλλογικές διεκδικήσεις και το δικαίωμα στην απεργία. Τονίστηκε επίσης (εκπρόσωπος ΕΔΙΠ ΕΚΠΑ) ότι υπάρχει απόλυτη σύνδεση ανάμεσα στην τακτική της κυβέρνησης (κατάργηση ασύλου, πανεπιστημιακή αστυνομία, καταστολή διαδηλώσεων) και το νόμο-πλαίσιο Κεραμέως, του πανεπιστήμιου της αγοράς, που ήρθε ως φυσική συνέχεια.
Από εκπρόσωπο του Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού του ΕΜΠ υπογραμμίστηκε ότι το μεγάλο διακύβευμα είναι η άλωση του δημόσιου και δωρεάν Πανεπιστήμιου (ό,τι δηλαδή έχει απομείνει) και ότι το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή ήταν η ίδρυση του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστήμιου (ενός οιονεί δηλαδή ιδιωτικού πανεπιστήμιου, όπου οι σπουδές είναι με δίδακτρα), για να ακολουθήσουν τα μεταπτυχιακά, με δίδακτρα επίσης.
Το λόγο έλαβε και μέλος του διοικητικού προσωπικού του ΕΚΠΑ και μέλος της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων Πανεπιστημίου Αθηνών, που ανέφερε ότι η επιχειρηματικότητα δεν είναι καινούργιο «φρούτο», αλλά έχει μακρά ιστορία μέσα στο καθηγητικό κατεστημένο που αποκομίζει οφέλη από τα διάφορα «προγράμματα» και ο νέος νόμος-πλαίσιο απλώς τώρα «κανονικοποίησε» μια διαδικασία που υπήρχε χρόνια. Ιστορία έχει επίσης και ο αυταρχισμός της διοίκησης. Η εναντίωση στα σχέδια της κυβέρνησης και η έντασή της δεν θα μπορούσε να διασφαλιστεί χωρίς την καταστολή.
Το κάλεσμα του ΣΕΡΕΤΕ
Γιατί εναντιωνόμαστε στην είσοδο των ΟΠΠΙ (Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος) στους χώρους εργασίας μας;
Οπως δημόσια έχει υποστηρίξει το σωματείο μας, η επιλογή αστυνόμευσης των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, υπό το αφήγημα της ανομίας και της ασφάλειας, αποκαλύπτει τις πολλαπλές προθέσεις της κυβέρνησης: τον στόχο της να αποστερήσει τα Πανεπιστήμια από το βασικό τους χαρακτηριστικό, αυτό της ελευθερίας λόγου, της πολιτικής δράσης και έκφρασης∙ το στόχο της για την υιοθέτηση επιχειρηματικών πρακτικών και λειτουργιών της αγοράς στα Δημόσια Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, που καθίσταται πλήρως ορατή στο πρόσφατα ψηφισμένο Νόμο «Νέοι Ορίζοντες στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα»∙ το στόχο της να περιορίσει ακόμα περισσότερο διεκδικήσεις και εργασιακά
δικαιώματα, αν συνυπολογιστεί και η πρόσφατη επίθεση σε αυτά με τον Νόμο Χατζηδάκη και την επίθεση στα σωματεία, στις συλλογικές τους
διαδικασίες, και την κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος. Η απάντηση της κυβέρνησης στην συνεχή υποχρηματοδότηση του Δημοσίου Πανεπιστημίου είναι η καταστολή!
Για εμάς, η πραγματική ανομία εντός των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων είναι η επισφαλής, μαύρη και ανασφάλιστη εργασία χιλιάδων εργαζομένων, οι οποίοι/ες καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Η ανομία εντός των ελληνικών
ακαδημαϊκών ιδρυμάτων είναι η απλήρωτη ερευνητική εργασία. Η ανομία εντός των ΑΕΙ είναι οι ελαστικές σχέσεις εργασίας που αφορούν πλέον κάθε εργαζόμενη/ο εντός Πανεπιστημίου (διδακτικό, ερευνητικό, διοικητικό έργο).
Ως Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Ερευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ), από την πρώτη στιγμή εναντιωθήκαμε στο Νόμο που προέβλεπε την είσοδο ΟΠΠΙ στα Πανεπιστήμια τα οποία αποτελούν τους χώρους
εργασίας μας. Βρεθήκαμε στις πύλες του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ, μαζί με τα υπόλοιπα κομμάτια της πανεπιστημιακής κοινότητας, ενάντια στην προσπάθεια της κυβέρνησης να εισάγει μια μονάδα καταστολής στα Πανεπιστήμια.
- Δεν θα γίνουμε ο πρώτος κλάδος που επιτηρείται από αστυνομικές δυνάμεις και δυνάμεις καταστολής!
- Χρηματοδότηση για τις εκπαιδευτικές, ερευνητικές και λειτουργικές ανάγκες
των ιδρυμάτων και όχι για νέες αστυνομικές δυνάμεις.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
Καταστολή, το νέο υποχρεωτικό μάθημα στα ΑΕΙ
Με το «καλή ακαδημαϊκή χρονιά», ήρθε και η ΟΠΠΙ. Και μαζί με την ΟΠΠΙ, ήρθαν και τα ΜΑΤ. Γιατί η ΟΠΠΙ μόνη της δεν μπορεί να σταθεί. Όσο “πανεπιστημιακή” κι αν υποτίθεται ότι είναι αυτή η μορφή αστυνομοκρατίας στα ΑΕΙ, χρειάζεται και την “κανονική” αστυνομία για να εγκατασταθεί. Μια και το μόνο κοινό που έχει η ΟΠΠΙ με τα ΑΕΙ είναι ότι κάποιοι υπηρετούντες σ’ αυτήν ίσως και να πέρασαν και από ένα Τμήμα τους (αν και στα τυπικά προσόντα δεν ήταν απαραίτητο το πτυχίο ΑΕΙ) πριν «απορροφηθούν από την αγορά εργασίας», μια και, ως γνωστόν, σε ό,τι αφορά το δημόσιο, μόνο στα σώματα ασφαλείας και τις εκκλησίες προκηρύσσονται θέσεις μόνιμης και σταθερής απασχόλησης.
Μετά από ενάμιση χρόνο συζήτησης -γιατί τόσο τους πήρε για να τους εμφανίσουν λόγω των αντιδράσεων και των κινητοποιήσεων των φοιτητών- για ζητήματα όπως «θα έχουν όπλα ή όχι;», «θα έχουν –μόνο;- κλομπ;», «θα κάνουν φέις κοντρόλ;», κ.α., αποδείχθηκε ότι η ΟΠΠΙ δεν ήταν παρά προπέτασμα καπνού για να υπάρχει στα πανεπιστήμια καθημερινή παρουσία όπλων, κλομπ, φέις κοντρόλ, ξύλου και χημικών, και κάθε μορφής βίας και αυθαιρεσίας που μπορεί να “προσφέρει” αφειδώς η ελληνική αστυνομία. Τα ΜΑΤ άλλωστε έδρευαν στο ΑΠΘ όλο το καλοκαίρι και κανείς δεν ήταν τόσο αφελής ώστε να πιστεύει ότι μετά τα “σκληρά” θα έρχονταν τα “μαλακά”. Μετά τα ΜΑΤ, έρχονται οι ΔΙΑΣ, μετά τους ΔΙΑΣ τα ΕΚΑΜ, και μετά τα ΕΚΑΜ όποια άλλη μονάδα είναι αποτελεσματικότερη στην καταστολή. Να μην ξεχάσουμε και τις αύρες (η σειρά είναι τυχαία, ο σχεδιασμός πάντα ανήκει στο υπουργείο καταστολής – ΠΡΟ.ΠΟ.).
Η κυβέρνηση είχε επιδοθεί εξαρχής στο κατασταλτικό της έργο, το οποίο προεκλογικώς είχε διαφημίσει. Μάλλον είναι η μόνη προεκλογική υπόσχεση που τήρησε. Επένδυσε στη βία, τους βασανισμούς και τον αφανισμό όποιου δεν της αρέσει. Στηριζόμενη στο υπόβαθρο που βρήκε από προηγούμενες κυβερνήσεις, εντείνοντας όμως το λόγο και την πρακτική περί “νόμου και τάξης”, αποφάσισε να μην αφήσει όρθιο τίποτα που να μπορεί να σταθεί απέναντι στα συμφέροντα που εκπροσωπεί. Δημιούργησε παράλληλα και ένα πλαίσιο ανοιχτά πληρωμένης πληροφόρησης για να διασφαλίσει τον απαραίτητο στρατό των ΜΜΕ που θα τη στηρίζουν.
Η ώρα των πανεπιστημίων δε θα αργούσε. Ηταν από τις πρώτες προτεραιότητες για λόγους τόσο συμβολικούς όσο και πρακτικούς. Είναι πολλά τα λεφτά που κυκλοφορούν στα ΑΕΙ, μέσω της σύμπραξής τους με το κεφάλαιο, είναι πολλά τα συμφέροντα που παίζονται και τα απομεινάρια ελευθερίας και δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης προορίζονταν εξαρχής για τα σκουπίδια. Πέραν του τέλους του ασύλου, ένα απωθημένο είχε η κυβέρνηση: να τελειώνει με το “μονοπώλιο” της δημόσιας Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στα πτυχία και τα επαγγελματικά δικαιώματα. Το τελείωσε με τον πρόσφατο νόμο. Και, εκτός από τους κολλεγιάρχες, συναίνεσαν σε αυτό και κάποιοι πανεπιστημιακοί “δάσκαλοι”, για λόγους δικών τους συμφερόντων.
Σύμφωνα με εκπροσώπους της κυβέρνησης, ο νόμος για την εγκατάσταση της ΟΠΠΙ εφαρμόζεται σε πλήρη συνεργασία με τις αρχές των ΑΕΙ. Παρόλα αυτά, οι Πρυτανικές αρχές -στην πλειονότητά τους- συνεχίζουν να κρύβονται πίσω από το «δεν είμαστε το κράτος, άλλοι αποφασίζουν», μια γελοία δικαιολογία που κανέναν δεν πείθει. Το αλισβερίσι -και με την σημερινή υπουργό Παιδείας- για να περάσει όλο το αίσχος των μέτρων και του νέου νόμου πλαισίου, και ανταλλάγματα απέφερε στο αντιδραστικότερο κομμάτι των πανεπιστημιακών και τη συναίνεσή τους διασφάλισε σε όλα τα μέτρα καταστολής. Οχι ότι οι κυρίαρχοι των ΑΕΙ είχαν πρόβλημα με την καταστολή. Η μετατροπή των πανεπιστημίων σε χώρο –ή προθάλαμο, γιατί οι μπίζνες γίνονται κι εκτός ΑΕΙ- κέρδους για τους ίδιους και το κεφάλαιο ήταν πάντα στις πρώτες προτεραιότητες ορισμένων και αυτό δεν μπορεί να γίνει όπου ακόμα αντιστάσεις μπορούν να ανθίζουν.
Η στροφή των πανεπιστημιακών αρχών στην κατεύθυνση αυτή, δεν είναι τυχαία. Επί δεκαετίες το πλάνο το πρότειναν οι πιο «προχωρημένοι», δεν έβρισκε όμως πρόσφορο έδαφος. Σήμερα, που το “πανεπιστημιακός” έχει καταστεί, για πάρα πολλούς, ξεκάθαρα και χωρίς κανένα πρόσχημα, μια καλή προσθήκη στην επωνυμία τους για επικερδείς δουλειές, η συμφωνία με την καταστολή μπορεί και να λέγεται ανοιχτά και να γίνεται καθημερινό έργο μέσα στα ΑΕΙ με διώξεις και πειθαρχικά εναντίον φοιτητών κι εργαζομένων, χέρι – χέρι με την όποια κυβέρνηση (κι αυτό δεν είναι καινούριο). Ας δηλώσουν ανοιχτά τη συμφωνία τους με την εγκατάσταση της αστυνομίας στα ΑΕΙ λοιπόν και όποιοι, πρυτανικές αρχές και άλλοι, μέσα στα Πανεπιστήμια τη στηρίζουν. Κι ας σταματήσουν κάποιοι να ακροβατούν ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά (του κοινοβουλίου) για να έχουν ανοιχτές όλες τις πόρτες για τη μετέπειτα καριέρα τους, είναι βαρετό. Ούτως ή άλλως, οι διαφορές είναι μικρές, αλλά πάντα η ειλικρίνεια εκτιμάται.
Για μας, διαφωνούν με την καταστολή πρυτανικές αρχές και πανεπιστημιακοί που το δηλώνουν καθαρά και ξάστερα και το αποδεικνύουν και με τις πράξεις τους. Δυστυχώς για τους σχεδιασμούς διαφόρων, το είδος δεν έχει ακόμα εκλείψει.
Από τη Δευτέρα, 5/9, ΟΠΠΙ και ΜΑΤ επιχειρούν να εγκατασταθούν στις πύλες του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ.
Από την πρώτη στιγμή, φοιτητές κι εργαζόμενοι βρεθήκαμε εκεί για να προασπίσουμε το αυτονόητο: ο χώρος σπουδών και δουλειάς μας δε θα γίνει πεδίο άσκησης βίας και καταστολής. Δε θα γίνουν τα ΑΕΙ ένας χώρος πλήρως ελεγχόμενος, αποστερημένος από κάθε ελευθερία, για να χορεύουν κράτος και κεφάλαιο, στερώντας μας κάθε επιθυμία και δικαίωμα.
Η μάχη αυτή δεν ξεκίνησε σήμερα. Δίνεται εδώ και χρόνια. Κι όσοι κυβερνητικοί, κομματικοί, πανεπιστημιακοί και άλλοι παράγοντες επιμένουν να χαρακτηρίζουν “ασήμαντη” την αντίσταση που συναντάνε, θα πρέπει κάποτε να απαντήσουν: Γιατί ακόμα συνεχίζει να αποτελεί εμπόδιο στα σχέδιά τους;
Η μάχη που δίνεται σήμερα είναι σημαντική. Κι έχουμε πάρει θέση. Μαζί με τους αγωνιζόμενους φοιτητές, εργαζόμενους και διδάσκοντες.
ΟΥΤΕ ΜΕΣΑ ΟΥΤΕ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΑ ΑΕΙ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ!
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
Σχήμα διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ
Σύγκλητος ΕΚΠΑ
Αφού κοιλοπόνησε για πάνω από 10 ημέρες η Σύγκλητος του ΕΚΠΑ έβγαλε μια «χλιαρή» και απαράδεκτη ανακοίνωση (η πρώτη εμφάνιση των ΟΠΠΙ στο ΕΚΠΑ έγινε στις 13/9, το όργιο καταστολής στο ΑΠΘ με τη διάλυση της συναυλίας του Θ. Παπακωνσταντίνου έγινε στις 16/9, η συνεδρίαση της Συγκλήτου του ΕΚΠΑ έγινε στις 21/9 και η απόφαση δημοσιεύτηκε στις 27/9!).
Χωρίς να καταδικάσει απερίφραστα τις απόπειρες εγκατάστασης των ΟΠΠΙ στα ΑΕΙ και το όργιο καταστολής, η Σύγκλητος εκφράζει απλώς «προβληματισμό» και «ανησυχία» και απευθύνει έκκληση για «ψυχραιμία» σε αμφότερα τα μέρη! Βάζει δηλαδή στο ίδιο τσουβάλι από τη μια μεριά τις ορδές των μπάτσων, τις συλλήψεις, τα ανοιγμένα κεφάλια των φοιτητών και τα σχέδια της κυβέρνησης Μητσοτάκη και από την άλλη μεριά τη δίκαιη αντίσταση που προβάλλει το φοιτητικό κίνημα.
Η ανακοίνωση:
Η Σύγκλητος του ΕΚΠΑ στην τακτική της συνεδρίαση της 21ης Σεπτεμβρίου 2022 συζήτησε και το θέμα της ιδιαίτερα οξυμένης έντασης που παρατηρήθηκε το προηγούμενο διάστημα επί σειρά ημερών στις πύλες της Πανεπιστημιούπολης. Για το εν λόγω θέμα η Σύγκλητος κατέληξε ομόφωνα στην ακόλουθη ανακοίνωση:
Η Σύγκλητος είναι ιδιαίτερα προβληματισμένη και ανησυχεί για την εκδήλωση ενεργειών που αιφνιδιάζουν την ακαδημαϊκή κοινότητα και διαταράσσουν την ηρεμία και κανονικότητα της ακαδημαϊκής ζωής και μάλιστα κατά την έναρξη του νέου ακαδημαϊκού έτους, εν μέσω της εξελισσόμενης εξεταστικής περιόδου και εν αναμονή της υποδοχής των νέων φοιτητών του Πανεπιστημίου μας. Η Σύγκλητος δηλώνει με έμφαση ότι προτεραιότητα έχει η ασφάλεια των φοιτητών και του προσωπικού του Πανεπιστημίου, καθώς και η διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας του ιδρύματος, ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η εκπαιδευτική και ερευνητική προσφορά του στην ελληνική και ευρωπαϊκή Ανώτατη Εκπαίδευση. Η Σύγκλητος απευθύνει έκκληση για ψυχραιμία προς τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας και προς κάθε άλλη κατεύθυνση και ζητεί να προωθηθούν λύσεις που θα είναι λειτουργικές και αποτελεσματικές, θα σέβονται την ακαδημαϊκή παράδοση, δεν θα διαταράσσουν την ακαδημαϊκή λειτουργία και δεν θα εμφανίζονται ως περιοριστικές της ακαδημαϊκής ελευθερίας.