Στη βιομηχανία των διώξεων που έχει στηθεί με στόχο να αποτραπεί κάθε αγωνιστικό σκίρτημα και να φιμωθεί και τρομοκρατηθεί η εργαζόμενη κοινωνία ενόψει της επιβολής των άγριων μνημονιακών μέτρων, εντάσσεται και η τρομοκρατική καταδίκη τεσσάρων εκπαιδευτικών από το πρωτοδικείο της Σάμου.
Οι τρεις εκπαιδευτικοί, που ήταν μέλη της τότε διοίκησης της ΕΛΜΕ Σάμου και ο τέταρτος αιρετός του ΠΥΣΔΕ, στις 16 και 17 Σεπτέμβρη του 2013, στη διάρκεια απεργιακών κινητοποιήσεων μαζί με άλλους εκπαιδευτικούς, συμμετείχαν στην κατάληψη των γραφείων της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Σάμου, προκειμένου ν’ αποτρέψουν την αποστολή λίστας στην Περιφέρεια με τα ονόματα 68 συναδέλφων τους, οι οποίοι είχαν κριθεί «πλεονάζοντες» και είτε θα θεωρούνταν «διαθέσιμοι» με κίνδυνο να απολυθούν, είτε θα έπρεπε να μετακινηθούν υποχρεωτικά εκτός Σάμου.
Στους διωκόμενους συμπαραστάθηκαν πλήθος εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι στο δημόσιο, που συμμετείχαν στην απεργία που κήρυξαν ΕΛΜΕ, ΟΛΜΕ και ΑΔΕΔΥ.
Θορυβημένοι από τη συμπαράσταση στους δικαζόμενους οι δικαστές, με έωλη την ακροαματική διαδικασία, καθώς δεν υπήρχαν μάρτυρες κατηγορίας εκτός από τον προϊστάμενο της Διεύθυνσης, προσπάθησαν να μεθοδεύσουν έτσι τα πράγματα, ώστε η απαράδεκτη απόφαση να ανακοινωθεί χωρίς την ύπαρξη των αλληλέγγυων. Καθυστέρησαν την ακροαματική διαδικασία την πρώτη ημέρα, ενώ ανέβαλαν την ανακοίνωση της απόφασης για την επομένη.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η δίκη έγινε τη στιγμή που υπάρχουν χιλιάδες κενά στα σχολεία, ιδιαίτερα στα νησιά και οι εκπαιδευτικοί αλλά και οι γονείς είναι σε αναβρασμό και ετοιμάζονται κινητοποιήσεις. Οι καταδίκες (20 μέρες φυλάκιση με ένα χρόνο αναστολή) είχαν τον χαρακτήρα του παραδειγματισμού και έγιναν για να στείλουν το τρομοκρατικό μήνυμα σε κάθε αντιστεκόμενο.
Υποκριτική είναι και η στάση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας που δηλώνει ότι τάχα δεν επιθυμεί την ποινικοποίηση των αγώνων, την ίδια στιγμή που παίρνει μέτρα, είτε στην εκπαίδευση, είτε ως μέρος της κυβέρνησης, που εξαθλιώνουν τους εργαζόμενους, καταργούν τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, βάζοντας ουσιαστικά το φυτίλι για αγωνιστικά ξεσπάσματα, που το κράτος και το κεφάλαιο θέλουν να τα αποτρέψουν με την καταστολή.