Το πολιτικό του σαρκίο προσπαθεί να διασώσει ο Λοβέρδος, με τις αγωνιστικές τάχαμου τζιριτζάντζουλες στο υπουργείο Παιδείας, έχοντας την απόλυτη στήριξη Βενιζέλου, που ευελπιστεί με το σόου αυτό να διασωθεί και στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Ηρθε, λέει, στο υπουργείο για να επιβάλει την ηρεμία. Γι’ αυτό με ανώδυνες πολιτικά διορθωτικές κινήσεις επιχειρεί να καλλιεργήσει τον εφησυχασμό, σ’ ένα χώρο που βράζει από τα πάμπολλα προβλήματα, ώστε ο πυρήνας της πολιτικής στα ουσιαστικά ζητήματα να μείνει ανέπαφος.
Τα πρώτα δείγματα γραφής, μας τα έδωσε με το πώς χειρίστηκε τις αποφασισμένες απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ (δες το σχετικό αναλυτικό άρθρο), μετά από ολιγοήμερη κόντρα-παρωδία με τον «σκληρό» Μητσοτάκη.
Ακολούθησαν δηλώσεις, που αφήνουν υπονοούμενα ότι δε θα διαταράξει τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς (έναρξη, σχολικές αργίες) για να κοιμηθούν ήσυχα οι εκπαιδευτικοί και να ξυπνήσουν αγκαλιά με την αξιολόγηση, τις απολύσεις, τον νέο ασφαλιστικό μεσαίωνα και το νέο «νέο μισθολόγιο».
Εκανε πως αγωνιά για το γεγονός ότι τη νέα σχολική χρονιά θα υπάρξουν ανάγκες για πάνω από 20.000 αναπληρωτές, καθώς οι συνταξιοδοτήσεις θα είναι πολλές (υπολογίζονται στις 9.500 περίπου). Απέφυγε, όμως, να πει πώς θα καλύψει τα χιλιάδες κενά (προφανώς από το ΕΣΠΑ, που παρέχει μισθούς άγριας πείνας και βεβαίως όχι όλα), ενώ απεκάλυψε και τις ενδόμυχες σκέψεις του για το πώς έπρεπε να αντιμετωπιστεί το ζήτημα με σχεδιασμένη πολιτική συγχωνεύσεων-καταργήσεων σχολείων!
Τέλος, με νέα διευκρινιστική του δήλωση για την τράπεζα θεμάτων, διέλυσε τη σκόπιμη ευφορία που προσπάθησε να καλλιεργήσει στους μαθητές και τις οικογένειές τους «το Βήμα»: «Ρωτήθηκα για την τράπεζα των θεμάτων και το μόνο που είπα ήταν ότι μου έχουν έρθει πολλά μηνύματα και διαμαρτυρίες και πως δεν ξέρω το θέμα. Η ηγεσία του Υπουργείου ενημερώθηκε για την τράπεζα θεμάτων. Η ενημέρωση δεν οδηγεί σε κατάργηση. Δεν μπορού-με να καταργούμε κάτι που δεν το ξέρουμε. Η διοίκηση έχει μία συνέχεια. Δεν μπορούμε να καταργούμε κάτι επειδή σκεφτόμαστε διαφορετικά από τους προηγούμενους. Η συνέχεια, λοιπόν, επιβάλλει μόνο παρεμβάσεις εκεί όπου έχουν αναδειχτεί προβλήματα».
