Οι «δημοτικοί άρχοντες», μακρύ χέρι της κρατικής εξουσίας, πρωτοπόροι και «λαγοί» στις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών προσφοράς κοινωνικών αγαθών με το αζημίωτο (επιβολή δημοτικών τελών), στην προσπάθειά τους να επεκτείνουν την εξουσία τους αποκτώντας νέες αρμοδιότητες, να ενισχύσουν τα ταμεία τους και να αποκτήσουν καινούργια εκλογική πελατεία, πρότειναν την υπαγωγή των Νηπιαγωγείων στη δικαιοδοσία τους.
Το ετήσιο τακτικό συνέδριο της ΚΕΔΕ (Κεντρική Ενωση Δήμων της Ελλάδας), που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη (1-3 Δεκέμβρη), κατέληξε στην εξής απαράδεκτη απόφαση – πρόταση προς την κυβέρνηση:
«ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΩΝ ΔΟΜΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
Προτείνουμε τη διοικητική μεταφορά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση όλων των αποκεντρωμένων υπηρεσιών της Κεντρικής και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης που είναι χωροθετημένες σε περιφερειακό ή δημοτικό επίπεδο, στην αντίστοιχη Περιφέρεια ή το Δήμο, είτε οι αρμοδιότητές τους αφορούν ‘’τοπική υπόθεση’’, είτε αφορούν ‘’αποστολή του κράτους’’ (οπότε θα ασκούνται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση κατ΄ εκχώρηση εξουσίας από την Κεντρική Διοίκηση).
Με τον τρόπο αυτό, η αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων συνοδεύεται από τους αντίστοιχους πόρους, διότι διασφαλίζεται η συνολική υπαγωγή των μεταφερόμενων υπηρεσιών στην πολιτική διεύθυνση της πρωτοβάθμιας ή της δευτεροβάθμιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με το σύνολο των ανθρώπινων και οικονομικών πόρων και της υλικοτεχνικής υποδομής τους, χωρίς να χρειαστεί η χωρική μετακίνηση του προσωπικού και της υποδομής αυτών.
Ενδεικτικά, οι κρατικές δομές που προτείνουμε να μεταφερθούν διοικητικά στην πρωτοβάθμια Τοπική Αυτοδιοίκηση, είναι οι ακόλουθες :
1. τα Κοινωνικά Ιδρύματα
2. τα Νηπιαγωγεία
3. τα Γραφεία του ΟΑΕΔ.
4. οι Δομές πρόληψης και οι Δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, περιλαμβανομένων των Κέντρων Υγείας (ιδίως των αστικού τύπου), πλην του υγειονομικού προσωπικού τους».
Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται παρόμοια απόπειρα υπαγωγής των Νηπιαγωγείων στους Δήμους. Την αρχή έκανε ο Γιωργάκης με τους νόμους της αποκέντρωσης, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων στους εκπαιδευτικούς, που κατόρθωσαν τότε να ακυρώσουν τα σχέδια του υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα, οι προτροπές ΕΕ-ΟΟΣΑ για «αποκέντρωση» των δημόσιων υπηρεσιών, περιορισμό του κράτους, «εξορθολογισμό» των δημόσιων δαπανών, κ.λπ., η απόφαση του υπουργείου Παιδείας για την προώθηση της «αυτονομίας» της σχολικής μονάδας, που βροντοφωνάζεται με κάθε ευκαιρία και η προθυμία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να χορεύουν στο ρυθμό που υπαγορεύουν οι «θεσμοί», έδωσαν το πράσινο φως στους δημαρχαίους να επανέλθουν.
Το υπουργείο Παιδείας, μετά τις γενικευμένες αντιδράσεις απέρριψε «κατηγορηματικά» το αίτημα της ΚΕΔΕ «καθώς προσκρούει και στο Σύνταγμα της χώρας και στην πολιτική βούληση της κυβέρνησης».
Παρόλ’ αυτά ο κίνδυνος για το Νηπιαγωγείο διαρκώς ελλοχεύει, όσο αυτό θεωρείται ο αδύναμος κρίκος της εκπαίδευσης. Οι θεωρίες αλλά και η νομοθεσία για τα «παιδικά κέντρα», η άρνηση επέκτασης της υποχρεωτικότητας και στα προνήπια και η «κολοβή» εφαρμογή της στα νήπια, η καθιέρωση «προαιρετικής» απογευματινής ζώνης, η ανυπαρξία 14χρονου ενιαίου σχεδιασμού για τη δημόσια εκπαίδευση, κ.λπ., αποτελούν πάντα πρόσφορο έδαφος για να υπάρξει μια τέτοιου είδους επικίνδυνη εξέλιξη για το δημόσιο Νηπιαγωγείο, που θ’ ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για την ιδιωτικοποίηση και άλλων πλευρών και δομών του δημόσιου σχολείου.
Γ. Γκ.
