Με κρυφή χαρά και δήθεν αντικειμενικό ύφος ανακοινώνουν τα ΜΜΕ ότι οι καταλήψεις λιγοστεύουν, προεξοφλώντας την ήττα του κινήματος. Ομως, μια ματιά στον πραγματικό χάρτη του αγώνα δείχνει το αντίθετο.
Πράγματι, αρκετές σχολές «άνοιξαν» αυτή την εβδομάδα. Δούλεψαν συντονισμένα η ΔΑΠ, τα δήθεν ανεξάρτητα «φυτά», αλλά και η νεολαία του Περισσού, χάρη στην οποία χάθηκαν οι συνελεύσεις σε πανεπιστήμια όπως το Πάντειο. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων οι συνελεύσεις χάθηκαν οριακά, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η ΔΑΠ ενήργησε πραξικοπηματικά και τραμπούκικα, κουβαλώντας ακόμα και ορδές από άλλες σχολές.
Ομως, υπάρχουν ακόμη 180 περίπου καταλήψεις. Κι αυτές καταλαμβάνουν τα μεγαλύτερα και πιο πολυπληθή πανεπιστήμια: Μετσόβειο, Γεωπονικό, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννινα, Χανιά, Βόλος οι καταλήψεις κρατάνε γερά και διανύουν ήδη την τέταρτη εβδομάδα τους. Το κίνημα περνάει μια καμπή, όχι όμως και κρίση.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Διαμαντοπούλου εκτοξεύει καθημερινά απειλές για απώλεια της εξεταστικής ή του εξάμηνου, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει το μπλοκ της «αντι-κατάληψης», στο οποίο πρωταγωνιστεί πλέον η ΔΑΠ. Ούτε είναι τυχαίο ότι οι μπάτσοι είναι «κυρίες» στις φοιτητικές διαδηλώσεις. Εχουν σαφείς εντολές ν’ αποφύγουν οποιαδήποτε πρόκληση, μη τυχόν και πυροδοτήσουν μια έκρηξη του κινήματος και μετά δεν θα μπορούν να το μαζέψουν.
Ομως, το κίνημα δεν χρειάζεται τονωτικές ενέσεις. Εκείνο που χρειάζεται είναι να πιστέψει στις δυνάμεις του κι αυτές τις δυνάμεις να τις βγάλει ακόμα πιο δυναμικά στο προσκήνιο. Αυτή τη στιγμή, όλες οι δυνάμεις του συστήματος στηρίζουν τη Διαμαντοπούλου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σοσιαλδημοκρατία, δεξιά και ακροδεξιά ψήφισαν παρεούλα το νομοθετικό έκτρωμά τους. Την ίδια στιγμή, όμως, το σύστημα είναι περισσότερο απονομιμοποιημένο από κάθε άλλη φορά στη λαϊκή συνείδηση. Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν κι εκείνα που περιμένουν τη σειρά τους δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα οργής.
Μ’ αυτή την οργή πρέπει να «συναντηθεί» το κίνημα των καταλήψεων. Να τη μπολιάσει με το νεολαιίστικο ενθουσιασμό, με την αγωνιστκότητα και τη μαχητικότητα. Το παιχνίδι θα παιχτεί στους δρόμους και οι αγωνιζόμενοι φοιτητές πρέπει να είναι αποφασιστικός πυλώνας στο μέτωπο των εργαζόμενων.
