Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης έχουν κατακλύσει και τη δημόσια εκπαίδευση. Η κατάσταση χειροτερεύει με αλματώδεις ρυθμούς, αφού ακόμη και αυτοί οι διορισμοί αναπληρωτών (που τα τελευταία χρόνια ήταν σχεδόν διπλάσιοι από τους διορισμούς μονίμων εκπαιδευτικών) δίνουν τη θέση τους σε χιλιάδες διορισμούς ωρομίσθιων. Οι ωρομίσθιοι έχουν κάνει την εμφάνισή τους και στην πρωινή ζώνη και των Δημοτικών Σχολείων, όπου ως τώρα διατηρούνταν ως κυρίαρχο το καθεστώς μονίμων-αναπληρωτών.
Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, το σχολικό έτος 2009-2010, θα διοριστούν στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης μόνο 6.300 μόνιμοι εκπαιδευτικοί, τη στιγμή που αναμένεται να σημειωθεί ρεκόρ στις αιτήσεις για συνταξιοδότηση. Παράλληλα, το υπουργείο έχει εξασφαλίσει πιστώσεις για 8.500 αναπληρωτές και 14.000 ωρομίσθιους (10.000 για το κανονικό πρόγραμμα και 4.000 για την Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη). Σημειώνουμε ότι ακόμα και με αυτές τις συνθήκες, το υπουργείο Παιδείας δεν προσλαμβάνει τους απαραίτητους για τη λειτουργία των σχολείων εκπαιδευτικούς, αλλά η πρόσληψη γίνεται με το σταγονόμετρο, ακόμα και ένα μήνα πριν τις καλοκαιρινές διακοπές.
Δε χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία για να αντιληφθεί κανείς τις επιπτώσεις στην ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου, αφού οι εκπαιδευτικοί αυτοί, κυρίως οι ωρομίσθιοι, αντιμετωπίζονται κυριολεκτικά σαν είλωτες, περιφερόμενοι σε δυο και τρία σχολεία (δεν προλαβαίνουν μέσα στη σχολική χρονιά να γνωρίσουν καν τους μαθητές τους), αμειβόμενοι με εξευτελιστικά ποσά, ενώ δεν έχουν σχεδόν καμιά επαφή με το υπόλοιπο διδακτικό προσωπικό και τη ζωή του σχολείου. Ο ευτελισμός του εκπαιδευτικού έργου, αλλά και της προσωπικότητας αυτών των εκπαιδευτικών υπογραμμίζουν με χαρακτηριστικό τρόπο το πώς αντιλαμβάνονται κυβέρνηση, υπουργείο Παιδείας (που υποκριτικά έχει κοτσάρει ως προμετωπίδα του το «Ολα είναι θέμα Παιδείας»), αλλά και όσοι κολαούζοι έχουν αναλάβει να υπηρετήσουν το «διάλογο», την «αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου».
