Δεν ξέρουμε αν είναι σύμπτωση, αλλά την ίδια μέρα (Τρίτη, 6 Σεπτέμβρη) που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ ο νόμος Διαμαντοπούλου είχαμε και το πρώτο κρούσμα απόπειρας εισβολής μπάτσων σε πανεπιστήμιο, χωρίς καμιά προηγούμενη επαφή με τα όργανα διοίκησης του Πανεπιστήμιου (πρυτανεία). Συνέβη στο Ρέθυμνο και το κατέγραψε γλαφυρότατα στο βιβλίο συμβάντων ο φύλακας που είχε βάρδια εκείνη την ώρα:
«ΣΤΙΣ 7:30 ΗΡΘΑΝ ΑΣΤΙΝΟΜΙΑ ΑΠΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΛΕΓΧΩ ΑΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΑΠΟ ΦΟΙΤΗΤΕΣ. ΤΟΥΣ ΕΙΠΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΥΛΑΚΑ. ΕΚΑΝΑ ΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΕΦΥΓΑΝ. ΗΤΑΝ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΤΟΥΣ ΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗ».
Δεν θα καθήσουμε εμείς τώρα να κάνουμε εικασίες για το αν επρόκειτο για πρωτοβουλία του Παπουτσή, για πρωτοβουλία του τοπικού αστυνομικού διοικητή ή για πρωτοβουλία των ίδιων των ασφαλιτών που άκουσαν τον Αδωνι και θεώρησαν ότι πλέον μπορούν όποτε γουστάρουν να μπουκάρουν στο πανεπιστήμιο. Το γεγονός είναι αυτό που μετράει και η σιωπή του υπουργείου Παιδείας που ακολούθησε. Ο νόμος Διαμαντοπούλου είναι εξαιρετικά ασαφής (το μόνο σαφές είναι ότι δεν υπάρχει άσυλο), εν αντιθέσει με τους προηγούμενους νόμους που καθόριζαν τις διαδικασίες εμπλοκής αστυνομικής δύναμης στους πανεπιστημιακούς χώρους. Υπήρξαν περίοδοι που το άσυλο το υπερασπίζονταν οι φοιτητές, χωρίς να υπάρχει θεσμική κατοχύρωση. Το ίδιο θα κάνουν και τώρα. Ας προσέξει, λοιπόν, ο Παπουτσής πού στέλνει τους μπάτσους και τους ασφαλίτες του. Αυτός τουλάχιστον έχει πείρα πανεπιστημιακών χώρων, γι’ αυτό και θα φέρει ακέραια την ευθύνη για ό,τι συμβεί. Αν θελήσει να το παίξει τσαμπουκάς, αυτός θα μετανιώσει.
