Σε ξένες πλάτες φρόντισαν κάποιοι να κάνουν το κομμάτι τους (και την καβάντζα τους) κλέβοντας υπολογιστές από το Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης. Ξημερώματα Παρασκευής 24/5, την ώρα που στο χώρο του Πολυτεχνείου γινόταν πάρτι από το φοιτητικό σχήμα «Εl condor pasa», κάποιοι άλλοι πραγματοποιούσαν διάρρηξη στη νησίδα υπολογιστών του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών. Τα βλέμματα όλων ήταν στραμμένα στα δρώμενα του πάρτι και όχι στους χώρους του Πολυτεχνείου. Τι πιο ευνοϊκό για τους πλιατσικολόγους μας για να δράσουν; Βέβαια, η ευθύνη της κλοπής θα έπεφτε στις πλάτες των φοιτητών που είχαν αναλάβει τη διοργάνωση της εκδήλωσης στο χώρο του Πολυτεχνείου, αλλά «δε βαριέσαι; Αυτοί το πάρτι τους κι εμείς την πάρτη μας». Κάπως έτσι σκέφτηκαν.
Επιπρόσθετα, σε μια περίοδο που κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση, καθηγητικό κατεστημένο και ΜΜΕ υπονομεύουν το άσυλο, μια τέτοια ενέργεια «χύνει νερό στο μύλο της αντίδρασης» (όπως θα έλεγαν και οι παλιοί επαναστάτες). Αλλά φαίνεται πως για τους πλιατσικολόγους το άσυλο, όπως και άλλες λαϊκές κατακτήσεις, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Σε πρώτη μπαίνει η προσωπική ικανοποίηση για την «προσωπική απελευθέρωση». Αραγε σε τι διαφέρει η ιδεολογία τους από αυτή ενός γιάπι, απόφοιτου οικονομικής σχολής, που βγάζει χρήμα ροκανίζοντας την υπεραξία των εργατών; Σε τίποτα.
Κατά τις 5, οι διαρρήκτες έγιναν αντιληπτοί από ομάδα φοιτητών, που έσπευσε να τους εμποδίσει, ακινητοποιώντας το αυτοκίνητο που θα μετέφερε τη λεία και έναν από τους δράστες. Η συνέχεια παρουσιάζει συνέπεια με τον ατομισμό των πλιατσικολόγων και συγγένεια με τον φασισμό ενός γιάπι. Ομάδα από συντρόφους του δράστη εμφανίστηκε οπλισμένη με καδρόνια, αλυσίδες και σιδερένια εργαλεία, που προφανώς είχαν χρησιμοποιηθεί για τη διάρρηξη. Λεηλάτησαν τις εγκαταστάσεις του Πολυτεχνείου, έβαλαν φωτιά στο καμαράκι του Συλλόγου Φοιτητών Αρχιτεκτονικής και συγκρούστηκαν με φοιτητές. Ενας από τους φοιτητές δέχτηκε χτύπημα με βαρύ σιδερένιο εργαλείο στο κεφάλι, τραυματίστηκε σοβαρά και νοσηλεύεται ακόμη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του ΑΧΕΠΑ με βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Ευτυχώς το παιδί ξέφυγε τον κίνδυνο και ας ευχηθούμε ότι δεν θα αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα και στο μέλλον.
Πριν από καιρό, στη διάρκεια εκδηλώσεων αλληλεγγύης σε απεργό πείνας κούρδο πολιτικό πρόσφυγα, κάποιοι που αυτοπροσδιορίζονταν ως αναρχικοί εκμεταλλεύτηκαν τις κινητοποιήσεις για να ξαφρίσουν υπολογιστές από το χώρο του Πανεπιστημίου. Ανθρωποι του κινήματος αλληλεγγύης αντέδρασαν τότε άμεσα, συνέλεξαν τους υπολογιστές από τα «λημέρια» των δραστών και τους επέστρεψαν στο πανεπιστήμιο. Τότε, ομάδες αναρχικών είχαν σπεύσει να καλύψουν πολιτικά τους δράστες χαρακτηρίζοντας την περισυλλογή των υπολογιστών από τα στέκια των πλιατσικολόγων «τραμπουκισμό» και «σταλινικές πρακτικές». Αυτή τη φορά, ευτυχώς δεν είχαμε ανάλογες εκδηλώσεις πολιτικής κάλυψης. Οι όποιοι δράστες παρέμειναν πολιτικά άγνωστοι και πολιτικά ακάλυπτοι. Βλέπετε, οι πλιατσικολόγοι αυτή τη φορά ξεπέρασαν κάθε όριο, έδρασαν με όρους υποκοσμιακής αλητείας και παραλίγο να στείλουν έναν άνθρωπο στον άλλο κόσμο. Δεν είδαμε, όμως, τους ευαίσθητους… «αντισταλινικούς» να παίρνουν θέση για το γεγονός. Να τοποθετούνται πολιτικά απέναντι σε τέτοιες εκδηλώσεις. Ψάχνεις το Indymedia και δε βλέπεις τίποτα από τους άλλοτε λαλίστατους. Ούτε η ανωνυμία φαίνεται ικανή να σπάσει τη σιωπή τους. Ομως, αυτή η σιωπή αποθρασύνει τους πλιατσικολόγους, αν υποθέσουμε ότι αυτοί έχουν οποιαδήποτε σχέση με κινήματα.
Ηδη, ασφαλίτες, εκμεταλλευόμενοι τα γεγονότα της Παρασκευής, έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο Πολυτεχνείο, παραβιάζοντας το άσυλο και η Αστυνομία έχει εντείνει τις περιπολίες της στον περίγυρο του ΑΠΘ. Φοιτητικά σχήματα που αγκαλιάζουν πολιτικά το φάσμα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου αποφάσισαν την Τρίτη το απόγευμα, από κοινού, να προβούν σε πρωτοβουλίες ενεργοποίησης των φοιτητών για την περιφρούρηση του ασύλου. Ηδη, όμως, έχει χαθεί πολύτιμο έδαφος. Επικοινωνιακά, οι δυνάμεις που θέλουν την κατάργηση του ασύλου ή το βαλσάμωμά του έχουν κερδίσει κι άλλους πόντους.
Ανεξάρτητα απ’ αυτό, όμως, που θα μπορούσε να γίνει και με αφορμή κοινωνικούς αγώνες που αναπτύσσονται μέσα στο Πανεπιστήμιο ή με ορμητήριο το Πανεπιστήμιο, η ιστορία του ανέξοδου πλιάτσικου, που γίνεται στις πλάτες όσων οργανώνουν πολιτικές ή ψυχαγωγικές εκδηλώσεις σε πανεπιστημιακούς χώρους και οι οποίοι δεν έχουν ιδέα και στο τέλος καλούνται να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες, πρέπει να χτυπηθεί αμείλικτα. Με όρους κινήματος, βέβαια, αλλά να χτυπηθεί. Αρκετά πια με την αλητεία και την καφρίλα ορισμένων, που μάλιστα ορισμένες φορές παίρνει σάρκα και οστά όχι για να ικανοποιήσει κάποιες ανάγκες (π.χ. να εφοδιαστούν με υπολογιστές), αλλά με σκοπό καθαρά προβοκατόρικο (να προκληθούν και να εκτεθούν εκείνοι που πήραν την άδεια και οργάνωσαν την εκδήλωση). Οποιος θέλει να κλέψει, για οποιοδήποτε λόγο, να πάει να το κάνει μόνος του, να σηκώσει τα ρίσκα και τους κινδύνους. Σ’ αυτό δεν μας πέφτει λόγος. Οχι, όμως, πλιάτσικο στις πλάτες οργανωτών εκδηλώσεων, που δεν έχουν ιδέα και στο τέλος βρίσκονται εκτεθειμένοι.
Αυτό συνιστά πολιτική ανηθικότητα.
