Οτι η Παιδεία είναι εμπόρευμα το οποίο καλούνται να αγοράσουν οι «πελάτες» και μάλιστα εμπόρευμα που «παράγεται» κάθε φορά για να ικανοποιήσει τις άμεσες και πολύ συγκεκριμένες ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς, πιστοποιεί και ο νέος τίτλος του υπουργείου Παιδείας (υπουργείο Παιδείας, δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων) και η μεταφορά των αντίστοιχων αρμοδιοτήτων από άλλα υπουργεία σ’ αυτό (αρχική επαγγελματική κατάρτιση και εποπτεία των λειτουργιών του Εθνικού Συστήματος Σύνδεσης της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης με την Απασχόληση, συνεχιζόμενη επαγγελματική κατάρτιση, Ερευνα, Τεχνολογία).
Και αφού αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα και ως μέσο όχι για ν’ αναπτυχθεί ολόπλευρα η προσωπικότητα του ανθρώπου αλλά για να εφοδιαστεί αυτός ο μελλοντικός εργαζόμενος με τις απολύτως απαραίτητες δεξιότητες που απαιτεί η αγορά, δι-ευρυμένο λόγο έχουν σ’ αυτήν όλοι οι «παραγωγικοί φορείς».
Για να δώσει, λοιπόν, το στίγμα η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου είχε διαδοχικές συναντήσεις με την ΕΣΕΕ (Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου), ΕΒΕΑ (Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών), ΓΣΕΒΕΕ (Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδας). Από τις συναντήσεις αυτές προέκυψε ότι το υπουργείο Παιδείας θα δημιουργήσει «εθνικό φορέα πιστοποίησης προσόντων των φορέων και των εκπαιδευτικών», στον οποίο θα κάνουν ουσιαστικά κουμάντο οι «παραγωγικοί φορείς», ενώ τα λογιών λογιών «διπλώματα» που θα χορηγούν οι διάφορες επιχειρήσεις επαγγελματικής, τεχνικής, αλλά και άτυπης εκπαίδευσης θα αποκτούν προφανώς την εγκυρότητα του κρατικού πιστοποιητικού, αφού ο εθνικός φορέας πιστοποίησης θα στεγάζεται στο υπουργείο Παιδείας. Στα αντίστοιχα δελτία Τύπου, που εξέδωσε το υπουργείο Παιδείας, στο πνεύμα των όσων συμπεράναμε παραπάνω, πληροφορηθήκαμε ότι «η σύνδεση της παιδείας και της επαγγελματικής κατάρτισης με την αγορά, αποτελεί για το υπουργείο μεγάλη πρόκληση», ότι «το υπουργείο Παιδείας δεν αφορά τους εκπαιδευτικούς, αλλά όλη την κοινωνία, ιδίως την αγορά» και ότι οι «παραγωγικοί φορείς» είναι για το υπουργείο «πολύτιμοι συνεργάτες και σύμμαχοι».
Αναπαράγοντας δε το μύθο της δια βίου μάθησης και κατάρτισης, που ουσιαστικά είναι το καμουφλάζ της εργασιακής περιπλάνησης και ομηρίας των εργαζόμενων και της ανεργίας και του εφοδιασμού τους με γνώσεις φθηνές, ρηχές, μιας χρήσης που γρήγορα αποχτιούνται και γρήγορα χάνονται, η Αννα Διαμαντοπούλου δήλωσε, στο πλαίσιο της συνάντησης με το προεδρείο των εμπόρων: «θέλουμε μια παιδεία, η οποία θα προετοιμάζει τους εργαζόμενους ούτως ώστε εύκολα, την άλλη μέρα, να βρίσκουν δουλειά»!
Γιούλα Γκεσούλη
