Παραπαίουσα η Διαμαντοπούλου, εκ των φανατικών γκεσεμιών της άγριας μνημονιακής πολιτικής, η οποία βλέπει διαρκώς να κατρακυλά η δημοτικότητά της ακόμα και στα στημένα γκάλοπ και να χάνει με διαφορά ακόμα και στο εσωκομματικό παιχνίδι, διαβλέπει με τρόμο ότι κινδυνεύει να μην ξαναβγεί ούτε καν βουλευτής. Προσπαθεί, λοιπόν, όπως ο πνιγμένος πιάνεται απ’ τα μαλλιά του, να διασωθεί στο πολιτικό παιχνίδι μ’ ένα τρικ. Ενώ κατήργησε τη δυνατότητα των υποψήφιων για τις σχολές των ΑΕΙ-ΤΕΙ να υποβάλλουν απλά μηχανογραφικό, χωρίς να ξαναδώσουν πανελλαδικές εξετάσεις, για να καταλάβουν το 10% των διαθέσιμων θέσεων, τώρα προωθεί νομοθετική ρύθμιση για να ξανα-εισάγει τούτη τη δυνατότητα.
Οπως μας πληροφορεί σχετικό Δελτίο Τύπου του υπουργείο Παιδείας «κατατίθεται τροπολογία στη Βουλή για την παράταση, κατά δυο έτη (2012 και 2013), της ρύθμισης εισαγωγής των αποφοίτων Λυκείων σε ποσοστό 10% των θέσεων εισακτέων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, με την προηγούμενη βαθμολογία των Πανελλαδικών Εξετάσεων.
Η ρύθμιση προβλέπει, τη δυνατότητα εισαγωγής με τη διαδικασία του 10%, για τα ακαδημαϊκά έτη 2012-2013 και 2013-2014 και αφορά, σε κάθε περίπτωση, όσους πήραν μέρος στις Πανελλαδικές Εξετάσεις των ημερησίων ΓΕΛ ή ημερησίων ΕΠΑΛ (ομάδα Β΄), τα δυο αμέσως προηγούμενα έτη».
Η υπουργός Παιδείας, δεν μπορεί, παρά την αγωνιώδη προσπάθειά της, να παρουσιάσει «επιτυχίες», στον τομέα της, στα αφεντικά της. Το κυριότερο επίτευγμά της, ο νόμος ισοπέδωσης του δημόσιου Πανεπιστήμιου, που ψήφισε το κόμμα της με τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ δεν περπατά, γιατί συναντάει την αντίσταση της πανεπιστημιακής κοινότητας (εξ ου και ο πανικός της, που εκδηλώνεται με διαρκείς απειλές και πυροδοτεί και εισαγγελικό ενδιαφέρον).
Η σχεδιαζόμενη «αναβάθμιση» του Λυκείου και το νέο σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων, που μετατρέπει το Λύκειο σε απέραντο εξεταστικό κέντρο και «στοίχημα» την πρόσβαση στα ΑΕΙ-ΤΕΙ για την πλειοψηφία των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων, έχει μείνει, προς το παρόν, στα χαρτιά και συναντά την αντίδραση των εκπαιδευτικών, ακόμη και αυτής της εξωνημένης ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ.
Η περίφημη «αξιολόγηση», με προπομπό την «αυτοαξιολόγηση», απεκάλυψε το πραγματικό της πρόσωπο, τον τιμωρητικό της χαρακτήρα, το ρόλο της ως μέσο εκφοβισμού και κατηγοριοποίησης των εκπαιδευτικών, απόλυσης και βαθμολογικής και μισθολογικής καθήλωσης, εξαναγκάζοντας και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των εκπαιδευτικών σε καταγγελία και απόρριψή της. Το μέλλον της εφαρμογής της δεν προδιαγράφεται ρόδινο.
Τι έχουν απομείνει λοιπόν; Οι συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολικών μονάδων, η αύξηση του αριθμού των μαθητών στα τμήματα, οι μηδενικοί διορισμοί μονίμων εκπαιδευτικών και η κατακρεούργηση των αναπληρωτών, ενώ στον ορίζοντα προβάλλουν και οι απολύσεις. Γι’ αυτό η Διαμαντοπούλου αναζητά να παρουσιάσει και κάτι «θετικό» για το πόπολο. Και επαναφέρει με τροπολογία τη ρύθμιση για το 10% των θέσεων εισακτέων (αν και κουτσουρεμένη ως προς το ποιους αφορά). Δυστυχώς γι’ αυτήν βρισκόμαστε σε μια εποχή που το πόπολο δεν τσιμπά.
Γιούλα Γκεσούλη
