Με κατασταλτική μανία η κυβέρνηση στρέφεται εναντίον των μαθητών που πραγματοποιούν καταλήψεις στα σχολεία τους. Τούτη τη φορά το μενού είχε και ξύλο από τα ΜΑΤ. Με γκλομπιές, κλωτσιές, σπρωξιές με τις ασπίδες οι μπάτσοι επιτέθηκαν την περασμένη Δευτέρα σε δεκαπεντάχρονα και δεκαεξάχρονα παιδιά, που έδειξαν θαυμαστή αποφασιστικότητα και επιμονή να διαδηλώσουν, όπως έχουν δικαίωμα μπροστά στη Βουλή. Οι μαθητές προέρχονταν κυρίως από σχολεία των νότιων προαστίων που τελούν υπό κατάληψη.
Αλλά και στη Θεσσαλονίκη εκατοντάδες μαθητές βγήκαν στους δρόμους σε μια μαζική διαδήλωση, ενώ τα σχολεία που έβαζαν λουκέτο (την ώρα της διαδήλωσης) ανέρχονταν σε 109 από 78 που ήταν την αμέσως προηγούμενη Παρασκευή. Ακόμα και στη Δράμα οι κεντρικοί δρόμοι αντιλάλησαν από τα συνθήματα των παιδιών, που καλούσαν τους γονείς, την εργαζόμενη κοινωνία να σταθούν στο πλάι τους, να εγερθούν ενάντια στη λαίλαπα που αφανίζει τις ζωές τους («εμείς το μέλλον/εσείς το παρελθόν/ελάτε να παλέψουμε όλοι για το παρόν»). Μέρα με τη μέρα οι μαθητικές καταλήψεις αυξάνουν και τη στιγμή που γράφεται τούτο σχόλιο (Τρίτη βράδυ) έχουν ήδη φτάσει τις 650. Από τα παραπάνω φαίνεται ότι οι μαθητές δε θέλουν να κλειστούν στο καβούκι τους, στα στενά προαύλια των σχολείων. Θέλουν να διατρανώσουν την αγανάκτησή τους στην εργαζόμενη κοινωνία, θέλουν να την καταστήσουν κοινωνό των προβλημάτων που φέτος ειδικά έχουν στραγγαλίσει το δημόσιο σχολείο, θέλουν να μεγιστοποιήσουν την πίεση στην κυβέρνηση. Ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιούν απόλυτα, αυτό υποδηλώνουν τούτες οι κινητοποιήσεις τους, έστω κι αν είναι ακόμα μόνο στην αρχή. Τους μαθητές «σπρώχνει» το γενικότερο κλίμα της αγανάκτησης που έχει φουντώσει στα εργαζόμενα στρώματα.
Εν τω μεταξύ, καθημερινές είναι οι απειλές που το υπουργείο Παιδείας εξαπολύει εναντίον των μαθητών. Η φράου Αννα απειλεί τους πάντες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να παίξουν τον παιδονόμο, το ρουφιάνο, το μπάτσο. Απειλεί τους διευθυντάδες των σχολείων («Οι Διευθυντές των σχολείων έχουν ευθύνη απέναντι στη δημόσια περιουσία και οφείλουν να λειτουργούν σύννομα. Οι Διευθυντές οφείλουν αμέσως να ειδοποιούν τις αρχές γιατί οι καταλήψεις ενέχουν κινδύνους»), τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς («Οταν ένα σχολείο είναι σε κατάληψη, οι εκπαιδευτικοί δεν δουλεύουν, πληρώνονται όμως κανονικά και οι μαθητές δεν πηγαίνουν στα μαθήματά τους, χωρίς να θεωρείται όμως ότι αυτό είναι κάτι φοβερό. Κανείς σε αυτήν τη χώρα δεν θεωρεί σημαντικό να χάνει ένα παιδί τα μαθήματά του, να μην πηγαίνει στην τάξη και να μην συμμετέχει στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αυτό για δεκαετίες ήταν αποδεκτό από τον εκπαιδευτικό κόσμο δημιουργώντας έτσι συνειδήσεις σε κάποιους εκπαιδευτικούς. Φυσικά υπάρχουν και εκπαιδευτικοί οι οποίοι λήγουν τις καταλήψεις σε μία μέρα γιατί αναγνωρίζουν τη σημασία του μαθήματος. Υπάρχουν Διευθυντές που δεν επιτρέπουν να γίνουν καταλήψεις στα σχολεία τους, ‘’μπαίνουν μπροστά’’ και ανοίγουν τα σχολεία»). Απειλεί με το γνωστό εφεύρημα της αναπλήρωσης «των χαμένων ωρών» ακόμη και με μαθήματα τα Σαββατοκύριακα, ακόμα και με παράταση του διδακτικού έτους. Από κοντά και η υφυπουργός Χριστοφιλοπούλου που δηλώνει πως «τα πανεπιστήμια και τα σχολεία είναι δημόσιος χώρος και μπορεί να υπάρξει παρέμβαση της Αστυνομίας αυτεπαγγέλτως». Στα σχολεία ήδη έχουν φτάσει οι πρώτες κλήσεις στους διευθυντές να δώσουν καταθέσεις στα αστυνομικά τμήματα «δίνοντας» τους μαθητές που πρωτοστατούν στις καταλήψεις, ενώ καλά κρατεί και η εκστρατεία κατασυκοφάντησης του αγώνα των μαθητών, με τα γνωστά «επιχειρήματα» (τις καταλήψεις κρατούν μειοψηφίες 10-15 παιδιών, οι καταλήψεις είναι υποκινούμενες, τα κατειλημμένα σχολεία γίνονται πεδίο δράσης «εξωσχολικών στοιχείων» με καταστροφικές συνέπειες, κ.λπ.).
Παρά το όργιο τρομοκρατίας, όμως, οι μαθητές συνεχίζουν, κάνοντας το υπουργείο Παιδείας να κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα. Του προσθέτουν έναν ακόμη βαρύ πονοκέφαλο, μετά τη φωτιά που του έχουν ήδη ανάψει οι φοιτητικές καταλήψεις και η ανυπακοή των πανεπιστημιακών, που αρνούνται να εφαρμόσουν το νέο νόμο.
Γιούλα Γκεσούλη
