Καθημερινά πληθαίνουν οι διαμαρτυρίες για τις συγχωνεύσεις, καταργήσεις σχολείων και τμημάτων. Γονείς και μαθητές δε μασούν το παραμύθι του υπουργείου Παιδείας για «παιδαγωγικό μέτρο», που θα ενισχύσει την εκπαιδευτική διαδικασία.
Οι άνθρωποι δε ζουν στο φεγγάρι, στη σκληρή ελληνική πραγματικότητα της σιδερένιας μπότας του Μνημόνιου ζουν και ξέρουν καλά ότι οι καταργήσεις αυτές θα μας γυρίσουν πίσω στην εποχή του 50 και του 60. Είναι μάρτυρες επίσης της διακοπής της μεταφοράς των μαθητών στις απομακρυσμένες περιοχές από τα μισθωμένα λεωφορεία. Από την άλλη υπάρχουν και Δήμοι, που για τους δικούς τους λόγους (αισθάνονται ότι θα μαραζώσουν έτσι και κλείσουν σχολεία στην περιφέρειά τους) αντιδρούν στις καταργήσεις-συγχωνεύσεις, ενώ υπάρχουν και πρόθυμοι να συναινέσουν, που όμως, αντιμετωπίζουν την μήνιν των δημοτών τους.
Το υπουργείο Παιδείας θεωρούσε φαίνεται ότι θα κάνει περίπατο στην εφαρμογή του μέτρου, πλην, όμως, διαψεύδεται. Καλεί, λοιπόν, εσπευσμένα στις 28 του Φλεβάρη τους δημοτικούς άρχοντες για να βρεθεί κοινός τόπος στην καρατόμηση των δημόσιων σχολείων.
