Χαρακτηριστικό δε δείγμα της «συνέπειας» των πρυτανικών αρχών, όσον αφορά στην υπεράσπιση του δίκιου των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια, των οποίων, μάλιστα, η εργασία αποτελεί και αδιαμφισβήτητη ανάγκη για τη λειτουργία των ιδρυμάτων (σύμφωνα και με τα λεγόμενα των πρυτάνεων), αποτελεί η στάση των πρυτανικών αρχών του ΕΚΠΑ. Οι εν λόγω με απόφασή τους έκλεισαν «το κεντρικό κτίριο (Προπύλαια) για να εμποδίσουν την εφαρμογή της απόφασης της Γ.Σ. του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού ΕΚΠΑ για κατάληψή του και μετατροπή του σε Κέντρο Αγώνα τις μέρες της 48ωρης απεργίας 19-20/11», σύμφωνα με όσα καταγγέλλει η συντονιστική επιτροπή κατάληψης. Η συντονιστική επιτροπή επίσης αναφέρει ότι «Οι Πρυτανικές Αρχές απαγορεύουν στους εργαζόμενους που απειλούνται με απολύσεις να οργανώσουν τον αγώνα τους μέσα στον εργασιακό τους χώρο, παραβιάζοντας ακόμα και το αυτονόητο δικαίωμα του συνέρχεσθαι».
Αφού υποτάχθηκαν στην αστική νομιμότητα, οργανώνοντας τελικά τις επαίσχυντες εκλογές για τα Συμβούλια διοίκησης με τη διαδικασία της ηλεκτρονικής ψήφου, και εκδήλωσαν διαθέσεις συνεργασίας με τα νεοκλεγέντα Συμβούλια, οι πρυτανικές αρχές ζώστηκαν φυσεκλίκια. Αφού, δηλαδή, έδωσαν μηνύματα υποταγής και συμμόρφωσης στην τρόικα εσωτερικού και το υπουργείο Παιδείας, ανοίγοντάς τους την όρεξη για περαιτέρω άγρια χτυπήματα, τώρα οι πρυτάνεις εκφράζουν την ιερή τους αγανάκτηση για τη συνέχεια: τις επικείμενες απολύσεις προσωπικού των Πανεπιστημίων και το σχέδιο «Αθηνά», το τσουνάμι δηλαδή συγχωνεύσεων-καταργήσεων πανεπιστημιακών τμημάτων, αλλά και ολόκληρων ΑΕΙ. Και απειλούν με παραιτήσεις.
Στο ομόφωνο ψήφισμα της έκτακτης συνόδου τους σημειώνουν:
«Η Σύνοδος των Πρυτάνεων μετά από εμπεριστατωμένες εισηγήσεις δημοσιολόγων, εκτιμά ότι οι κρίσιμες διατάξεις του ν. 4093/12, υποπαράγραφοι Ζ2Ζ4 ‘’Διαθεσιμότητα’’ και ‘’Κατάργηση ειδικοτήτων και θέσεων’’ αντίκεινται προδήλως στο ισχύον Σύνταγμά μας, κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαιοκρατικής αρχής, θεμελιωδών δικαιωμάτων, και ασφάλειας δικαίου. Οι δε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που τον συνοδεύουν, κατά κατάχρηση της συνταγματικής πρόβλεψης, ουσιαστικά δεν έρχονται να ρυθμίσουν επείγουσες και απρόβλεπτες ανάγκες, αλλά αποσκοπούν στην αποφυγή και μόνο της κοινοβουλευτικής διαδικασίας. “Οδηγίες” μέσα από την ιστοσελίδα του οικείου Υπουργείου, επιχειρούν να καταργήσουν και να κατισχύσουν των διατάξεων του μόλις ψηφισθέντος νόμου. Ο ν. 4093/12 αποτελεί συνέχεια των πληγμάτων που δέχεται ολόκληρη η κοινωνία αλλά και τα Πανεπιστήμια ειδικότερα, τα οποία για μια ακόμη φορά γίνονται τα εξιλαστήρια θύματα μιας άδικης και άνισης δημοσιονομικής πολιτικής, αντί να ενισχύονται προκειμένου να συμβάλουν ουσιαστικά στη διέξοδο από την κρίση. Η παραμονή των συγκεκριμένων υπαλλήλων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη συνέχιση της λειτουργίας των Πανεπιστημίων. Παραβλέπεται σκοπίμως, ότι το προσωπικό Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου το οποίο θίγεται με τις διατάξεις αυτές και οδηγείται σε απόλυση (μετά από τουλάχιστον μία δεκαετία υπηρεσίας σε κρίσιμες θέσεις των Πανεπιστημίων), έχει προσληφθεί με ‘’διαδικασίες επιλογής που περιβάλλονται με αυξημένες εγγυήσεις διαφάνειας και αξιοκρατίας’’ υπό την εποπτεία και πιστοποίηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου ΑΣΕΠ ή με δικαστικές αποφάσεις. Η Σύνοδος ζητά για άλλη μια φορά την εξαίρεση του χώρου της Παιδείας από ρυθμίσεις που την πλήττουν καίρια».
Σχετικά δε με το σχέδιο «Αθηνά, εκφράζουν «την έντονη ανησυχία» τους για την «κατεπείγουσα εντός 40 ημερών διαδικασία λήψης απόφασης», που «προοιωνίζεται προειλημμένες αποφάσεις για την ικανοποίηση του έντονα ελλειμματικού προϋπολογισμού 2013 για τα Πανεπιστήμια», κατηγορούν το υπουργείο Παιδείας ότι αγνοεί τη «θεσμική υποχρέωση σύγκλησης του Συμβουλίου Ανωτάτης Παιδείας, ως του αρμόδιου εισηγητικού οργάνου στο ΕΣΥΠ για τον εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό και την χωροταξική διάρθρωση των πανεπιστημίων, με αυτόνομη συμμετοχή όλων των Πανεπιστημίων δια των Πρυτανικών Αρχών τους» και τονίζουν ότι «στο πλαίσιο της συνταγματικά κατοχυρωμένης αυτοδιοίκησης των Πανεπιστημίων, κάθε Ιδρυμα έχει το αυτονόητο δικαίωμα της διάρθρωσής του σε Σχολές και Τμήματα» .
Και αφού ολοκληρώνει την ανάλυσή της, μέσα από την οποία ξεδιπλώνεται η άγρια επίθεση που δέχονται τα δημόσια Πανεπιστήμια και η απόφαση της κυβέρνησης να την επιβάλλει με φωτιά και σίδερο, η σύνοδος των πρυτάνεων, ως θεσμική δύναμη του συστήματος, κάνει την αναμενόμενη κωλοτούμπα, επιδεικνύοντας πνεύμα συνεργασίας και συνδιαλλαγής. Δηλώνει έτοιμη «να συμμετάσχει σε διάλογο για αυτό το θέμα».