Πρόκειται για ανθρώπους υπεράνω υποψίας περί τα θρησκευτικά και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για αθεϊστική προπαγάνδα. Ο λόγος για τον Πανελλήνιο Θεολογικό Σύνδεσμο «Καιρός», που με ανακοίνωσή του στρέφεται ενάντια στα νέα Προγράμματα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία που έσπευσε να υιοθετήσει η Κεραμέως, συμμορφούμενη με τη σκοταδιστική απόφαση του ΣτΕ.
Η ανακοίνωση αναφέρει ότι «…Υστερα από εκτενείς αλλαγές στους γενικούς σκοπούς και στα διδακτικά θέματα κάθε τάξης, τα ΠΣ αποκτούν σαφώς ομολογιακό χαρακτήρα με κατηχητικό προσανατολισμό» και ότι ο Σύνδεσμος «διατυπώνει τον έντονο προβληματισμό του για τις παραπάνω εξελίξεις, οι οποίες απέχουν από το όραμά μας για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης. Ως επιστήμονες και ως παιδαγωγοί, καθώς και ως πολίτες αυτής της χώρας, θεωρούμε ότι οι πρόσφατες Αποφάσεις του ΣτΕ τείνουν να οδηγήσουν το ΜτΘ σε μια επικίνδυνη αντιπαιδαγωγική εκτροπή».
Θυμίζουμε ότι η κατάπτυστη απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ «έκρινε, κατά πλειοψηφία, ότι πρέπει να επιδιώκεται η ανάπτυξη της ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης και ότι το μάθημα αυτό απευθύνεται αποκλειστικά στους ορθόδοξους χριστιανούς μαθητές».
Οι πιο μαύροι, αναχρονιστικοί, σκοταδιστικοί κύκλοι έβαλαν το χέρι τους να βγει αυτή η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, που μας γυρίζει στα μετεμφυλιακά χρόνια και απογυμνωμένη από κάθε επίφαση αστικού εκσυγχρονισμού ταυτίζεται με τα προπαγανδιστικά προτάγματα στυγνών δικτατορικών περιόδων (Μεταξάς, χούντα των συνταγματαρχών), όταν οι στρατιωτικές μπάντες παιάνιζαν το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» στις φασιστικές γιορτές.
Σαν έτοιμη από καιρό, η υπουργός Παιδείας, έσπευσε να υιοθετήσει την απόφαση του ΣτΕ, αναθεωρώντας τα ΠΣ, αφού προηγουμένως μας είχε δώσει δείγματα γραφής της αντίληψής της για το περιεχόμενο γενικά των προγραμμάτων σπουδών (η ιστορία να καλλιεργεί την εθνική συνείδηση και να μην έχει κοινωνικές αναφορές, οι ιεροδιδάσκαλοι να παρεμβαίνουν δραστήρια στα της Παιδείας, κ.λπ.).
Τώρα, στρέφονται εναντίον της και ενάντια στο ΣτΕ ακόμη και καθηγητές Θεολογίας, που, ως φαίνεται, έχουν μια πιο «σύγχρονη ματιά» περί τα Θρησκευτικά. Από το κείμενο του Συνδέσμου δεν προκύπτει από πουθενά ότι αυτός στρέφεται ενάντια και στη σχετική διάταξη του Συντάγματος, που ακόμη και μετά την πρόσφατη αναθεώρηση όχι μόνο ξεκινά με το «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», αλλά και αναφέρει στο άρθρο 16, παράγραφος 2 τα εξής: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Ούτε, βέβαια, προκύπτει από πουθενά ότι ο Σύνδεσμος τάσσεται υπέρ του διαχωρισμού της εκκλησίας από το κράτος.
Συμπέρασμα: Ναι μεν η θρησκεία να είναι το όπιο του λαού και της νεολαίας μέσω της εκπαίδευσης, αλλά δεν χρειάζεται η προσπάθεια να «βγάζει και μάτι».
