Η Αννα Διαμαντοπούλου έστειλε πρόσκληση στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΔΟΕ για να συμμετάσχει σε «ομάδα εργασίας» για την «επεξεργασία πρότασης για τη νέα φιλοσοφία-λειτουργία του θεσμού της Μετεκπαίδευσης-Διδασκαλείων» και η πλειοψηφία της (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) έσπευσε να απαντήσει καταφατικά.
Ουσιαστικά, οι συνδικαλισταράδες της ΔΟΕ, έδωσαν με την πράξη τους αυτή, τη συγκατάθεσή τους στην υπουργό Παιδείας να τελειώνει με τη Μετεκπαίδευση των εκπαιδευτικών στα Διδασκαλεία (μετεκπαίδευση με δημόσιους πόρους, διε- τούς διάρκειας, με τους εκπαιδευτικούς που συμμετέχουν σ’ αυτή απαλλαγμένους από το βάρος των διδακτικών τους καθηκόντων) και να περάσει στους ταχύρυθμους άρπα-κόλλα τρόπους του πολυδιαφημιζόμενου Μείζονος Προγράμματος Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών, που καθορίζεται ως προς το περιεχόμενό του, τις δράσεις και τους πόρους του από το ΕΣΠΑ. Και μιλάμε για συγκατάθεση, γιατί έχει προηγηθεί η αναστολή της λειτουργίας των Διδασκαλείων, με ανακοίνωση του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου Παιδείας Κουλαϊδή από τις 9 του Φλεβάρη, για την οποία –αναστολή– η συνδικαλιστική γραφειοκρατία προέβαλε δήθεν σθεναρή αντίσταση και διατύπωνε καταγγελτικό λόγο.
Ετσι η ΔΟΕ θα προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες της στο σερβίρισμα προγραμμάτων επιμόρφωσης, των οποίων το περιεχόμενο και η κατεύθυνση είναι προαποφασισμένα. Σύμφωνα με όσα υποστήριξε ο Ειδικός Γραμματέας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας Μιχάλης Κοντογιάννης, σε σχετική ημερίδα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου «το Νέο Σχολείο του 21ου αιώνα προϋποθέτει νέες δεξιότητες και ικανότητες για τον ίδιο τον εκπαιδευτικό. Ιδιαίτερα όμως απαιτεί τον μετασχηματισμό των παραδοσιακών συμπεριφορών και αντιλήψεων σχετικά με το ρόλο του σχολείου, ώστε αυτές να ανταποκρίνονται στη φιλοσοφία του Σχολείου του Μέλλοντος… Στο πλαίσιο αυτό, το ‘’Μείζον Πρόγραμμα Επιμόρφωσης’’ των εκπαιδευτικών αποτελεί προϋπόθεση για τις μεγάλες αλλαγές που έχουμε μπροστά μας στο χώρο της εκπαίδευσης. Αλλαγές που είναι απαραίτητες για να κτίσουμε ένα νέο σχολείο, με ξεκάθαρους εκπαιδευτικούς στόχους, καινοτόμο, ευέλικτο και ‘’ανοικτό’’ στις ιδέες, στην κοινωνία, στη γνώση».
Κοντολογίς, το φθηνό ευέλικτο, στοχοκεντρικό σχολείο, το σχολείο το υποταγμένο στις ανάγκες της αγοράς, που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και θα διαμορφώνει ανθρώπους μιας χρήσης, που στη συνέχεια θα υποδουλώνονται στο φιάσκο της διά βίου αμάθειας, μέσα από τα απατηλά προγράμματα «επανακατάρτισης», χρειάζεται και τους «κατάλληλους» εκπαιδευτικούς. Εκπαιδευτικούς ιδεολογικά χειραγωγημένους, πρόθυμους να εφαρμόσουν τα «νέα προγράμματα» του υπουργείου Παιδείας, φοβισμένους και οσφυοκάμπτες, εργασιακά ανασφαλείς. Εκπαιδευτικούς που θα παραιτηθούν από κάθε αγώνα για το σχολείο της ολόπλευρης μόρφωσης («μετασχηματισμός των παραδοσιακών συμπεριφορών και αντιλήψεων σχετικά με το ρόλο του σχολείου, ώστε αυτές να ανταποκρίνονται στη φιλοσοφία του Σχολείου του Μέλλοντος»). Εχει ανάγκη από εκπαιδευτι- κούς που θα τρέχουν πίσω από κάθε «καινοτόμο» δράση που υποδεικνύουν τα αφεντικά (ΕΕ, ΟΟΣΑ, υπουργείο Παιδείας), ώστε να διασφαλίσουν την παραμονή τους στην εργασία (η επιμόρφωση θα συνδέεται και με την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, άρα και με την μισθολογική, βαθμολογική του εξέλιξη ή και τη μονιμότητά του).