Το χέρι τεντωμένο αποφασιστικά να σχηματίζει μια μεγαλοπρεπή μούντζα προς την εξέδρα των επισήμων, το παράστημα ευθυτενές, βλέμμα αποστροφής, οργής και αηδίας. Η εικόνα-χίλιες λέξεις. Ο Αχιλλέας, παιδί πολύτεκνης οικογένειας, μαθητής της Α΄ Τάξης του Εσπερινού Λυκείου και παράλληλα σκληρά εργαζόμενος για να επιβιώσει ο ίδιος και η οικογένειά του, γίνεται σύμβολο μιας νέας γενιάς, που κοντά στα ενήλικα μέλη της εργαζόμενης κοινωνίας, βγάζει κραυγή οργής ενάντια σ’ ένα σάπιο πολιτικό σύστημα που της έστησε στον τοίχο τα όνειρα.
Μαζί του εκατοντάδες μαθητές, που είτε γύρισαν την πλάτη, είτε ύψωσαν μαύρα μαντήλια, είτε απέστρεψαν το πρόσωπο στην εξέδρα-μισητό αντιπροσωπευτικό εκπρόσωπο αυτού του συστήματος και χιλιάδες άλλοι, που από τα σπίτια τους ταυτίστηκαν μαζί του. Τα παιδιά δε ζουν στη γυάλα. Ανασαίνουν τις αγωνίες επιβίωσης των πατεράδων τους, ολόκληρης της εργαζόμενης κοινωνίας. Συνθλίβονται απ’ αυτές κι από τη μιζέρια και συνειδητοποιούν αβίαστα ότι το μέλλον τους είναι μαύρο. Τούτη η αβάσταχτη πίεση και το κοινωνικό καζάνι που βράζει γύρω της ήταν ο πυροκροτητής για να εκφραστεί μαζικά και με πρωτοφανείς ενέργειες, πέρα από τις παραδοσιακές (καταλήψεις, κ.λπ.), η οργή της μαθητικής νεολαίας. Μακριά, πίσω απ’ τις σιδερόφρακτες ορδές των μπάτσων, σφιχτοδεμένη στο αυστηρό κοστούμι της, η φράου Αννα παρίστανε ότι τιμούσε τους αγωνιστές του λαού που βροντοφώναξαν το ΟΧΙ στο φασισμό.
Γιούλα Γκεσούλη
