Η διοίκηση του ΑΠΘ, μετά την εκλογή Συμβουλίου διοίκησης, το κάλεσμα στους μπάτσους να εισβάλουν στο Πανεπιστήμιο για να σπάσουν την κατάληψη των εργολαβικών υπαλλήλων, «τρέχει με χίλια» για να εφαρμόσει πλευρές του νόμου Διαμαντοπούλου (νόμος 4009/2011), που προσιδιάζουν στο πανεπιστήμιο-επιχείρηση.
Καθιερώνει, λοιπόν, τις «ανταποδοτικές» υποτροφίες, σύμφωνα με το άρθρο 54 του Ν.4009 («Τα ιδρύματα χορηγούν σε φοιτητές τους βραβεία και υποτροφίες, με κριτήριο την επίδοσή τους στις σπουδές και την ατομική ή την οικογενειακή οικονομική τους κατάσταση. Οι ειδικότεροι όροι καθορίζονται από τον Οργανισμό του ιδρύματος. 2. Σε φοιτητές πρώτου και δεύτερου κύκλου σπουδών μπορούν να παρέχονται από τα ιδρύματα στα οποία φοιτούν, ανταποδοτικές υποτροφίες με υποχρέωση, εκ μέρους των φοιτητών, να προσφέρουν εργασία με μερική απασχόληση, μέχρι σαράντα ώρες μηνιαίως σε υπηρεσίες του ιδρύματος»).
Με αντιμισθία το φοβερό ποσό των οκτώ ευρώ ανά ώρα (μέγιστο ύψος τα 320 ευρώ το μήνα, αφού οι ώρες δεν μπορεί να υπερβαίνουν τις σαράντα, για χρονικό διάστημα έξι μηνών -Φεβρουάριος, Μάρτιος, Απρίλιος, Μάιος, Οκτώβριος, Νοέμβριος 2013), το ΑΠΘ εξασφαλίζει φθηνό προσωπικό για την εκπαιδευτική και ερευνητική δραστηριότητα του Ιδρύματος. Τα κριτήρια επιλογής των «τυχερών» είναι η «εξαιρετική επίδοση» και το ύψος του οικογενειακού και ατομικού εισοδήματος. Ανάλογες «ανταποδοτικές» υποτροφίες καθιερώνονται για τους αλλοδαπούς φοιτητές (345 ευρώ) και τους μεταπτυχιακούς φοιτητές (450 ευρώ).
Οι «ανταποδοτικές» υποτροφίες πάνε πακέτο με τη συνεχή και σταθερή αποψίλωση της φοιτητικής μέριμνας (σίτιση-στέγαση) και τη δρομολογημένη κατάργηση της δωρεάν διανομής των συγγραμμάτων.
Δίνουν ένα ξεροκόμματο σε κάποιους (που θα επιλέξουν το δρόμο της απόλυτης αφοσίωσης στα μαθήματα, μακριά από την βλαβερή ενασχόληση με το συνδικαλισμό, τους αγώνες, κ.λπ.), για ν’ αρπάξουν το ψωμί και τα δικαιώματα απ’ τους πολλούς.
