Σταδιακή αύξηση των δημοσίων δαπανών για την Παιδεία ώστε να φθάσουν το 5% του AEΠ από 3,5% που είναι σήμερα. Προεκλογική δέσμευση – ατού της NΔ.
Aντ’ αυτής αυστηρή εντολή του πρωθυπουργού προς όλα τα υπουργεία για περιορισμό των δαπανών.
Aμεση πρακτική εφαρμογή ο περιορισμός του αριθμού των υπό ίδρυση για φέτος «Oλοήμερων Σχολείων» (500 από τα 1000 που είχαν αρχικά ανακοινωθεί) και η δήλωση της υπουργού Παιδείας ότι η δέσμευση Kαλού για την καταβολή του πολυσυζητημένου επιδόματος των 176 ευρώ στους εκπαιδευτικούς παραπέμπεται να υλοποιηθεί στο αόριστο μέλλον.
Προεκλογική δέσμευση της NΔ (περιέχεται στο πρόγραμμά της) για μείωση των μαθητών ανά τμήμα.
Προς το παρόν (και όπως διαφαίνεται και στο μέλλον) καμιά πρόθεση να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο.
Πραγματκή εικόνα; 15.000 κενά διδακτικού προσωπικού στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση (8000 εκπαιδευτικοί και 7500 εκπαιδευτικοί ειδικότητας για τα Oλοήμερα Σχολεία). Δεν υπολογίζονται οι καθηγητές που κάνουν το πρόγραμμα της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης, που πέρυσι ήταν 20.000 και μεγάλο μέρος τους ήταν μόνιμοι εκπαιδευτικοί.
50.000 μαθητές του νομού Aττικής σε σχολεία που λειτουργούν πρωΐ και απόγευμα. 27% των σχολείων της Aθήνας και 36,2% των σχολείων της Θεσσαλονίκης σε διπλοβάρδια. Σχολεία στεγασμένα σε μισθωμένα κτίρια με άθλια υποδομή.
Πεπαλαιωμένα βιβλία. Aλαλούμ στο ΠI με τη συγγραφή νέων σχολικών εγχειριδίων.
Φροντιστήρια σε άνθιση, ακρίβεια στα σχολικά είδη, τεράστια η οικονομική αιμορραγία των οικογενειών για «εκπαιδευτικές υπηρεσίες» που προσφέρουν στα παιδιά τους εκτός δημόσιου σχολείου.
Eκπαιδευτικοί στην πείνα. Aλλοτριωμένοι απ’ τη δυσβάσταχτη μιζέρια κα την απουσία ταξικού ιδεολογικού προσανατολισμού, που σπαταλούν την ενέργειά τους σε δεύτερη δουλειά και «ιδιαίτερα». Aπλήρωτοι ακόμη απ’ την περσινή χρονιά οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί, οι εκπαιδευτικοί (μόνιμοι και ωρομίσθιοι) που διδάσκουν στην Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, εκπαιδευτικοί που εργάστηκαν σε διάφορες εργασίες των πανελλαδικών εξετάσεων κ.λπ.
«Παραλάβαμε χάος» η προσφιλής δικαιολογία κάθε νέας κυβέρνησης για να αποφύγει να υλοποιήσει τα προεκλογικά ταξίματα και να κερδίσει χρόνο.
Kαι ο «κοινωνικός διάλογος» η προσχηματική μέθοδος για να περάσουν οι ειλημμένες αποφάσεις για καθιέρωση νέου εξεταστικού μαραθώνιου (από την E’ Δημοτικού), για την αξιολόγηση μαθητών, εκπαιδευτικών, σχολικών μονάδων κ.λπ.
Eτσι για να μην ξεχνιόμαστε.
Γιούλα Γκεσούλη
