Ο «ποιοτικός έλεγχος», λέει το υπουργείο Παιδείας, θα κρίνει τη νομιμοποίηση των πτυχίων των κολεγίων, που συνεργάζονται με πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού και την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων τους.
Ξέρετε σε τι συνίσταται ο περίφημος αυτός «ποιοτικός έλεγχος»;
Σε απλή επαλήθευση του α) κατά πόσον η εκπαίδευση στο ίδρυμα που παρέσχε την κατάρτιση (δηλαδή στο Κέντρο Ελευθέρων Σπουδών) έχει πιστοποιηθεί επισήμως από το εκπαιδευτικό ίδρυμα που βρίσκεται στο κράτος μέλος καταγωγής του τίτλου β) κατά πόσον οι τίτλοι εκπαίδευσης που έχουν εκδοθεί είναι οι ίδιοι με εκείνους που θα είχαν χορηγηθεί αν η εκπαίδευση είχε πραγματοποιηθεί εξ ολοκλήρου στο κράτος μέλος καταγωγής του τίτλου γ) κατά πόσον οι τίτλοι εκπαίδευσης προσδίδουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα στην επικράτεια του κράτους μέλους που χορήγησε τον τίτλο.
Κοντολογίς, μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Γιατί οι τίτλοι σπουδών που χορηγούνται μέσω αυτής της οδού (των συμφωνιών δηλαδή δικαιόχρησης ανάμεσα στα ΚΕΣ και στα ξένα πανεπιστήμια) φέρνουν τη σφραγίδα του ξένου ΑΕΙ. Γιατί τα ξένα πανεπιστήμια θα κάνουν και κωλοτούμπες για να μην αμφισβητήσει κανείς τους τίτλους τους, αφού για πολλά από αυτά αυτές οι συμφωνίες με τα ΚΕΣ είναι πηγή εσόδων και επομένως όρος επιβίωσής τους. Και γιατί με το νέο νόμο για το ΔΟΑΤΑΠ (νέο ΔΙΚΑΤΣΑ), στο όνομα καταπολέμησης της γραφειοκρατίας και του πνεύματος της «αναγνωρησιμότητας» όλων των ευρωπαϊκών πτυχίων, έχει ανοίξει ο δρόμος για την ισοτίμηση των πτυχίων τριετών σπουδών.
Οι δηλώσεις, λοιπόν, του υπουργείου Παιδείας είναι άσφαιρα πυρά, είναι η στάχτη στα μάτια εκείνων που πιστεύουν ακόμη ότι η Ελλάδα ανθίσταται.
Γιούλα Γκεσούλη