Δεν πρόλαβαν να κλείσουν οι κάλπες και ν' ανακοινωθεί η πρώτη εκτίμηση αποτελέσματος στη Γερμανία και οι σπεκουλάντες έπιασαν δουλειά. Τα ελληνικά δεκαετή ομόλογα έκαναν ένα άλμα 1,20%, φτάνοντας στο ψηλότερο επίπεδο από τα μέσα Ιούνη. Η μικρή αποκλιμάκωση που ακολούθησε την «έξοδο στις αγορές» τον Ιούλη, για την οποία τόσο καμάρωναν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, εξανεμίστηκε μέσα σε μια μέρα. Την ίδια μέρα, οι τραπεζικές μετοχές έκαναν μια θεαματική βουτιά στο Χρηματιστήριο, οδηγώντας τον γενικό δείκτη σε πτώση 4,06%.
Ο λόγος γι' αυτό το διπλό φαινόμενο (άνοδος των «σπρεντ», πτώση τραπεζικών μετοχών) είναι η φιλολογία περί σκλήρυνσης της γερμανικής πολιτικής έναντι του ελληνικού κράτους, εξαιτίας της συμμετοχής των σκληρά νεοφιλελεύθερων Φιλελευθεροδημοκρατών στη νέα γερμανική κυβέρνηση που θα προσπαθήσει να σχηματίσει η Μέρκελ. Ολ' αυτά, βέβαια, είναι συγκυριακά. Σε λίγες μέρες τα «σπρεντ» μπορεί να πέσουν και πάλι (και να δούμε νέα «έξοδο στις αγορές») και οι τραπεζικές μετοχές να ανέβουν και πάλι (αν π.χ. κάνει μια κατηγορηματική δήλωση ο Ντράγκι αποκλείοντας τα «στρες τεστ» για τις ελληνικές τράπεζες, που θρυλείται ότι ζητά το ΔΝΤ).
Εκείνο που αποδεικνύουν αυτά τα σκαμπανεβάσματα είναι η ανυπαρξία σταθερότητας στον ελληνικό καπιταλισμό. Παρά τα όσα ισχυρίζεται η προπαγάνδα των Τσιπροκαμμένων, η σταθερότητα θα αργήσει πολύ να έρθει, γι' αυτό και ο ελληνικός καπιταλισμός θα είναι πάντοτε ευάλωτος στα παιχνίδια των τζογαδόρων του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, γεγονός που θα ενισχύσει τις τάσεις για ακόμα πιο σκληρή επιτροπεία από τους ιμπεριαλιστές δανειστές. Η σκληρή επιτροπεία από τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα είναι αυτή που (υποτίθεται πως) εξασφαλίζει τη σταθερότητα και την «εμπιστοσύνη των αγορών».
