Μπορεί να λένε ό,τι θέλουν τα Γραφεία Τύπου των υπουργείων και ιδιαίτερα αυτό του υπουργείου Οικονομικών, μπορεί να παρουσιάζουν τα στοιχεία για την πορεία είσπραξης των δημόσιων εσόδων όπως θέλουν, υπάρχει όμως μια αλήθεια που είναι χαρακτηριστικότατη και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση ή διαφορετική ερμηνεία.
Τον Ιούλη του 2016 οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την Εφορία έφτασαν τα 300 εκατ. ευρώ. Περίπου 125.000 φορολογούμενοι άφησαν απλήρωτη την πρώτη δόση του φόρου εισοδήματος. Και βέβαια, αυτοί που δεν πλήρωσαν την πρώτη δόση δεν πρόκειται να πληρώσουν τις επόμενες δύο. Αντίθετα, είναι πιθανόν να αυξηθεί ο αριθμός αυτών που δε θα πληρώσουν τις επόμενες δόσεις.
Τι σημαίνει αυτή η αύξηση του αριθμού των φορολογούμενων (για φυσικά πρόσωπα πρόκειται) που δεν μπορούν να πληρώσουν το φόρο εισοδήματος; Δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της αύξησης της φορολογικής επιβάρυνσης, αλλά περισσότερο αποτέλεσμα της σώρευσης των μνημονιακών δεινών. Υπάρχει κόσμος που «κλατάρει» οικονομικά τώρα και σταματά να πληρώνει την εφορία. Δηλαδή, η διαδικασία καταστροφής και εξαθλίωσης εργατικών και μεσαίων στρωμάτων συνεχίζεται, μολονότι η καπιταλιστική ύφεση δε βαθαίνει όπως τα προηγούμενα χρόνια και ενδεχομένως να αντικατασταθεί από ισχνότατη ανάπτυξη.
Προοπτική ανάταξης της υπερχρέωσης των νοικοκυριών δε φαίνεται στον ορίζοντα. Ακόμα κι αν τα εισοδήματά του ψιλοαυξηθούν, αυτός που χρωστάει στην εφορία θα προτιμήσει να κλείσει άλλες τρύπες. Ετσι, τα δημόσια έσοδα θα καρκινοβατούν και θα τροφοδοτούν ένα φαύλο κύκλο ελλειμμάτων-νέων φόρων. Τα οικογενειακά ταμεία έχουν στερέψει, τα νοικοκυριά υπερχρεώνονται και έχουμε φτάσει στο σημείο να σημειώνει πτώση ο όγκος των λιανικών πωλήσεων ακόμα και στα σούπερ μάρκετ, που σημαίνει ότι έχουμε φαινόμενα απόλυτης εξαθλίωσης.
