«Λάβαμε από την αναπληρώτρια υπουργό Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου, μια αναγκαία διευκρίνιση σχετικά με το άρθρο της στην Κυριακάτικη Αυγή, την οποία θα μπορούσαμε να παρέχουμε και εμείς: Ο τίτλος του άρθρου της Ράνιας Αντωνοπούλου στο κυριακάτικο φύλλο της Αυγής (4.9.2016) είναι: “Η αλήθεια για το κόστος της διαπραγμάτευσης στην ελληνική οικονομία“. Εκ παραδρομής, η εφημερίδα έβαλε τίτλο: “Το 3ο μνημόνιο βελτίωσε τη θέση της χώρας“. Οι σχολιαστές στα μέσα ενημέρωσης στάθηκαν, όπως πάντα, στον τίτλο και όχι στο περιεχόμενο του άρθρου, στο οποίο εξηγείται αναλυτικά ποιο είναι το πραγματικό κόστος της συμφωνίας που διαπραγματεύτηκε η σημερινή κυβέρνηση για τον ελληνικό λαό». Μ' αυτή τη γελοία σημείωση προσπάθησε η «Αυγή» να μαζέψει το θόρυβο που ξέσπασε από το άρθρο της Αντωνοπούλου και να προστατέψει την αναπληρώτρια υπουργό από τις συνέπειες της πρόκλησής της.
Πώς είναι δυνατόν, όμως, να μπει «εκ παραδρομής» ένας τίτλος που δεν ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο ενός άρθρου; Λάθος κατάλαβαν ο συντάκτης ύλης και ο αρχισυντάκτης που τιτλοδότησαν το άρθρο της Αντωνοπούλου; Κάθε άλλο παρά λάθος κατάλαβαν. Και ο τίτλος ήταν απόλυτα εναρμονισμένος με το περιεχόμενο του άρθρου, στο οποίο -με κάποιες φτηνιάρικες λογιστικές αλχημείες- η Αντωνοπούλου υποστήριζε ότι «το ακαθάριστο κόστος της διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ για το τρίτο Μνημόνιο είναι 66 δισ.», όμως πρέπει να συνυπολογιστεί «το όφελος που αντιστοιχεί σε αποφυγή μέτρων ύψους 12,5 δισ. ευρώ με επίπτωση αφαίρεσης 20 δισ. ευρώ από το ΑΕΠ (μέσω πολλαπλασιαστών)». Και κατέληγε στο συμπέρασμα: «Με άλλα λόγια η μελέτη του γερμανικού πανεπιστημίου επιβεβαιώνει τις αρχικές μας εκτιμήσεις ότι υπήρξε καθαρό όφελος από την τελευταία διαπραγμάτευση της κυβέρνησης και όχι ζημία, όπως διατείνονται αντιπολίτευση και αναλυτές των Μέσων Ενημέρωσης».
Πέρυσι τέτοια εποχή οι συριζαίοι κλαψούριζαν εν χορώ ότι αναγκάστηκαν να υπογράψουν μια συμφωνία εκβιαζόμενοι, με το πιστόλι στον κρόταφο, ότι έγινε πραξικόπημα σε βάρος της ελληνικής κυβέρνησης κτλ. κτλ. Ενα χρόνο μετά, έχοντας πετάξει και την τελευταία τσίπα που τους είχε απομείνει, μιμούνται τις προκάτοχές τους μνημονιακές κυβερνήσεις και ισχυρίζονται προκλητικά ότι με το Μνημόνιό τους έφεραν όφελος.
