Την πρόθεση της κυβέρνησης να εκχωρήσει σε ιδιώτες και τις διοικητικές υπηρεσίες των δημόσιων νοσοκομείων «εξομολογήθηκε» στην Πρέβεζα ο υφυπουργός Υγείας Δ. Μπέζας. Η εστίαση και η καθαριότητα έχουν ήδη περάσει στον ιδιωτικό τομέα, γιατί όχι και οι διοικητικές υπηρεσίες, ήταν το νόημα αυτών που είπε ο Μπέζας. Σε μια επόμενη φάση, γιατί όχι και των υπηρεσιών υγείας των νοσοκομείων, λέμε εμείς. Ο Μπέζας, βέβαια, το απορρίπτει. Το πέρασμα των μη ιατρικών υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα προσφέρει ευελιξία, λέει, ώστε τα νοσοκομεία και οι διοικήσεις τους να αφοσιωθούν στον κύριο ρόλο τους, στην παροχή υπηρεσιών υγείας, οι οποίες «θα παραμείνουν δημόσιες».
Κάποια στιγμή, βέβαια, θα επιχειρηθεί και αυτές να γίνουν ιδιωτικές (όπως γίνεται ήδη με τον ΕΟΠΥΥ, που του αρπάζουν την υποδομή και τον μετατρέπουν σε ασφαλιστική εταιρία), όμως δεν χρειάζεται να μελλοντολογήσουμε. Αρκεί να σταθούμε σ' αυτό που ήδη αναγγέλλεται.
Ποιος είναι ο όρος που επιτρέπει στους ιδιώτες καπιταλιστές να αναλαμβάνουν τμήματα του κρατικού μηχανισμού, όπως την καθαριότητα, την εστίαση, τώρα και τις διοικητικές υπηρεσίες; Η κινεζοποίηση των εργαζόμενων, με την επιβολή μεσαιωνικών εργασιακών σχέσεων (θυμηθείτε την ιστορία με τις εργολαβίες στην καθαριότητα, που σφραγίστηκε με την απόπειρα δολοφονίας της Κ. Κούνεβα, επειδή τόλμησε να σηκώσει κεφάλι). Ποιο είναι το εργαλείο για να προωθηθεί πιο γρήγορα η ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών και το βάθεμα της κινεζοποίησης; Οι διαθεσιμότητες και οι απολύσεις. Η κυβέρνηση διώχνει εργαζόμενους, οι υπηρεσίες εξαθλιώνονται και γίνονται έτοιμες για ιδιωτικοποίηση. Κάποιοι από τους εργαζόμενους ενδέχεται να επαναπροσληφθούν από τους ιδιώτες καπιταλιστές, με τους νέους (μεσαιωνικούς) εργασιακούς όρους, φυσικά.
Στην πραγματικότητα, έχουμε ένα τυπικό φαινόμενο διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης. Προσφέρονται στους καπιταλιστές νέα πεδία επιχειρηματικής δραστηριότητας, σε τομείς που έως τώρα διαχειριζόταν το κράτος, και τεράστια περιθώρια κερδοφορίας, χάρη στην κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Οι εργαζόμενοι βγαίνουν διπλά χαμένοι. Και με το βάθεμα της κινεζοποίησης στο εσωτερικό του δημόσιου τομέα, που επιδρά στο σύνολο των εργασιακών σχέσεων, και με την εξαθλίωση των υπηρεσιών, που κατά τα άλλα τις χρυσοπληρώνουν, ως φορολογούμενοι και ως ασφαλισμένοι.
