Αν υπάρχει ένα ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι: για ποιο λόγο δυο μήνες τώρα έλεγαν πως δεν έχουν ανάγκη από λεφτά, δε θέλουν νέα δανεικά; Θα πρέπει να είναι πολύ αφελής κάποιος για να υποστηρίξει ότι μπλοφάριζαν έναντι των δανειστών. Αυτή τη μπλόφα δεν την τρώει ούτε πρωτάρης χαρτοπαίκτης που κάθεται απέναντι από πρωταθλητές στην πόκα. Οι ιμπεριαλιστές δανειστές και την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας γνωρίζουν και τις ανάγκες της. Αλλωστε, όλος ο καβγάς γινόταν για τα προαπαιτούμενα προκειμένου να αποδεσμευτεί προς εκταμίευση η τελευταία δόση, ενώ η ελληνική κυβέρνηση έθεσε το ζήτημα μιας νέας δανειακής συμφωνίας από το καλοκαίρι και μετά. Η κυβέρνηση προσπάθησε μπας και της δώσουν έτσι κάποιο κομμάτι της τελευταίας δόσης ή έστω άδεια να διευρύνει κατά 5-10 δισ. ευρώ τον βραχυχρόνιο δανεισμό με έντοκα γραμμάτια, ώστε να περάσει λίγο καιρό και να μην αναγκαστεί να πάρει άμεσα μνημονιακά μέτρα. Οι δανειστές ήξεραν τα ζόρια της, δεν της έδωσαν κομμάτι της δόσης, ούτε το δικαίωμα να διευρύνει το βραχυχρόνιο δανεισμό, έκλεισαν και τις στρόφιγγες της ΕΚΤ ακόμη και προς τον ELA της ΤτΕ και πέτυχαν γρήγορα το στόχο τους.
Δεν υπήρχε, λοιπόν, ζήτημα μπλόφας της συγκυβέρνησης με στόχο τους δανειστές. Ακόμη και οι μαθητευόμενοι μάγοι του Μαξίμου και της πλατείας Συντάγματος γνώριζαν ότι τέτοια μπλόφα δεν μπορεί να υπάρξει. Η «μπλόφα» είχε ως αποδέκτη τον ελληνικό λαό. Ηταν κανονικό παραμύθιασμα. Με κοντά ποδάρια, όπως ισχύει για κάθε ψέμα.
Και βέβαια, δεν πρόκειται για κάποιο αθώο ψέμα. Είναι ένα ψέμα που αποσκοπούσε στο κέρδισμα χρόνου για τη συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, στη διάρκεια του οποίου θα προσέδιδε δραματικές διαστάσεις στο παζάρι με τους ιμπεριαλιστές δανειστές, ώστε να φανεί ως αναπόφευκτη η σύναψη του νέου Μνημόνιου.
