Ο σιωναζιστής ρεπόρτερ του Καναλιού 13 έχει το προνόμιο να μπαίνει στα κολαστήρια όπου κρατούνται οι παλαιστίνιοι αγωνιστές. Κάποιες φορές δεν μπορείς να τον ξεχωρίσεις από τους φύλακες, καθώς συμπεριφέρεται ακριβώς όπως αυτοί.
Τη μέρα που απελευθερώθηκαν οι 250 παλαιστίνιοι πολυϊσοβίτες, ισοβίτες και βαρυποινίτες βρίσκεται και πάλι στη φυλακή. Εχει επιλέξει ποιον κρατούμενο θα ανακρίνει, προσπαθώντας να τον σπάσει. Ο ηλικιωμένος κρατούμενος οδηγείται μπροστά του με τα χέρια δεμένα στην πλάτη. Ακολουθεί ο εξής διάλογος ανάμεσα στον «λυσσασμένο» σιωναζιστή και τον ήρεμο παλαιστίνιο αγωνιστή που σε λίγο θα δει το φως της ελευθερίας μετά από 33 χρόνια στη φυλακή:
Σιωναζιστής: Εχεις μετανιώσει γι’ αυτό που έκανες;
Παλαιστίνιος: Να μετανιώσω για τι;
Σιωναζιστής: Για τη δολοφονία.
Παλαιστίνιος: Μετά από 33 χρόνια;
Σιωναζιστής: Ναι.
Παλαιστίνιος: Θέλεις να ζητήσω συγγνώμη γι’ αυτό;
Σιωναζιστής: Ναι. Είσαι δολοφόνος. Αλλά σε ρώτησα αν μετανιώνεις. Δεν μετανιώνεις.
Παλαιστίνιος: Συγγνώμη για τι; Ερχεσαι σε εμένα μετά από 33 χρόνια και περιμένεις να ζητήσω συγγνώμη;
Σιωναζιστής: Ναι.
Παλαιστίνιος (ήρεμα): Οχι!
Σιωναζιστής: Oχι; ΟΚ.
ألست نادمًا على قتلك ضابط الشاباك قبل 33 عامًا؟
بكل هدوء: “لا”
pic.twitter.com/J4NNgSi3KI— بلال نزار ريان (@BelalNezar) October 17, 2025
Ο παλαιστίνιος κρατούμενος ονομάζεται Μαχμούντ Αμπού Σουρούρ. Καταδικάστηκε σε ισόβια πριν από 33 χρόνια για τη θανάτωση ενός αξιωματικού της διαβόητης Σιν Μπετ, της ειδικής εσωτερικής ασφάλειας που ασχολείται μόνο με την αντιμετώπιση των Παλαιστίνιων.
Θα μπορούσε να σκύψει το κεφάλι και να μην απαντήσει στην ερώτηση του σιωναζιστή, μπροστά στο φόβο της ακύρωσης της αποφυλάκισής του. Εύκολα θα μπορούσαν να βάλουν έναν άλλο παλαιστίνιο βαρυποινίτη στη θέση του. Ομως η τιμή του αγωνιστή δεν μπαίνει σε παζάρι ούτε με αντάλλαγμα την ελευθερία. Γι’ αυτό και το ήρεμο και αποφασιστικό όχι ακούστηκε σαν βροντερή επαναστατική φωνή.
Οι σιωναζιστές δεν τόλμησαν να ακυρώσουν την αποφυλάκιση του Αμπού Σουρούρ. Αφέθηκε ελεύθερος και περπατά με ψηλά το κεφάλι ανάμεσα στους συμπατριώτες του, εισπράττοντας την εκτίμηση και την αγάπη που αναλογεί σε κάθε απελευθερωμένο κρατούμενο, πρόσωπο ιερό για τον παλαιστινιακό λαό.
Το περιστατικό σχολιάστηκε ευρέως στη σιωνιστική οντότητα και προκάλεσε διαμάχη μεταξύ δημοσιολόγων. Οι λυσσασμένοι οπαδοί του σιωναζισμού υποστήριξαν ότι οι απελευθερωμένοι κρατούμενοι υποκινούν τη βία. Πιο ψύχραιμες σιωνιστικές φωνές ζήτησαν να μη χρησιμοποιούνται δυο μέτρα και δυο σταθμά. Είπαν πως η καταπολέμηση της υποκίνησης είναι μια «καλή ιδέα», αλλά πρέπει να ξεκινήσει από το εσωτερικό του Ισραήλ, όπου ορισμένοι δημοσιογράφοι και μέλη της Κνεσέτ υποκινούν στο φόνο των Παλαιστινίων, ενώ πρόσωπα που έχουν εμπλακεί σε εγκλήματα εναντίον τους παρουσιάζονται ως «άγιοι» στα μάτια της θρησκευτικής εθνικιστικής δεξιάς (Αμνόν Λεβί). Θυμήθηκαν τον Μπεν Γκβιρ και τα σόου που δίνει μέσα στις φυλακές (Γκιλ Ταμάρι).
Επέκριναν για ρητορική μίσους τον σιωναζιστή δημοσιογράφο του Καναλιού 13, που χαρακτήριζε τους παλαιστίνιους κρατούμενους «τρομοκράτες» και «άνανδρους δολοφόνους»,που «αξίζουν ακόμη πιο σκληρή μεταχείριση και όχι ένα φλιτζάνι καφέ πριν από την απελευθέρωσή τους». Ο δημοσιογράφος Ράζι Μπαρκάι επεσήμανε την ανάγκη διάκρισης μεταξύ της δολοφονίας αμάχων και της στοχοποίησης ενόπλων, θεωρώντας ότι αυτό που συμβαίνει μεταξύ ισραηλινών στρατιωτών και παλαιστίνιων μαχητών αποτελεί «μέρος μιας ένοπλης σύγκρουσης που δεν μπορεί να αποκοπεί από το πολιτικό και στρατιωτικό της πλαίσιο».
Ολα αυτά ως αποτέλεσμα του περήφανού «όχι» από τον Μαχμούντ Αμπού Σουρούρ. Ο Αμπού Σουρούρ γεννήθηκε στις 27 Γενάρη του 1970 στη Βηθλεέμ. Συνελήφθη στις 5 Γενάρη του 1993 και καταδικάστηκε, όπως είπαμε, σε ισόβια κάθειρξη. Κατά τη διάρκεια της 33χρονης φυλάκισής του έχασε τον πατέρα του το 2008 και τη μητέρα του το 2014. Δεν του δόθηκε άδεια να τους αποχαιρετίσει. Οντας φυλακισμένος κατάφερε να αποκτήσει πτυχίο στις Πολιτικές Επιστήμες και μεταπτυχιακό στις Περιφερειακές Σπουδές.
Εζησε και πέθανε ανυπότακτος
Ενας άλλος παλαιστίνιος κρατούμενος δεν είδε το φως της ελευθερίας, μολονότι έπασχε από καρκίνο τελευταίου σταδίου. Ο Μαχμούντ Ταλάλ Αμπνταλά (Αμπού Ταλάλ) από τον αδούλωτο Καταυλισμό της Τζενίν άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο. Η φωτογραφία στην κορυφή δείχνει τον Αμπού Ταλάλ πριν τη σύλληψή του και λίγο πριν από το θάνατό του.
Οι συμπατριώτες του και οι συμμαχητές του θυμούνται τα λόγια του, με το τουφέκι στο χέρι, κατά την εισβολή του σιωναζιστικού στρατού στον Καταυλισμό της Τζενίν, λίγο προτού πιαστεί αιχμάλωτος: «Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη μοίρα μας με θάρρος». Εζησε σαν μαχητής, πέθανε ανυπότακτος στην αιχμαλωσία.
Ο γάμος άργησε 18 χρόνια
Διπλή χαρά για τον απελευθερωμένο κρατούμενο Σάμπερ Αμπού Ζιάμπ: απελευθερώθηκε μετά από 18 χρόνια στα σιωνιστικά κολαστήρια και μπόρεσε να παντρευτεί την εκλεκτή της καρδιάς του.
Ο γάμος άργησε πολλά χρόνια, αλλά έγινε με τη λαμπρότητα του παλαιστινιακού παραδοσιακού τυπικού. Με τον γαμπρό τυλιγμένο με τη σημαία της Χαμάς και φορώντας την τιμημένη κορδέλα των Ταξιαρχιών Αλ-Κασάμ στο κεφάλι του.
