Eίναι γνωστό το περιστατικό με το ασανσέρ σε μια από τις φοιτητικές εστίες της Θεσσαλονίκης, που έπεσε, ευτυχώς χωρίς να υπάρχουν φοιτητές μέσα. Το περιστατικό ολοκληρώθηκε με ένα γερό μπερντάχι ξύλο στους φοιτητές και τις φοιτήτριες που διαμαρτύρονταν, από τους μπάτσους που κάλεσε ο πρύτανης του ΑΠΘ.
Το «πνεύμα οικονομίας» κυριαρχεί σε όλο το δημόσιο τομέα, με αποτέλεσμα άνθρωποι να ταλαιπωρούνται ή και να τίθενται σε κίνδυνο.
Και μιας που μιλάμε για ασανσέρ, εκτός από αυτά που πέφτουν, όπως στις Εστίες, υπάρχουν και αυτά που έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας, όπως συμβαίνει στις Φυλακές Δομοκού. Δύο ασανσέρ και κανένα από τα δύο δεν λειτουργεί, όπως μας κατήγγειλαν κρατούμενοι! Δε φταίει η διοίκηση της φυλακής, φταίει το υπουργείο Προ Πο και η διαβόητη γενική γραμματεία (Αντ)εγκληματικής Πολιτικής, που δε διαθέτει τα κονδύλια για να επισκευαστούν τα ασανσέρ ή να αντικατασταθούν, αν έχει τελειώσει η ζωή τους.
Στη φυλακή υπάρχουν κρατούμενοι ηλικιωμένοι, κρατούμενοι με κινητικά προβλήματα, με αναπνευστικά προβλήματα, καρδιοπαθείς, ακόμα και καρκινοπαθείς που κάνουν θεραπεία. Αυτούς τους κρατούμενους τους τοποθετούν συνήθως σε κελιά του ισόγειου της πτέρυγας, ώστε να διευκολύνεται η μετακίνησή τους από και προς το προαύλιο. Κάθε φορά, όμως, που πρέπει να επισκεφτούν τη γραμματεία ή κάποιο χώρο της φυλακής που βρίσκεται σε διαφορετικό επίπεδο, πράγμα που γίνεται συχνά, οι ταλαιπωρημένοι αυτοί άνθρωποι θα πρέπει να ανέβουν και να κατέβουν με τα πόδια, υποβαλλόμενοι σε μια πρόσθετη ταλαιπωρία, κανονικό μαρτύριο.
Ακούει κανείς εκεί στην Κατεχάκη ή είναι απασχολημένοι με το… «ελληνικό FBI»; Από τον κρατούμενο -κατά το νόμο- στερείται μόνο η ελευθερία. Απαγορεύεται η εξευτελιστική και επιβαρυντική για την υγεία του μεταχείριση. Κρατικό χρήμα διασπαθίζεται από εδώ και από εκεί για να βολευτούν «ημέτεροι» που τρώνε με χρυσά κουτάλια. Ολοι αντιλαμβανόμαστε πως το να επισκευαστούν ή να αντικατασταθούν δυο παλιό ασανσέρ σε μια μεγάλη φυλακή δεν είναι κάποιο τεράστιο έξοδο για τον προϋπολογισμό ενός υπουργείου. Απλά δε δίνουν δεκάρα για την ταλαιπωρία των κρατούμενων (για να μην πούμε ότι κάποιοι το απολαμβάνουν κιόλας).
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, άλλωστε, ότι οι φυλακές λειτουργούν σε σημαντικό βαθμό με την εργασία των κρατούμενων (τα γνωστά «μεροκάματα» που μειώνουν την έκτιση της ποινής), οι οποίοι κάνουν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των εσωτερικών εργασιών. Ετσι, η λειτουργία της φυλακής έρχεται πολύ φτηνά για το αστικό κράτος. Δε φτάνει το άθλιο φαγητό, επειδή έχουν γίνει τεράστιες περικοπές στη σίτιση, ας μην υποβάλλουν τους κρατούμενους με προβλήματα και στην πρόσθετη ταλαιπωρία να ανεβοκατεβαίνουν σκάλες. Να εγκρίνουν άμεσα το απαραίτητο κονδύλι που έχει αιτηθεί η διοίκηση της φυλακής. Τ’ ακούς, Χρυσοχοΐδη;
