Στη δευτερολογία μου είχα πει, απευθυνόμενος προς το δικαστήριο, ότι μπροστά του έχει δυο επιλογές. ‘Η θα δικάσει σαν ποινικό δικαστήριο, οπότε η αθώωση των συγκατηγορουμένων μου είναι μονόδρομος, ή θα δικάσει υπακούοντας σε πολιτικές σκοπιμότητες. Για τον εαυτό μου είχα πει ότι είμαι έτοιμος από κάθε άποψη να δεχτώ τον καταλογισμό για τη συμμετοχή μου στον ΕΛΑ, έτσι όπως την προσδιόρισα.
Το δικαστήριο επέλεξε τη δεύτερη επιλογή. Υπάκουσε σε πολιτικές σκοπιμότητες και δίκασε πολιτικούς αντιπάλους, αδιαφορώντας για το πνεύμα και το γράμμα των αστικών νόμων. Για μια ακόμη φορά στην ιστορία του τόπου μας επιστρατεύτηκαν ο ετσιθελισμός, η νομική αυθαιρεσία, ο τσαμπουκάς της εξουσίας, για να εξοντωθούν πολιτικοί αντίπαλοι. Οι εκπρόσωποι των ΜΜΕ που παρακολούθησαν τη δίκη, αλλά και ο νομικός κόσμος ξέρουν πολύ καλά ότι πάρθηκε μια απόφαση υπαγορευμένη μόνο από την αναγκαιότητα να πέσουν βαριές ποινές. Ας καθορίσουν, λοιπόν, τη στάση τους απέναντι σ’ αυτή την απόφαση και στις προοπτικές που αυτή ξανοίγει.
Σε ό,τι με αφορά, δεν περίμενα διαφορετική μεταχείριση. Αυτό απαιτούσαν οι εγκέφαλοι της «αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας», αυτό και έγινε. Εκείνο που με εξεγείρει δεν είναι τόσο η προσωπική μου μεταχείριση, αλλά ο επικίνδυνος δρόμος που άνοιξε με τη νομολόγηση της ναζιστικής αρχής της συλλογικής ευθύνης.
Η φυλακή δεν με τρομάζει. Οταν αναλάμβανα την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μου στην επαναστατική κομμουνιστική οργάνωση ΕΛΑ, ήξερα πολύ καλά ότι αυτή θα ήταν η κατάληξη. Ο κομμουνιστής αγωνίζεται είτε είναι ελεύθερος είτε είναι φυλακισμένος. Αυτό και θα συνεχίσω να πράττω.
Δηλώνω ότι από αύριο ξεκινώ απεργία πείνας, σε έκφραση συμπαράστασης στην απεργία πείνας που έχουν ξεκινήσει ήδη οι πολιτικοί κρατούμενοι των ανδρικών φυλακών Κορυδαλλού, ζητώντας την κατάργηση του απάνθρωπου και παράνομου ειδικού καθεστώτος κράτησης-εξόντωσής τους.
Καλώ κάθε δημοκράτη, κάθε αριστερό, κάθε επαναστάτη να στρατευθεί σ’ αυτόν τον αγώνα, γιατί Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ.
Κορυδαλλός, 11.10.2004