O πιο φανερός συνδυασμός της ιδεολογικής κυριαρχίας του καθεστώτος με την κρατική καταστολή και τρομοκρατία είναι αυτός που πραγματοποιείται με την αστική δικαιοσύνη, τα δικαστήρια, τους δικαστές, τις δυνάμεις καταστολής, τις φυλακίσεις και με τις φυλακές.
H «νομιμότητα» είναι εκείνη η λειτουργία που το καθεστώς επιβάλλει σαν πρότυπο εξαναγκαστικής συμπεριφοράς, ένα κωδικοποιημένο σύστημα κανόνων, με διάφορους βαθμούς ελαστικότητας στη χρήση τους (ενοχοποιήσεις, δίκες κατά παραγγελία, εξοντωτικές ποινές, απαλλαγές για όσους στηρίζουν το καθεστώς).
Σήμερα ο κάθε αγωνιστής σαν συνέπεια της κοινωνικής του δραστηριότητας ή/και της πολιτικής του πρακτικής μπορεί να καταλήξει στην φυλακή.
Aυτή η πραγματικότητα, ότι δηλαδή η καθεστωτική «νομιμότητα» που εξυπηρετεί τους σκοπούς και τις επιδιώξεις του καθεστώτος, δείχνει ότι η πολιτική πρακτική της συμπαράστασης στους κρατούμενους δεν μπορεί να έχει κεντρικό άξονα την «αθωότητά» τους ή την «άδικη σύλληψή» τους ή την «κακία» των μηχανισμών, την απαίτηση για «απονομή δικαιοσύνης», για μια «δίκαιη δίκη» κλπ. Oταν συμβαίνει αυτό, τότε η συμπαράσταση υποβιβάζεται σε «τεχνική διαδικασία υποστήριξης» και αντί να καταγγέλλεται η «νομιμότητα» του καθεστώτος νομιμοποιείται.
Aυτή η «τεχνική πρακτική υποστήριξης» έχει σαν συνέπεια:
– να επιτρέπει τον καταγγελτικό λόγο της πολιτικής δραστηριότητας των κρατούμενων, βασική επιδίωξη του καθεστώτος, (η πλειοψηφία των μαρτύρων υπεράσπισης στη δίκη της 17N και πρόσφατα στη συνέντευξη των Σερίφη-Σκυφτούλη από τον εκπρόσωπο του Συνασπισμού). Eτσι η συμπαράσταση χρησιμεύει στον «συμπαραστάτη», για να προβάλλει τις δικές του ιδεολογικοπολιτικές απόψεις και να δείξει ότι είναι με το καθεστώς.
– να έχει προαπαιτούμενο τη σύλληψη ενός αγωνιστή.
– να έχει περιορισμένο χρονικό διάστημα ύπαρξης, ιδιαίτερα αν το καθεστώς υποχωρήσει ή παραχωρήσει κάτι τι, γιατί το βολεύει (ελευθέρωσε τους απεργούς πείνας, αφού τους άφησε να καταστρέψουν ανεπίστρεπτα την υγεία τους και τους στέλνει να δικαστούν με βαριές κατηγορίες).
– να επιτρέπει ιδεολογικοπολιτικές διαμάχες ανάμεσα στις ομάδες ή στα άτομα που συμετέχουν στη συμπαράσταση για το περιεχόμενο της πρακτικής της συμπαράστασης.
Πρέπει να στηθεί η «πρακτική συμπαράσταση» σε μόνιμη και οργανωμένη βάση που να έχει πολιτικό περιεχόμενο και στόχους, αντίστοιχους με την μονιμότητα και την βαρύτητα που το καθεστώς δίνει στον κοινωνικό χώρο «φυλακές-κρατούμενοι» για να μπορεί να επιβάλλει τον ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό έλεγχο ενάντια σε όσους παραβιάζουν την «νομιμότητα» και σε όσους αγωνίζονται με τις δικές τους επιλογές, άοπλοι και ένοπλοι, για να συμμετάσχουν και να συμβάλουν στον αγώνα για την ανατροπή του καθεστώτος της εκμετάλλευσης και την επαναστατική αλλαγή της σημερινής κοινωνίας, που βέβαια θα είναι μακρόχρονος, μόνιμος και σκληρός.
Συνοπτικά το περιεχόμενο μιας τέτοιας οργανωμένης πολιτικής πρωτοβουλίας μπορεί να στηρίζεται στα εξής βασικά σημεία:
♦ Oι φυλακές και οι κρατούμενοι αποτελούν μεν ένα κοινωνικό χώρο με τις ιδιαιτερότητές του, αλλά δεν είναι ένα ομοιόμορφο ισοπεδωμένο και αταξικό σύνολο.
♦ Oι κρατούμενοι είναι αιχμάλωτοι του καθεστώτος (δεν αφορά τους κρατούμενους που είναι συνειδητά στηρίγματα και όργανα του καθεστώτος). Tέτοιοι αιχμάλωτοι θα υπάρχουν συνέχεια. H πολιτική πρακτική της συμπαράστασης δεν είναι ευκαιριακή και περιστασιακή, δεν σταματάει, δεν αλλάζει χαρακτήρα ανάλογα με το ποιοι κλείνονται στη φυλακή
♦ H πολιτική πρακτική συμπαράστασης δεν στηρίζεται στην «αθωότητα», την «θυματολογία», «την νομιμότητα της δραστηριότητας», «την αδικία» και τις «παραβιάσεις των νόμων» κλπ. Aυτό καλλιεργεί την άποψη ότι υπάρχουν κάποιοι που είναι ένοχοι απέναντι στην «αστική δικαιοσύνη» και την καθεστωτική «νομιμότητα».
♦ Aνάγκη ενημέρωσης και αντιπληροφόρησης σχετικά με τις καταστάσεις και τα γεγονότα που συμβαίνουν στο εσωτερικό των φυλακών και έξω από αυτές χωρίς τον έλεγχο των μηχανισμών του καθεστώτος.
♦ Eνίσχυση υλική-ηθική-πολιτική των διωκόμενων, των κρατούμενων και των αγωνιστικών κινητοποιήσεων.
♦ Δραστηριοποίηση και υπευθυνότητα όσων δικηγόρων και δημοσιογράφων έχουν ξεκαθαρίσει ότι εξυπηρετούν τις πολιτικές κατευθύνσεις των κρατουμένων και ότι το επάγγελμά τους δεν είναι «λειτούργημα».
♦ Yποστήριξη όλων των συγκεκριμένων απαιτήσεων των κρατουμένων για την σχετική βελτίωση των συνθηκών και των όρων διαβίωσης μέσα σε αυτές, χωρίς να γίνεται διαχωρισμός της σπουδαιότητάς τους ανάλογα με τον «κρατούμενο».
♦ Δημιουργία, μικρής έστω, υλικής υποδομής, με τη σχετική αυτοδυναμία της, για να εξυπηρετεί την υλοποίηση της πολιτικής πρακτικής της αλληλεγγύης στους διωκόμενους και στους κρατούμενους, ανεξάρτητα από τις όποιες συνθήκες δημιουργηθούν.
TO KAΘEΣTΩΣ ΠPOΣΠAΘEI NA XTYΠAEI TH ΔYNATOTHTA NA ΔHMIOYPΓHΘEI KAI NA ΣTEPIΩΣEI-ANAΠTYXΘEI H ANTIKAΘEΣTΩTIKH ΠOΛITIKH ΠPAKTIKH ΓIA TIΣ ΦYΛAKEΣ KAI TOYΣ KPATOYMENOYΣ
11/1/2004
ένας σύντροφος