Το επίδομα ανεργίας ενός πρώην μέλους της 17Ν, που εξέτισε εδώ και χρόνια την ποινή του, ύψους 300 ευρώ και ένα ίσο ποσό, έμβασμα στο λογαριασμό ενός άλλου καταδικασθέντα για την ίδια υπόθεση, που έχει επίσης εκτίσει την ποινή του, είναι τα πρώτα λάφυρα που συγκέντρωσε το Β’ Τμήμα της «Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες και της Χρηματοδότησης της Τρομοκρατίας και Ελέγχου των Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης», που ιδρύθηκε σχεδόν στη ζούλα, το Μάρτη του 2011, όταν όλος ο κόσμος ασχολούνταν με τα απανωτά χτυπήματα της κυβέρνησης των δωσίλογων υπηρετών του κεφάλαιου.
Η Αρχή αυτή και ιδιαίτερα η Β’ Μονάδα της (Οικονομικών Κυρώσεων κατά Υπόπτων Τρομοκρατίας) θυμίζουν τη Γκεστάπο. Μια σκοτεινή υπηρεσία που δεν δίνει λογαριασμό πουθενά και δεν ελέγχεται από πουθενά. Μια υπηρεσία έναντι της οποίας δεν υπάρχει κανένα απόρρητο, όπως ρητά αναφέρει ο νόμος. Αυτή η υπηρεσία, λοιπόν, είναι αρμόδια «για τον προσδιορισμό των φυσικών και νομικών προσώπων ή οντοτήτων που σχετίζονται με την τρομοκρατία και τη δέσμευση των περιουσιακών της στοιχείων».
Μπορεί, δηλαδή, αυτή η σκοτεινή υπηρεσία, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, παρά μόνο στα εξίσου σκοτεινά αφεντικά που κρύβονται πίσω από το προσωπείο της ανεξαρτησίας της, να βάλει στις λίστες της πρόσωπα, αλλά και οργανώσεις. Και για να μη μείνει καμιά αμφιβολία για τα κριτήριά της, έσπευσε να βάλει στη λίστα τους καταδικασθέντες για την υπόθεση της 17Ν. Ακόμη και αυτούς που εξέτισαν την ποινή τους και (υποτίθεται ότι) έκλεισαν τους λογαριασμούς τους με το κράτος. Αυτούς που καταδικάστηκαν σαν παραβάτες «του κοινού ποινικού δικαίου» και όχι ως πολιτικοί αδικηματίες. Τους βαφτίζουν σήμερα «τρομοκράτες» και δεσμεύουν τις οικονομίες τους, εμποδίζοντάς τους ακόμη και δουλειά να πιάσουν (δεδομένου ότι οι μισθοί καταβάλλονται πλέον μέσω τραπεζικού λογαριασμού), ενώ την εποχή που δικάστηκαν ο όρος «τρομοκρατία» δεν υπήρχε στο ελληνικό ποινικό δίκαιο.
Εγιναν πολλοί, πάρα πολλοί οι τρομονόμοι. Και ολοένα σφίγγει ο κλοιός γύρω απ’ όσους αντιστέκονται. Ενας κλοιός που δεν αφορά μόνον όσους ακολουθούν το δρόμο του ένοπλου αγώνα, αλλά όλους τους αντίπαλους της αστικής εξουσίας που μόνο με τέτοια φασιστικά μέτρα αισθάνεται ότι θα μπορέσει ν’ αντιμετωπίσει τη θύελλα.