Η σημερινή άρνηση της προέδρου της ΣτΕ, Ειρήνης Σαρπ, να εκδώσει προσωρινή διαταγή για την «αναστολή πράξεων και παραλείψεως που αφορούν τη μεταγωγή του Δημήτρη Κουφοντίνα από κατάστημα κράτησης σε άλλο», ήρθε να ολοκληρώσει την παρένθεση μιας δικαστικής παρωδίας, η οποία όμως αποτελεί καφκικό εφιάλτη για τον Δημήτρη Κουφοντίνα, σχεδιασμένο και εκτελεσμένο με ανατριχιαστική ωμότητα από τη Σοφία Νικολάου, ως εντολοδόχο της κυβέρνησης της ΝΔ και προσωπικά του πρωθυπουργού της Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο δικαστικός μηχανισμός χρησιμοποιήθηκε ως ζαρντινιέρα με δηλητηριώδη φυτά στο σκηνικό του καφκικού δράματος.
Ολα ξεκίνησαν με την προσφυγή των πληρεξούσιων δικηγόρων του Δημήτρη Κουφοντίνα στο Δικαστήριο Εκτέλεσης Ποινών της Λαμίας, η οποία είχε δύο σκέλη. Το πρώτο σκέλος αφορούσε το αίτημα για μεταγωγή του στον Κορυδαλλό, σύμφωνα με τον φωτογραφικό νόμο 4760/2020. Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα για τυπικούς λόγους, για τους οποίους είχε φροντίσει η Σοφία Νικολάου, στέλνοντας στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Λαμίας έγγραφο στις 25 Φλεβάρη, στο οποίο ανέφερε ότι η αίτηση Κουφοντίνα για μεταγωγή στον Κορυδαλλό εκκρεμεί στην ΚΕΜ. Επομένως, το δικαστήριο δεν μπορούσε να επιληφθεί, δεδομένου ότι πρέπει να υπάρχουν δύο απορρίψεις αιτήματος μεταγωγής από την ΚΕΜ για να μπορεί ο κρατούμενος να κάνει προσφυγή στο δικαστήριο.
Το δεύτερο σκέλος της προσφυγής αφορούσε την ακύρωση της απόφασης Νικολάου στις 21.12.20 για μεταγωγή στον Δομοκό, την απόφαση της ΚΕΜ στις 4.1.21 που ενέκρινε την απόφαση Νικολάου (αυτή που δόθηκε σε μορφή… σφραγίδας, χωρίς σκεπτικό), την υλική πράξη της μεταγωγής από την Κασσαβέτεια στον Δομοκό και την παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας από τη Νικολάου.
Επ’ αυτού του σκέλους, το δικαστήριο της Λαμίας, με το υπ’ αριθμόν 32/2021 βούλευμα (8.3.2021), αποφάσισε ότι τα αιτήματα «απαραδέκτως εισάγονται ενώπιον του παρόντος Συμβουλίου, ελλείψει Δικαιοδοσίας αυτού, αφού πρόκειται για διοικητικές πράξεις και υλικές ενέργειες της διοίκησης, η νομιμότητα έκδοσης των οποίων ερευνάται από τα αρμόδια Διοικητικά Δικαστήρια». Εξηγεί κιόλας η απόφαση του δικαστηρίου της Λαμίας, ότι ναι μεν ο έλεγχος της νομιμότητας στη μεταχείριση των κρατούμενων ασκείται από το Δικαστήριο Εκτέλεσης Ποινών, όμως «η εξουσία του παρόντος Συμβουλίου ενεργούντος ως Δικαστηρίου Εκτέλεσης ποινών οριοθετείται από τις επιμέρους διατάξεις του Σωφρονιστικού Κώδικα, οι οποίες ορίζουν επακριβώς τη διαδικασία απεύθυνσης οιουδήποτε αιτήματος στο παρόν Συμβούλιο και άσκησης προσφυγής κατά ενεργειών που αφορούν στους κρατούμενους και οι οποίες απαριθμούνται περιοριστικά, σε καμία από τις οποίες δεν μπορούν να υπαχθούν οι προσβαλλόμενες αποφάσεις, πράξεις και παραλείψεις».
Με απλά λόγια, το δικαστήριο της Λαμίας κήρυξε εαυτόν αναρμόδιο και έδειξε ως αρμόδια τα διοικητικά δικαστήρια.
Ηρθε, λοιπόν, σήμερα η πρόεδρος του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου, του ΣτΕ, και απέρριψε το αίτημα για έκδοση προσωρινής διαταγής, με το σκεπτικό της «έλλειψης δικαιοδοσίας του Συμβουλίου της Επικρατείας για την εκδίκαση υποθέσεων σχετικών με την εκτέλεση και την έκτιση των ποινών και των μέτρων που επιβάλλονται κατά τους ποινικούς νόμους, οι οποίες συνδέονται αρρήκτως με την απονομή της ποινικής δικαιοσύνης». Αναφέρεται μάλιστα και σε νομολογία του ΣτΕ η πρόεδρός του.
Η προσέγγιση της προέδρου του ΣτΕ Σαρπ αποτελεί και πρόκριμα για την επί της ουσίας απόφαση του ΣτΕ επί της προσφυγής, η οποία ορίστηκε να συζητηθεί στις 2 Απρίλη. Ετσι κι αλλιώς, όμως, πρακτική σημασία θα είχε η έκδοση από την πρόεδρο του ΣτΕ προσωρινής διαταγής για αναστολή της μεταγωγής Κουφοντίνα στον Δομοκό. Η 2η Απρίλη είναι μακριά για τον απεργό πείνας, που σήμερα συμπληρώνει 61 μέρες και βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση. Ας σημειωθεί ότι στις 2 Απρίλη θα γίνει η εκδίκαση. Το πότε θα βγει η απόφαση είναι άγνωστο (στην περίπτωση του ΣτΕ δεν μιλάμε για μέρες, αλλά για μήνες, καμιά φορά και χρόνια).
Εγινε, λοιπόν, αυτό που προβλέπαμε: ο Δημήτρης Κουφοντίνας γίνεται μπαλάκι του πινγκ πονγκ ανάμεσα στους διάφορους βραχίονες της αστικής Δικαιοσύνης. Το ποινικό δικαστήριο (Λαμία) κηρύσσεται αναρμόδιο και στέλνει τον κρατούμενο απεργό πείνας στα διοικητικά δικαστήρια. Η πρόεδρος του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου κηρύσσει το δικαστήριό της επίσης αναρμόδιο και στέλνει τον κρατούμενο απεργό πείνας πίσω στα ποινικά δικαστήρια.
Θυμίζουμε τι γράφαμε στις 5 Μάρτη:
Ο Σωφρονιστικός Κώδικας (Ν. 2776/1999) αναφέρει ότι «ο έλεγχος της νομιμότητας στη μεταχείριση των κρατουμένων ασκείται από τον αρμόδιο δικαστικό λειτουργό και από το Δικαστήριο Εκτέλεσης Ποινών» (ποινικό δικαστήριο). Οταν όμως γίνεται μια προσφυγή κατά διοικητικών αποφάσεων (όπως εν προκειμένω), η εισαγγελέας αποφαίνεται ότι δεν είναι αρμόδιο το ποινικό δικαστήριο, αλλά το διοικητικό δικαστήριο, διότι η προσβολή ατομικών διοικητικών πράξεων κρίνεται από τα διοικητικά δικαστήρια (διοικητικό Πρωτοδικείο, διοικητικό Εφετείο, ΣτΕ). (Πλέον, την πρόταση της εισαγγελέα ενέκρινε ομόφωνα και το δικαστήριο της Λαμίας).
Ετσι, ο κρατούμενος γίνεται μπαλάκι του πινγκ-πονγκ ανάμεσα στην ποινική και τη διοικητική Δικαιοσύνη, για να μην μπορεί ποτέ να βρει το δίκιο του και να εγκαταλείπεται έρμαιο σε κάθε αυθαιρεσία των δεσμωτών του. Οσο για την καθυστέρηση, είναι εύκολα εξηγήσιμη. Αν το δικαστήριο κήρυσσε αναρμοδιότητα, η δημαγωγία της Νικολάου («να πάει στα δικαστήρια») θα έπεφτε στο κενό.
Δεν είναι η μοναδική περίπτωση που έχουν δημιουργήσει μια γκρίζα ζώνη, ώστε ο πολίτης να μην μπορεί να βρει το δίκιο του, να απογοητεύεται και να παραιτείται. Θυμόμαστε την προ εικοσαετίας περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ. Ο οργανισμός αυτός (Οργανισμός Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων) ιδρύθηκε το 1998 (Ν. 2637) ως ΝΠΔΔ. Το 2001, όμως, με το Ν. 2945, τον μετέτρεψαν σε ΝΠΙΔ, ιδιοκτησίας του Δημοσίου κατά 100%. Ο αγρότης που αδικούνταν στις επιδοτήσεις που δικαιούνταν απευθυνόταν στα διοικητικά δικαστήρια. Αυτά δήλωναν αναρμόδια, με το επιχείρημα ότι ο ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ΝΠΙΔ και επομένως οι αποφάσεις του δε θεωρούνται αποφάσεις της Διοίκησης για να κριθούν από τα διοικητικά δικαστήρια. Πήγαινε ο αγρότης στα πολιτικά δικαστήρια και αυτά του απαντούσαν ότι είναι αναρμόδια, διότι εκδικάζουν διαφορές μεταξύ πολιτών (φυσικών και νομικών προσώπων) και όχι διαφορές πολιτών με ένα νομικό πρόσωπο που ανήκει κατά 100% στο Δημόσιο, για τις οποίες αρμόδια είναι τα διοικητικά δικαστήρια! Ετσι, ο αγρότης δεν μπορούσε πουθενά να βρει το δίκιο του και αναγκαστικά τα παράταγε.
Και καταλήγαμε με την ουσία:
Σε μια τέτοια γκρίζα ζώνη προσπαθούν να ρίξουν τον Δ. Κουφοντίνα. Ενώ έχει κάνει αίτημα μεταγωγής του στον Κορυδαλλό στην ΚΕΜ (από τις 28 Δεκέμβρη, περισσότερο από δυο μήνες πρωτύτερα), του λένε να πάει στα δικαστήρια. Κάνει η συνήγορός του μια αίτηση ακύρωσης στο δικαστήριο, η εισαγγελέας προτείνει αναρμοδιότητα του δικαστηρίου εκτέλεσης ποινών, ενώ σημειώνει με νόημα ότι το αίτημα μεταγωγής εκκρεμεί ενώπιον της ΚΕΜ, η οποία ΚΕΜ δε θα συνεδριάσει σήμερα αλλά κάποια στιγμή τις επόμενες μέρες, όπως δήλωσε η Νικολάου. (Επαναλαμβάνουμε ότι πλέον δεν έχουμε μόνο πρόταση εισαγγελέα, αλλά και ομόφωνη απόφαση του δικαστηρίου της Λαμίας, ότι είναι αναρμόδιο).
Το γεγονός ότι ο Κουφοντίνας πεθαίνει, ότι από σήμερα το πρωί μπήκε σε οξεία νεφρική ανεπάρκεια, τους αφήνει παγερά αδιάφορους. Εξαντλούν κάθε βρόμικο εκβιασμό για να «σπάσουν» την απεργία πείνας.
Τα πράγματα έγιναν όπως ακριβώς τα προβλέπαμε. Και βέβαια, αυτή η μεταφορά του Δημήτρη Κουφοντίνα «από τον Αννα στον Καϊάφα» δεν πέρασε απαρατήρητη από τον ελληνικό λαό. Γι’ αυτό και βγήκε στο «Πρώτο Πρόγραμμα» της ΕΡΤ, σε μια από τις σπανιότατες δημόσιες εμφανίσεις του, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παναγιώτης Πικραμμένος, τέως πρόεδρος του ΣτΕ, για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Μοίρασε συγχαρητήρια στους «συναδέλφους του» δικαστές και ειδικά για την υπόθεση Κουφοντίνα είπε (οι εμφάσεις δικές μας):
«Οντως μπορεί να υπάρχουν αδιέξοδα σε θέματα αρμοδιότητας δικαστηρίων, αλλά αδιέξοδο στην απονομή της δικαιοσύνης δεν υπάρχει, λύση θα βρεθεί. Και πιστεύω ότι η δικαιοσύνη ήταν μονόδρομος σε αυτή την ιστορία. Δεν υπήρχε άλλος δρόμος για να αποκτήσει ο Κουφοντίνας τα όποια δικαιώματα θεωρούσε ότι είχε. Δηλαδή δεν υπήρχε άλλος τρόπος να ενεργήσει, ο μόνος θεμιτός και θεσμικός τρόπος ήταν μέσω της δικαιοσύνης. Το δικαστήριο θα αποφανθεί. Θέλω να επαναλάβω ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδα».
Καταρχάς, να θυμίσουμε στον Π. Πικραμμένο ότι συνάδελφοί του δεν είναι πλέον οι δικαστές, αλλά τα μέλη της κυβέρνησης. Η πολιτική ηγεσία των υπουργείων, στην οποία συγκαταλέγεται και η Σοφία Νικολάου, ως γενική γραμματέας. Ο ίδιος, ως νομικός και τέως ανώτατος δικαστής, ξέρει πολύ καλά τι γίνεται. Ξέρει ότι τα δικαστήρια δεν είχαν καμιά δουλειά με την αίτηση του Κουφοντίνα, όσο αυτή εκκρεμεί στην ΚΕΜ.
Οταν παραδέχεται ότι υπάρχουν «αδιέξοδα σε θέματα αρμοδιότητας δικαστηρίων», ομολογεί ότι υπάρχει αυτή η γκρίζα ζώνη, στην οποία εγκλωβίζεται ο πολίτης και δε βρίσκει καν δικαστήριο για να δικάσει την υπόθεσή του. Πώς λοιπόν μας λέει ότι «το δικαστήριο θα αποφανθεί», όταν υπάρχουν «αδιέξοδα σε θέματα αρμοδιότητας δικαστηρίων»; Δηλαδή, η πρόεδρος του ΣτΕ δεν ξέρει τι αποφασίζει; Η νομολογία στην οποία στηρίζει την απόφασή της, δηλώνοντας ότι αρμόδια είναι αποκλειστικά τα ποινικά δικαστήρια, είναι άσχετη; Ο Π. Πικραμμένος ξέρει πολύ καλά ότι στην περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ χρειάστηκαν χρόνια και σκληρός δικαστικός αγώνας για να καθοριστεί ποια δικαστήρια είναι αρμόδια. Τι λέει στον Κουφοντίνα, να περιμένει κάποια χρόνια για να καθοριστεί πρώτα ποια δικαστήρια είναι αρμόδια, ώστε να προσφύγει;
Αν ο Π. Πικραμμένος υπαινίσσεται αυτό, μπροστά σ’ έναν άνθρωπο που η αδικία τον έχει αναγκάσει να φτάσει στο χείλος του θανάτου, τότε έχουμε μια ακόμα περίπτωση βορβορώδους κοινωνικής αναλγησίας που θα τη ζήλευε ακόμα και η Νικολάου. Αν δεν υπαινίσσεται αυτό, τότε ξέρει τι πρέπει να κάνει.
Δεν ξέρει ο Π. Πικραμμένος ότι στην ΚΕΜ (δηλαδή σε όργανο που το ορίζει η κυβέρνηση και του οποίου προεδρεύει η γενική γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής) εκκρεμεί αίτηση Κουφοντίνα από 28.12.20; Ασφαλώς και το ξέρει. Και πολύ καλά μάλιστα. Επομένως, οι φράσεις «λύση θα βρεθεί» και «δεν υπάρχουν αδιέξοδα», μπορούν να αποκτήσουν νόημα μόνο αν συγκληθεί η ΚΕΜ.
Οι όποιες δικαστικές διαδικασίες ολοκληρώθηκαν. Και δεν μπορεί να γίνει καμιά άλλη δικαστική διαδικασία, όσο η ΚΕΜ δεν αποφασίζει για μια αίτηση που έχει υποβληθεί στις 28 Δεκέμβρη (και επανυποβληθεί στις 28 Φλεβάρη).
Ας αφήσει, λοιπόν, τους πυθιακούς χρησμούς ο αντιπρόεδρος Π. Πικραμμένος και ας καλέσει (παρασκηνιακά έστω) τη συνάδελφό του στο κυβερνητικό απαράτ, Σοφία Νικολάου, να συγκαλέσει άμεσα την ΚΕΜ, όπως έχει υποχρέωση, να εξετάσει την από 28.12.2020 αίτηση του Δημήτρη Κουφοντίνα και να κάνει δεκτό το αίτημά του να μεταχθεί στον Κορυδαλλό, όπως προβλέπει ο φωτογραφικός νόμος 4760/2020. Αλλιώς, όσο και να πλύνει τα χέρια του ο Π. Πικραμμένος, το αίμα του Δημήτρη Κουφοντίνα θα τα λεκιάζει ξανά. Και θα στιγματιστεί και αυτός με το άγος του πρώτου νεκρού απεργού πείνας στην Ελλάδα, του πρώτου νεκρού απεργού πείνας στην Ευρώπη τον 21ο αιώνα.
Τη «λύση», την υπέρβαση του «αδιεξόδου», δεν την κρατάει στα χέρια του κανένα δικαστήριο. Την κρατάει η κυβέρνηση (η Νικολάου είναι απλή εντολοδόχος). Ισχύει αυτό που έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει ο απεργός πείνας: «Πολιτική ήταν η απόφαση μεταγωγής μου στον Δομοκό, πολιτικά να το λύσουν».