Στις 20/10/2004 σταματήσαμε μια απεργία πείνας που διεξάγαμε με συνέπεια. Κυρίαρχο αίτημά μας από την αρχή διακηρύξαμε ότι αποτελούσε η κατάργηση του ειδικού καθεστώτος κράτησης και η άρση της απομόνωσης.
Αυτό που πετύχαμε εμείς και το κίνημα αλληλεγγύης δεν ήταν απλώς η κατάργηση του απάνθρωπου και εξευτελιστικού κλουβιού, αλλά το ότι έπεσε ο τοίχος της σιωπής, της συσκότισης και της υποκρισίας. Φάνηκε ο εξοντωτικός χαρακτήρας των συνθηκών κράτησης, η εκδικητική αντιμετώπιση πολιτικών αντιπάλων από το καθεστώς, αναγνωρίστηκε η ιδιότητα των πολιτικών κρατουμένων.
Το ειδικό καθεστώς κράτησης βέβαια δεν ήταν παρά η συνέχεια της καταστρατήγησης δικαιωμάτων και νόμων της αστικής δημοκρατίας στις ειδικές δίκες, με τις προσχεδιασμένες καταδίκες που διεκπεραίωσε η Δικαιοσύνη σαν ταξικός θεσμός του καθεστώτος.
Αυτές οι παραβιάσεις και οι καινούργιες νομολογίες, όπως η τελευταία καθιέρωση της συλλογικής ευθύνης, δεν αφορούν μόνο εμάς, αλλά ολόκληρο το κίνημα.
Δεν θα σταματήσουμε να παλεύουμε, να καταγγέλλουμε, να πληροφορούμε, να ξεσκεπάζουμε αυτή την επίθεση, μέσω της Δικαιοσύνης, ενάντια στο κίνημα.
Τον αγώνα για την κατάργηση της απομόνωσης και των ειδικών συνθηκών κράτησης θα συνεχίσουμε με κάθε τρόπο και με όλες τις δυνάμεις μας, ενωμένοι. Ο αγώνας αυτός είναι δύσκολος και μακρύς, δεν μπορεί να εξατομικεύεται και δεν μπορεί να τον οικειοποιείται κανένας.
Χαιρετίζουμε τους αγώνες των κρατουμένων στις άλλες φυλακές της χώρας και δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στα δίκαια αιτήματά τους.
Χαιρετίζουμε το κίνημα αλληλεγγύης, που απέδειξε για άλλη μια φορά ότι οι συλλογικοί και συντονισμένοι αγώνες φέρνουν αποτέλεσμα.
Δημήτρης Κουφοντίνας
Σάββας Ξηρός
Χριστόδουλος Ξηρός
Βασίλης Ξηρός
Ηρακλής Κωστάρης
Χρήστος Τσιγαρίδας