Σκηνές από ένα εφιαλτικό μέλλον ζουν οι φοιτητές στο ΑΠΘ. Ενα μέλλον που επιφυλάσσει ο Μητσοτάκης και η Κεραμέως για το σύνολο των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, με τις διαγραφές φοιτητών και την επαναφορά μετά τη χούντα του Σπουδαστικού της Ασφάλειας υπό τη μορφή της πανεπιστημιακής αστυνομίας.
Παρόλο που έληξε η κατάληψη της Πρυτανείας μετά το νυχτερινό γιουρούσι άγρια ξημερώματα της Πέμπτης από τις ορδές του Χρυσοχοΐδη και τις δεκάδες συλλήψεις, μολονότι οι φοιτητές είχαν αποφασίσει να αποχωρήσουν από το κτίριο το πρωί της ίδιας ημέρας, οι μπάτσοι έχουν στρατοπεδεύσει στον πανεπιστημιακό χώρο. Γεμάτο ΜΑΤ και ασφαλίτες είναι το πανεπιστημιακό campus, που εμπόδιζαν τους φοιτητές ακόμη και την επόμενη μέρα (Παρασκευή 12/3) να προσεγγίσουν το χώρο.
Στις διαμαρτυρίες των φοιτητών και στην απαίτηση να αποχωρήσουν οι δυνάμεις καταστολής, καθώς ο πανεπιστημιακός χώρος ανήκει στους φοιτητές, τους καθηγητές και το λοιπό προσωπικό των Πανεπιστημίων, εμφανίστηκε και «διαμεσολαβητής» της ΕΛΑΣ, ο οποίος φυσικά έκανε πως δεν καταλάβαινε τι του ζητούσαν επίμονα οι φοιτητές.
Και βέβαια, για μια ακόμη φορά οι πρυτανικές αρχές ήταν άφαντες, αφήνοντας την αρμοδιότητα λειτουργίας του Πανεπιστήμιου… στους μπάτσους.
Την απαγόρευση έσπασαν φοιτητικοί σύλλογοι, κάποιοι καθηγητές και μέλη του διοικητικού προσωπικού του ΑΠΘ που έδωσαν συνέντευξη Τύπου στον ανοικτό χώρο. Και πάλι οι μπάτσοι δεν αποχώρησαν, απλώς μετακινήθηκαν λίγο παραπέρα.
Εκείνο που δεν έχει καταλάβει η κυβέρνηση του δόγματος «νόμος και τάξη», του κνούτου και της σιδερένιας φτέρνας είναι ότι τη νεολαία όσο την πατάς τόσο εξαγριώνεται. Και οι διαδηλώσεις χιλιάδων φοιτητών των τελευταίων ημερών έχουν δώσει ήδη τα μηνύματά τους.
Σημείωση: Οσοι ακόμη αναρωτιούνται για το ρόλο του «πρύτανη των ΜΑΤ» ας διαβάσουν την ανακοίνωση του κοσμήτορα της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ Δ. Μαυροσκούφη.
«Οι καταληψίες του κτιρίου Διοίκησης είχαν αποφασίσει από χθες το βράδυ τη λήξη της για σήμερα το πρωί πριν από τη σημερινή συγκέντρωση των φοιτητών. Αυτή η πληροφορία ήταν γνωστή σε δημοσιογραφικούς κύκλους και έφτασε και σε μένα από φοιτητές. Στις 10:20 χθες το βράδυ τηλεφώνησα στον Πρύτανη και τον ενημέρωσα σχετικά. Ενημέρωσα επίσης και άλλους συναδέλφους. Προσωπικά ήμουν χαρούμενος, γιατί μετά από τόσες αγωνιώδεις προσπάθειες το ζήτημα φαινόταν πως θα διευθετηθεί ειρηνικά. Με μέσα ακαδημαϊκά, όπως ήδη είχαν τονίσει η Σύγκλητος και ο Ενιαίος Σύλλογος Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού (ΕΣΔΕΠ) με ψηφίσματά τους.
Η επέμβαση των αρχών με διέψευσε. Αναρωτιέμαι αν η εξέλιξη αυτή, λίγες ώρες πριν από τη λήξη της κατάληψης, αποτελεί «αυτεπάγγελτη» ενέργεια ή κεντρική κυβερνητική επιλογή. Αναρωτιέμαι αν κάποιοι –και για ποιον λόγο– δεν ήθελαν την ειρηνική εκτόνωση. Τώρα αποδύονται σε εκστρατεία ‘’ενημέρωσης’’, για να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Ποιο είναι άραγε το σχέδιό τους για την επόμενη μέρα; Πάλι η αστυνομία; Τέχνασμα, για να φανεί πόσο αναγκαία είναι η μόνιμη παρουσία της μέσα στο Πανεπιστήμιο και γύρω από αυτό; Και γιατί δεν διορίζουν έναν υποστράτηγο της αστυνομίας να μας διοικεί; Τι τα χρειαζόμαστε τα άλλα όργανα; Γιατί να σπαταλάμε φαιά ουσία και χρόνο, για να δούμε πώς μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας; Ειλικρινά δεν ξέρω τι εννοεί η κ. Υπουργός της Παιδείας, όταν ύστερα από 17 μέρες σιωπής έκανε επιτέλους δηλώσεις, ισχυριζόμενη ότι επανέρχεται η ομαλότητα στο Α.Π.Θ. και ότι ο νόμος θα εφαρμοστεί. Κι ας καεί το πελεκούδι; Και τι θα γίνει με ‘’τα παλιόπαιδα, τα ατίθασα’’, που θα ‘λεγε και ο Τσιφόρος;
Τέλος, όσοι μέμφονται τους άλλους για κομματικές σκοπιμότητες και εξωακαδημαϊκή λειτουργία –ενώ οι ίδιοι δήθεν λειτουργούν με κριτήρια ακαδημαϊκά– καλά θα κάνουν να κοιταχτούν προσεκτικά στον καθρέφτη. Ισως και να δουν ποιοι ρίχνουν λάδι στη φωτιά και ποιοι προσπαθούν να τη σβήσουν. Παραπάει όμως οι κομματικοί να απευθύνονται σε μη κομματικούς και να τους προσάπτουν κομματική υστεροβουλία. Παλιά η τακτική και δεν πιάνει. Η καμπάνα σήμανε την ώρα των ευθυνών. Δεν μπορούμε πια να λέμε ‘’δεν είμ’ εγώ, δεν είμ’ εγώ, δεν είμ’ εδώ, δεν είμ’ εδώ’’, όπως έγραφε ο Σεφέρης για τον Γεώργιο Β΄. Δεν μπορεί το πανεπιστήμιο να συνεχίσει να είναι πεδίο δοκιμών. Δεν μπορεί να αστυνομοκρατείται. Δεν αντέχει άλλες εντάσεις» (οι εμφάσεις δικές μας).
