Συμπληρώνεται και η 33η μέρα της σκληρής (μόνο με νερό) απεργίας πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος εξακολουθεί να βρίσκεται σε δωμάτιο-κελί του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας, αρνούμενος κάθε ιατρική παρέμβαση, όχι μόνο με σίτιση αλλά και με φάρμακα.
Για τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ δεν υπάρχει «είδηση». Γράφουν μόνο στις ιστοσελίδες τους πανομοιότυπα ρεπορτάζ για το χτύπημα από την αστυνομία κάθε απόπειρας διαδήλωσης (το ίδιο συνέβη και σήμερα), με το γνωστό προβοκατόρικο ύφος, χωρίς καμιά περαιτέρω πληροφορία για τον απεργό πείνας, η ζωή του οποίου κρέμεται από μια κλωστή.
Εκείνοι που ξεπέρασαν κάθε όριο, όμως, είναι οι δεξιοί της Καβάλας, που «κατέβασαν» πρόταση να μετονομαστεί η δημοτική βιβλιοθήκη της πόλης από «Βασίλης Βασιλικός» σε «Λευθέρης Αθανασιάδης» (παλιός δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ). Ιδού η πρόσκληση που έστειλε η πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Καβάλας Φωτεινή Κόγια (την πήραμε από το tvxs.gr):
Εννοείται πως δεν τους ενόχλησε το ότι ο Β. Βασιλικός είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Εχει περάσει ενάμισης χρόνος από τότε που εκλέχτηκε. Τους ενόχλησε ότι έχει ταχθεί δημόσια υπέρ της ικανοποίησης του δίκαιου αιτήματος του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα. Η συγκυρία το αποκαλύπτει και έτσι το εξέλαβαν οι πάντες στη βορειοελλαδική πόλη.
Δύσκολα θα περάσουν μια τέτοια απόφαση. Θα μετρήσει ο φόβος μπροστά στο διεθνές ρεζιλίκι (ο Βασιλικός είναι από τους πιο μεταφρασμένους στο εξωτερικό έλληνες συγγραφείς και κανένας δε θα δεχόταν να τον χαρακτηρίσουν «συνοδοιπόρο της τρομοκρατίας») και στις τοπικές αντιδράσεις, καθώς ο Θάσιος στην καταγωγή συγγραφέας -πέραν των δεσμών του με την περιοχή- έχει χαρίσει και 15.000 τόμους στη βιβλιοθήκη που φέρει το όνομά του. Δεν είναι ο Βασιλικός που θα χάσει από τη μετονομασία, αλλά η πόλη που η διοίκησή της θα φερθεί εχθρικά σε κάποιον για τον οποίο μέχρι τώρα καμάρωνε.
Αυτή η κίνηση, ανεξάρτητα από την έκβασή της, δείχνει σε τι επίπεδα μισαλλοδοξίας κινείται η περί την οικογένεια Μητσοτάκη Δεξιά. Μισαλλοδοξία που θυμίζει τις μαύρες μέρες του μοναρχοφασισμού, στη διάρκεια και μετά τη στρατιωτική ήττα της επανάστασης του 1946-49.
Κι αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος για να πυκνώσουν οι φωνές αλληλεγγύης από τον πνευματικό κόσμο. Ο Βασίλης Βασιλικός είχε το θάρρος να αρθεί πάνω από τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο και μερικοί ακόμα συριζαίοι και ο ισπανός ευρωβουλευτής των Anticapitalistas Μιγκέλ Ουρμπάν Κρέσπο. Το παράδειγμά τους οφείλουν να ακολουθήσουν πολλοί και πολλές ακόμα, που σιωπούν κάτω από την εμφυλιοπολεμική πίεση που τους ασκεί η ΝΔ.
