«Πόσες φορές θα τιμωρηθεί ο Γιώργος Μοναστηριώτης για το ίδιο αδίκημα; Είναι δυνατόν ένας επαγγελματίας να μη μπορεί να σπάσει τη σύμβαση εργασίας του, που έτσι μετατρέπεται τον 21ο αιώνα σε καταναγκαστική εργασία;». Ο θυμός χρωμάτιζε το ύφος του δικηγόρου Κώστα Παπαδάκη μετά το τέλος της νέας δίκης σε βάρος του Γιώργου Μοναστηριώτη, ο οποίος καταδικάστηκε και πάλι για λιποταξία σε 5 μήνες φυλάκιση. Τον περασμένο Σεπτέμβρη είχε καταδικαστεί για το ίδιο αδίκημα σε ποινή φυλάκισης 3 ετών και 4 μηνών και είχε κλειστεί στη φυλακή, για να αποφυλακιστεί λίγο αργότερα με όρους, ύστερα από ισχυρές αντιδράσεις.
«Αλλοι καταδικάζονται για εγκλήματα που έχουν κάνει, εγώ καταδικάζομαι για εγκλήματα που αρνήθηκα να κάνω: να συμμετάσχω σ’ έναν εγκληματικό πόλεμο που καταδίκασε στη συνείδησή του, όπως και εγώ, το 90% του ελληνικού λαού», δήλωσε ο ίδιος ο Γ. Μοναστηριώτης.
Είναι πραγματικά προκλητικό αυτό που συμβαίνει με τον πρώην ΕΠΥ του Πολεμικού Ναυτικού. Αρνήθηκε να ακολουθήσει τη φρεγάτα «Ναυαρίνο» στον Περσικό, γιατί δεν ήθελε να συμμετάσχει στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά του Ιράκ. Προσπάθησε επανειλημμένα να ξεκαθαρίσει τη σχέση του με το στρατό, αλλά ουδείς δεχόταν να ασχοληθεί με την αίτηση παραίτησης που ήθελε να υποβάλει. Αντ’ αυτού, σε μια επίσκεψή του στο Ναυτοδικείο τον συνέλαβαν, τον δίκασαν με τη διαδικασία του αυτόφωρου και τον έκλεισαν στη φυλακή. Μετά την αποφυλάκισή του προσπάθησε και πάλι. Ο συνήγορός του ζήτησε συνάντηση με τον υπουργό Αμυνας για να λήξει η ομηρία του. Αντί απάντησης, τον συνέλαβαν και πάλι, τον ξαναδίκασαν και τον ξανακαταδίκασαν.
Ιδια θα είναι η διαδικασία και πάλι; Δηλαδή θα βγάλουν νέο ένταλμα, θα τον ξανασυλλάβουν και θα τον ξαναδικάσουν για λιποταξία; Γιατί ο ίδιος δεν πρόκειται να τηρήσει το φύλλο πορείας που του δίνουν μετά από κάθε δικαστήριο, δεν πρόκειται να παρουσιαστεί για να συνεχίσει τη στρατιωτική του καριέρα. Γιατί περί καριέρας, περί δουλειάς πρόκειται. Ο Μοναστηριώτης δεν υπηρετεί τη θητεία του, για να πει κανείς ότι η κατηγορία της λιποταξίας είναι βάσιμη. Δουλειά έκανε και αυτή τη δουλειά δεν θέλει να συνεχίσει να την κάνει, για συγκεκριμένους λόγους που τους έχει εξηγήσει κατ’ επανάληψη.
Υπάρχει, λοιπόν, ένα τεράστιο πολιτικό ζήτημα και ένα νομικό ζήτημα, όπως το περιέγραψε ο Κ. Παπαδάκης. Αυτά, βέβαια, δεν διαχωρίζονται. Το νομικό πρόβλημα (η δυνατότητα να λύσει τη σύμβασή του με το στρατό) προκύπτει επειδή πρόκειται για ένα πολιτικό ζήτημα. Η κυβέρνηση και ειδικά το υπουργείο Αμυνας είναι υποχρεωμένη να δώσει πολιτική λύση. Επειδή, όμως, μέχρι στιγμής επιλέγει το δρόμο του τσαμπουκά και οδηγεί τον Μοναστηριώτη από δίκη σε δίκη, από καταδίκη σε καταδίκη, πρέπει να γίνουν πιο πολλές και πιο μαχητικές οι αντιδράσεις. Είναι το μόνο μέσο άμυνας που διαθέτει ο Μοναστηριώτης μπροστά στον εφιάλτη που βιώνει.