Μέλος του Δικτύου απάγεται έξω από το σπίτι του από ομάδα ασφαλιτών και ανακρίνεται επί τετράωρο. Μέλη της ομάδας Κόκκινο προσάγονται δήθεν για εξακρίβωση στοιχείων αλλά ανακρίνονται για τις πολιτικές τους δραστηριότητες. Ασφαλίτες παραμονεύουν μέσα στην Πανεπιστημιούπολη και την πέφτουν σε ξεμοναχιασμένους φοιτητές, ψάχνοντας τις τσάντες τους (για τα τρία αυτά περιστατικά γράψαμε αναλυτικά στο προηγούμενο φύλλο). Η Λ. Νικητοπούλου έχει το… θράσος να διαμαρτυρηθεί για την κακοποίηση δεμένου με χειροπέδες αλλοδαπού μικροπωλητή από μπάτσους και κάνει Πρωτοχρονιά σ’ ένα βρόμικο κελί της ΓΑΔΑ (αναλυτικά έγραψε ο «Ιός» στην «Ελευθεροτυπία» της περασμένης Κυριακής).
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα περιστατικά μιας αποθρασυμένης μπατσοκρατίας, που όλο και περισσότερο θυμίζει την περίοδο της χούντας. Για να ακριβολογούμε, πρόκειται για περιστατικά που είδαν το φως της δημοσιότητας, επειδή τα θύματα ήταν πολιτικοποιημένοι άνθρωποι οι οποίοι βγήκαν και έκαναν καταγγελία. Απειρα είναι τα περιστατικά καθημερινής κακομεταχείρισης πολιτών από νταβραντισμένους μπάτσους, που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, είτε γιατί τα θύματα είναι μετανάστες και φοβούνται είτε γιατί ακολουθούν την τακτική «άσε μη μπλέξουμε περισσότερο». Στα παραπάνω περιστατικά, προσθέστε άλλο ένα, στη Θεσσαλονίκη αυτή τη φορά, εξίσου δηλωτικό της εφιαλτικής κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στους δρόμους των ελληνικών μεγαλουπόλεων.
Στις 19 του περασμένου Δεκέμβρη, σε καφετέρια απέναντι από το δικαστικό μέγαρο της Θεσσαλονίκης, μπούκαραν τέσσερις ασφαλίτες και αφού δήλωσαν την ιδιότητά τους ζήτησαν απ’ όλους τους θαμώνες, που έπιναν αμέριμνα τον καφέ τους, τις ταυτότητές τους για να κάνουν υποτίθεται έλεγχο. Ανάμεσα στους θαμώνες ήταν και δύο μέλη του ΔΣ των εργαζόμενων στους ανελκυστήρες. Οι ασφαλίτες επέστρεψαν τις ταυτότητες σε όλους τους θαμώνες εκτός από τον πρόεδρο του σωματείου Νίκο Μέρκο, από τον οποίο ζήτησαν να τους ακολουθήσει στο Τμήμα, επειδή… η φωτογραφία της ταυτότητας ήταν κάπως θολή! Ο Ν. Μέρκος πήγε στο Τμήμα, ακολουθούμενος μάλιστα από τον δικηγόρο του Ζήση, που έτυχε να βρίσκεται στον ίδιο χώρο. Εκεί, τον μεν δικηγόρο τον έδιωξαν, τον δε συνδικαλιστή τον κράτησαν το καθιερωμένο τετράωρο. Στο τέλος, τον άφησαν να φύγει, χωρίς όμως να του επιστρέψουν την ταυτότητά του.
Την επομένη, ο Ν. Μέρκος με παραστάτη τον δικηγόρο Χ. Μπακέλα κατήγγειλε το γεγονός και υπέβαλε μήνυση κατ’ αγνώστων. Στις 16 Γενάρη πήγε στο Τμήμα για να πάρει αντίγραφο της μήνυσης, το οποίο αρνήθηκαν να του δώσουν. Εκεί, λοιπόν, πληροφορήθηκε ότι… τέτοιο περιστατικό δεν συνέβη. Την ταυτότητά του δεν του την πήραν. Μάλλον τα φαντάστηκε όλα. Οπως ακριβώς οι 28 Πακιστανοί έβγαλαν από τη φαντασία τους το γεγονός ότι απήχθησαν σιδηροδέσμιοι και με κουκούλες στο κεφάλι και ανακρίθηκαν σε άγνωστο μέρος, έτσι και ο πρόεδρος των ασανσεράδων έβγαλε από τη φαντασία του το γεγονός ότι τον προσήγαγαν στο Τμήμα μόνον αυτόν από μια ολόκληρη καφετέρια και στο τέλος του κατακράτησαν την ταυτότητά του.
Ο συνδικαλιστής δεν είναι διατεθειμένος ν’ αφήσει το ζήτημα έτσι και καλά κάνει. Μακάρι κάθε πολίτης που βλαστημάει στα χέρια των μπάτσων να αντιδρούσε έτσι.