Και μόνο η ποινή των 25 χρόνων την καθιστά ύποπτη φυγής. Μ’ αυτό τον προκλητικό και τσαμπουκαλίδικο τρόπο ο εισαγγελέας της έδρας του Πενταμελούς Εφετείου Αναστολών Λέκκος πρότεινε να απορριφθεί η αίτηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής που είχε υποβάλει η Ειρήνη Αθανασάκη (συζητήθηκε την περασμένη Δευτέρα). Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι 4 από τους 5 δικαστές που αποφάσισαν να απορρίψουν την αίτηση (ο πέμπτος ψήφισε την αναβολή της συζήτησης, μέχρις ότου δεήσει η Μπρίλλη να καθαρογράψει την απόφαση του έκτακτου τρομοδικείου με την οποία καταδικάστηκε η Αθανασάκη).
Προσέξτε τώρα τα πραγματικά περιστατικά, όπως είναι γνωστά και όπως τα εξέθεσαν και στο Πενταμελές οι συνήγοροι της Αθανασάκη Δ. Τσοβόλας και Α. Κωνσταντάκης. Παρά τη φιλολογία περί επικείμενων συλλήψεων, που τη φωτογράφιζε, η Αθανασάκη ουδέποτε κρύφτηκε. Συνελήφθη στον τόπο κατοικίας της. Λίγο πριν τελειώσει η δίκη, αποφυλακίστηκε λόγω παρέλευσης του 18μηνου. Συνέχισε να προσέρχεται καθημερινά στη δίκη και το ίδιο έκανε και μετά τη διακοπή λόγω ολυμπιακών αγώνων. Από τη στιγμή που κρίθηκε ένοχη μέχρι την επιμέτρηση των ποινών μεσολάβησαν 4 μέρες. Μολονότι ήξερε ότι θα καταδικαστεί σε εκατοντάδες χρόνια φυλακή και κατά συγχώνευση 25 (το μάξιμουμ), εμφανίστηκε κανονικά στο δικαστήριο την πέμπτη μέρα, για να ακούσει την ποινή και να πάρει το δρόμο προς τη φυλακή.
Βλέπετε εσείς σ’ αυτή τη συμπεριφορά καμιά ύποπτη φυγής; Ο εισαγγελέας και το δικαστήριο αυτό «είδαν», επειδή αυτό απαιτούν οι Αμερικάνοι και τα τσιράκια της «αντιτρομοκρατίας». Βγάλαμε τον Τσιγαρίδα και τον Π. Σερίφη, μη μας μείνουν στα χέρια, δεν θα βγάλουμε και την υγιέστατη Αθανασάκη.
Την Αθανασάκη που έχει καταδικαστεί με την οριακή πλειοψηφία 2-1, καθώς ένα μέλος του δικαστήριου έκρινε ότι δεν προέκυψαν οι σε βάρος της κατηγορίες, και που ελπίζει βάσιμα ότι στο δεύτερο βαθμό θα αθωωθεί. Την Αθανασάκη που έχει καταδικαστεί με το ίδιο ναζιστικό σόφισμα όπως και οι Τσιγαρίδας, Αγαπίου και Κανάς.
Αυτά τα επιχειρήματα ανέπτυξαν στο Πενταμελές Εφετείο οι συνήγοροί της. Καταστρέφεται οικονομικά, έχουν φτάσει σε οριακό σημείο οι ηλικιωμένοι γονείς της. Πλην, όμως, μιλούσαν σε «κουφούς». Μήπως θα απολογηθεί κανείς τους, αν η Αθανασάκη αθωωθεί στο εφετείο και στο μεταξύ έχει μείνει μια τετραετία στη φυλακή;
Η ίδια η Αθανασάκη, αξιοπρεπής όπως πάντοτε, περιορίστηκε σε λίγα λόγια και σταράτα, τονίζοντας μεταξύ των άλλων: «Αν κάποιος νιώθει ένοχος, τότε πιθανόν να αντέχει τη φυλακή. Οταν όμως νιώθεις και είσαι αθώος, τότε η φυλακή είναι ανυπόφορη. Ηρθα εδώ γιατί έχω δικαίωμα και ισχυρούς λόγους για να ζητώ την ελευθερία μου. Για να μπορέσω να παρουσιαστώ στο Εφετείο, δώστε μου το δικαίωμα να δουλέψω, για να μπορώ τουλάχιστον να πληρώσω το παράβολο των ανθρώπων που με υπερασπίζονται. Γιατί για αμοιβή δεν το συζητώ καν».
Ομως, η αξιοπρέπεια δεν αποτελεί προσόν σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Και η Αθανασάκη παραμένει στη φυλακή, όμηρος των πολιτικών σκοπιμοτήτων μιας αδίστακτης εξουσίας.