Την Παρασκευή 22 Μάη
Την ερχόμενη Παρασκευή αρχίζει στο τρομοδικείο του Κορυδαλλού (Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων) η σε δεύτερο βαθμό δίκη για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα (αφορά την πρώτη φάση της δράσης της οργάνωσης). Κατηγορούμενοι είναι οι Νίκος Μαζιώτης, Κώστας Γουρνάς και Πόλα Ρούπα (η τελευταία βρίσκεται ακόμη στην παρανομία), που είχαν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή τους στην οργάνωση και καταδικάστηκαν για συμμετοχή και για απλή συνέργεια σε όλες τις ενέργειες της οργάνωσης, καθώς και οι Βαγγέλης Σταθόπουλος και Χριστόφορος Κορτέσης, που αρνήθηκαν τη συμμετοχή τους στην οργάνωση, όμως καταδικάστηκαν για «συμμετοχή», χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο σε βάρος τους (και οι δύο έχουν αποφυλακιστεί προσωρινά). |
Σε κείμενό του ο Ν. Μαζιώτης δηλώνει πως «όπως στο πρώτο δικαστήριο έτσι και στο εφετείο που ξεκινάει στις 22 Μαΐου, δεν θα δικαστεί ο Επαναστατικός Αγώνας ως “τρομοκρατική’’ οργάνωση. Θα ξανακουστεί το κατηγορητήριο του Επαναστατικού Αγώνα εναντίον της υπερεθνικής άρχουσας τάξης, των δανειστών, των πολιτικών τους υπηρετών, εναντίον όλων αυτών που αποτελούν μέλη μιας οργανωμένης τρομοκρατικής και εγκληματικής οργάνωσης- του κεφαλαίου και του κράτους-που ληστεύουν και δολοφονούν τους λαούς και που πλουτίζουν από το αίμα τους». Σημειώνει ακόμη πως «η πρώτη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα απέδειξε την πολιτική και ηθική ανωτερότητά μας έναντι των διωκτών μας, έναντι του καθεστώτος. Η μεγάλη πολιτική νίκη που πετύχαμε ήταν ότι το δικαστήριο αποδέχτηκε ότι η δίκη είχε πολιτικά χαρακτηριστικά, αφού όπως αντιφατικά ομολόγησε ο εισαγγελέας, “τα πρόσωπα είναι πολιτικά, το ιστορικό φαινόμενο –η ένοπλη πάλη- είναι πολιτικό, αλλά οι πράξεις είναι ποινικές’’, όπως επίσης αποδέχτηκε βάσει των δικών μας πολιτικών τοποθετήσεων ότι δεν είναι “κοινωφελή ιδρύματα’’ οι τράπεζες, τα υπουργεία και το χρηματιστήριο που χτύπησε ο Επαναστατικός Αγώνας, θέση που ήταν επιβαρυντική για τις κατηγορίες που αφορούσαν τις ενέργειες της οργάνωσης. Ομως το σπουδαιότερο είναι ότι αποδέχτηκε το δικαστήριο ότι, “όπως προέκυψε ο Επαναστατικός Αγώνας ήταν μια αναρχική οργάνωση της οποίας τα μέλη εύλογο είναι εκ πεποιθήσεως να απεχθάνονται κάθε μορφής ιεραρχική εξάρτηση’’, και με βάση αυτό απέρριψε την κατηγορία της “διεύθυνσης’’».
Σε ό,τι αφορά την εμφάνισή του στη δίκη ο Ν. Μαζιώτης τονίζει: «Η εμφάνισή μου στο εφετείο δεν αποσκοπεί να μειώσει την ποινή ούτε κατά ένα δευτερόλεπτο. Δεν με ενδιαφέρει. Επιθυμώ να παραμείνει η ίδια. Ακόμα και αν υπήρχε η πιθανότητα να μειωθεί η ποινή μου, το αρνούμαι κατηγορηματικά.
Επιθυμώ να παραμείνει ίδια με αυτή της συντρόφισσάς μου στην παρανομία. Η εμφάνισή μου στο εφετείο μου ξαναδίνει την ευκαιρία να υπερασπίσω τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα, τις ενέργειες της περιόδου 2003-2010, να τις συνδέσω με τα τελευταία χρόνια της κρίσης και της υπαγωγής της χώρας στο μνημόνιο μετά το 2010, να επικαιροποιήσω την αναγκαιότητα του ένοπλου αγώνα στις σημερινές συνθήκες, την αναγκαιότητα δράσης του Επαναστατικού Αγώνα όπως αυτή επιτεύχθηκε και με την επίθεση στη διεύθυνση εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδος στις 10 Απριλίου 2014».
Στη δική του δήλωση ο Κ. Γουρνάς σημειώνει πως «ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση του κάθε κατηγορουμένου, την αγωνιστική του ιστορία ή την πρωτόδικη ποινή που στρέφεται ξεχωριστά κι επιβαρύνει τον καθένα, το κυρίαρχο πολιτικό διακύβευμα και σε αυτή τη δεύτερη δίκη είναι η ιδεολογική-κατασταλτική επίθεση του καθεστώτος απέναντι στην οργάνωση και η προσπάθεια να αποδομηθούν τα πολιτικά χαρακτηριστικά της που έχουν ένα σαφή αντιεξουσιαστικό, αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό και στοχεύουν στην προώθηση της κοινωνικής επανάστασης και μέσω του ένοπλου αγώνα. Ιδιαίτερα τη στιγμή που σύντροφοι έχουν επιλέξει την επαναδραστηριοποίηση της οργάνωσης και αυτή παραμένει –κατά δήλωση κάποιων από τα μέλη της- ενεργή σήμερα, η επικαιροποίηση αυτής της επίθεσης λαμβάνει πιο επιτακτικά για το καθεστώς τα χαρακτηριστικά της αντιπαράθεσης όχι με έναν “ιστορικό“ εχθρό, αλλά με μια κατατεθειμένη απειλή».
Σε ό,τι αφορά την προσωπική του στάση στη δίκη τονίζει: «Μέσα σε αυτήν τη συνθήκη, έχοντας αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μου στην πρώτη περίοδο δράσης του Επαναστατικού Αγώνα, έρχομαι να υπερασπιστώ τις αρχές και την ιστορική πολιτική υπόσταση της οργάνωσης για το μέρος εκείνο που μου αναλογεί και αντιστοιχεί στις επιλογές μου. Οπως και στο πρώτο δικαστήριο θα κάνω το αυτονόητο για την προβολή του συλλογικού οράματος εκείνης της περιόδου, ως αδιαπραγμάτευτο κομμάτι της πολιτικής μου ηθικής κι αξιοπρέπειας, ως χρέος απέναντι στο αίμα που χύθηκε το Μάρτη του 2010».
Ολοι οι αγωνιστές που δικάζονται σ’ αυτή τη δίκη έχουν την αλληλεγγύη μας, όπως και στον πρώτο βαθμό. Και βέβαια, μείζον καθήκον της αλληλεγγύης είναι να βοηθήσει στην αντιστροφή του πολιτικού κατηγορητήριου, στην κατάδειξη των πραγματικών εγκληματιών που δεν είναι οι αγωνιστές του ΕΑ.