Η κοπέλα, που διακρίνεται στη φωτογραφία να τη σέρνουν σαν σακί τα «ακίνητα στρατιωτάκια» (ή μήπως προτιμάτε το «πρετόριι ουρμπάνις», δηλαδή «άρχοντες των πόλεων»;) του Πολύδωρα, είναι φοιτήτρια στο ΤΕΙ Κοζάνης. Εδάρη ανηλεώς μετά τη σύλληψή της, τραυματίστηκε στο κεφάλι (της έγιναν ράμματα και τοποθετήθηκε κολάρο στον αυχένα) και στο τέλος βρέθηκε τυλιγμένη σε μια κόλλα χαρτί, ως… επικεφαλής ομάδας 150 ατόμων που προέβη σε καταστροφές. Για μια ακόμη φορά προσπαθούν να κρύψουν τα εγκλήματά τους ποινικοποιώντας το θύμα. Αφού μετά από ώρες την πήγαν στο νοσοκομείο, την κλείδωσαν σ’ ένα κελί και την έστειλαν πακέτο στον εισαγγελέα, με μια δικογραφία που περιλάμβανε κακουργήματα και πλημμελήματα.
Η δίωξη για τη φοιτήτρια περιλάμβανε δυο πλημμελήματα: απρόκλητη φθορά ξένης περιουσίας (για ζημιές που έγιναν μετά τη σύλληψή της) και απρόκλητη επικίνδυνη σωματική βλάβη σε βάρος αστυνομικών (που επίσης έγινε σε άλλο τόπο και άλλο χρόνο). Από τον ανακριτή αφέθηκε ελεύθερη χωρίς κανένα περιοριστικό όρο. Και όχι μόνο αφέθηκε ελεύθερη, αλλά πριν ο συνήγορός της Κ. Παπαδάκης προλάβει να υποβάλει σχετικό αίτημα, ο ανακριτής διέταξε την αποστολή της δικογραφίας στον εισαγγελέα, για να ασκηθούν διώξεις κατά εκείνων που την τραυμάτισαν σοβαρά. Υπάρχουν βλέπετε όχι μόνο μαρτυρίες συμφοιτητών της με τους οποίους διαδήλωναν μαζί, αλλά και φωτογραφίες και βίντεο ξένου ειδησεογραφικού πρακτορείου και ο ανακριτής δε μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Φωτογραφίες και βίντεο που δείχνουν τη σύλληψη και τον άγριο ξυλοδαρμό της.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι ένα από τα πολλά που συνέβησαν την περασμένη Τρίτη. Οι αφηνιασμένοι πρετοριανοί του Πολύδωρα έφτασαν στο σημείο να ξυλοκοπήσουν άγρια δημοσιογράφους, φωτορεπόρτερ και κάμεραμαν των αστικών ΜΜΕ. Περισσότερους από την προηγούμενη φορά. Και καθόλου τυχαία. Ηταν η εκδίκησή τους για τα όσα είχαν πει και είχαν γράψει την προηγούμενη φορά. Αυτή η συμπεριφορά τους δείχνει πως έχουν την έγκριση της πολιτικής ηγεσίας, πως αισθάνονται ότι αυτός ο υπουργός θα τους καλύψει ό,τι κι αν κάνουν.
Η πορεία χτυπήθηκε και αυτή τη φορά με σχέδιο και απόφαση από τα πριν. Φαινόταν αυτό από την αρχή, καθώς οι ΜΑΤάδες όχι μόνο δεν παρέμειναν κρυμμένοι αλλά προκαλούσαν κιόλας, βρίζοντας και κάνοντας τις γνωστές σεξιστικές χειρονομίες. Δεν ήταν, βέβαια, μερικά νερομπούκαλα που έπεσαν πάνω τους εκείνο που τους έκανε να αναλάβουν δράση. Εχουν δείξει πως όταν έχουν διαταγές κρατιούνται μακριά σε πολύ πιο δύσκολες περιστάσεις (θυμίζουμε τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια, που παρέμεναν αδρανείς έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία, αποκρούοντας με τις ασπίδες τα εκατοντάδες αντικείμενα που εκσφενδονίζονταν πάνω τους). Χτύπησαν σχεδιασμένα, με μανία, πνίγοντας τον κόσμο στα χημικά και ανοίγοντας δεκάδες κεφάλια με τα κλομπ. Χτύπησαν γιατί η κυβέρνηση έκρινε πως αυτή η πορεία έπρεπε να χτυπηθεί. Εκρινε πως σ’ αυτή την καμπή του κινήματος των καταλήψεων, που κάποιοι είχαν φροντίσει να βγάλουν δημόσια την άποψη ότι «στις 29 κλείνουμε», μπορούσε να πάρει τη ρεβάνς. Να πάρει τη ρεβάνς και ταυτόχρονα να σκορπίσει τρόμο και απογοήτευση.
Τα ραδιοκάναλα, φυσικά, ακολούθησαν την οδό της προβοκατορολογίας για τους «γνωστούς αγνώστους». Μια προβοκατορολογία στην οποία συμμετείχαν αυτή τη φορά και οι αυτόκλητοι «εκπρόσωποι των καταλήψεων» στα τηλεπαράθυρα, που άρχισαν να καταγγέλλουν τους «κουκουλοφόρους», αφήνοντας τα έμπειρα κοράκια της TV να τους χρησιμοποιούν ως μαϊντανούς και σ’ αυτό το θέμα (μόλις πήγαιναν να πούνε κάτι διαφορετικό, τους έκοβαν και γύριζαν τη συζήτηση αλλού). Οταν τα ΜΑΤ έχουν χρησιμοποιήσει τόση βαρβαρότητα, το δικαίωμα στην αντίσταση είναι νόμιμο. Κι αυτό οφείλει να το υπερασπίζεται όποιος είναι από τη μεριά του κινήματος, ανεξάρτητα από τις διαφορές τακτικής που μπορεί να έχει. Αυτές οι διαφορές τακτικής είναι υπόθεση του κινήματος και δεν έχουν καμιά σχέση με τις προβοκάτσιες των καναλιών. Οποιος συμμετέχει σ’ αυτές γίνεται ο ίδιος προβοκάτορας.